Veranderend publiek deel X: Jenny Levine’s Gaming in Libraries

22 maart 2007

Enkele maanden geleden plaatste ik een verzoek tot aanschaf voor het boekje Gaming and Libraries: Intersection of Services, van Jenny Levine (The Shifted Librarian). Gisteren lag het dan eindelijk op mijn bureau en ik ben er vannacht nog in begonnen.

Het boekje telt maar 70 pagina’s maar behandelt toch bijna alle aspecten van het onderwerp ‘Bibliotheken en gaming’. Jaap en Erik zijn laatst bij de auteur op bezoek geweest en van hen begreep ik dat Jenny zelf ook redelijk fanatiek games speelt.

Het boekje leest soepel weg. Op de site van ALA Techsource kun je de inhoudsopgave en een stukje uit het boek bekijken.
De hoofdstukken die ik nu uit heb zijn voor mij persoonlijk denk ik het interessantst. Daarin legt Jenny namelijk uit wat de meerwaarde van gaming kan zijn voor bibliotheken. Ze doet dat uitstekend. De overige hoofdstukken leggen meer nadruk op materie waarover ik zelf al veel las. Jenny baseert zich dan ook op boeken als Got Game en Everything bad is good for You.

Dit boekje is een aanrader voor iedereen die niet zo goed inziet wat games met bibliotheken hebben te maken. Eigenlijk verplichte kost zelfs. Levine weerlegt de tegenargumenten op een eerlijke en heldere wijze.

Het is wel grappig dat Jenny de passage aanhaalt uit ‘Everything bad is good for you’ waar ik vorig jaar ook naar verwees. In die passage draait Johnson de zaken om.

Wat nu als games zouden zijn uitgevonden voordat boeken bestonden? Zou men dan het onderstaande zeggen?

“Het lezen van boeken onder-stimuleert de zintuigen consequent. In tegenstelling tot de oeroude traditie van het spelen van games-dat, gestuurd door complexe spierbewegingen, het kind betrekt in een levendige, driedimensionale wereld, gevuld met bewegende beelden en muziek- zijn boeken niets meer dan een verdorde reeks woorden op een pagina.

Boeken isoleren de lezer bovendien op tragische wijze. Terwijl games jongeren al jarenlang aanzetten tot het aangaan van complexe sociale relaties en vriendschappen met leeftijdsgenoten en het samen bouwen en verkennen van nieuwe werelden, dwingen boeken het kind zichzelf af te zonderen in een rustige ruimte, afgesneden van iedere interactie met andere kinderen.

Al die nieuwe ‘bibliotheken’ die de laatste jaren in opkomst zijn, zien er angstaanjagend uit: tientallen kinderen, die normaal gesproken zo opgewekt en sociaal bezig zijn, zitten nu alleen in hun studiecabines, stilletjes te lezen, zich niet bewust van hun leeftijdsgenootjes.

Maar misschien is de gevaarlijkste eigenschap van die boeken nog wel het feit dat zij een vastgelegd, lineair pad volgen. Je hebt op geen enkele manier controle over de verhaallijn; je moet eenvoudigweg gaan zitten en je het verhaal laten dicteren. Dit neemt het risico met zich mee dat het onze kinderen een algemene passiviteit aanleert en hun het gevoel geeft dat zij niet bij machte zijn iets te veranderen aan bepaalde situaties. Lezen is geen actief proces waaraan de lezer deelneemt, het is een proces waar de lezer wordt onderworpen. De nieuwe generatie jongeren leert alleen ‘het plot te volgen’, in plaats van de leiding te nemen.”

Een ietwat kromme vertaling natuurlijk maar de strekking moge duidelijk zijn. Johnson en Levine willen duidelijk maken dat verandering altijd emoties oproept en dat het verzet onvermijdelijk is. En als je je afvraagt waarom games bij bibliotheken horen moet je dat toch op zijn minst ook afvragen bij kunst, lokale verenigingen die tentoonstellen, dvd’s, films, enz.
Als bibliotheken alleen geassocieerd zouden willen worden met boeken zou dat ok zijn. Maar dat is niet het geval. We willen ook ontmoetingsplaatsen zijn waar mensen zich prettig voelen. Waar mensen dingen kunnen doen die ze thuis niet kunnen doen, om welke reden dan ook.

Ik blijf erbij dat er niets mooier is dan de aanblik van een rij kids die zich verdringen om je gebouw in te mogen. Als je dat voor elkaar hebt ben je verworden tot tweede thuis voor die gastjes.

En met games is dat zo gepiept. Zo simpel is het gewoon. Dan hoef je ook geen personeel op te trommelen om net te doen of het druk is bij een evenement. Dan is het gewoon druk.

@