Plagiaat opsporen met Google Books

29 maart 2007

Vorige week las ik een interessant artikel over de onstuimige groei van Google Books en de impact daarvan op literatuuronderzoek en de academische wereld: How Google Books is changing academic history, van Jo Guldi. Het is inderdaad indrukwekkend om te zien in welk tempo Google bibliotheekcollecties digitaliseert.

Er is nog steeds veel verzet tegen Google Books, vooral vanwege de vermeende schending van auteursrechten. Er is echter ook onrust aan het ontstaan over iets heel anders, namelijk: plagiaat.

Als je zoekt op een bepaalde zin in Google Books krijg je vaak meerdere werken te zien die de bewuste zin bevatten. Je zou denken dat je daar nog geen conclusies aan kunt verbinden maar het blijkt dat veel zinnen zeldzamer zijn dan je verwacht. In het artikel Dead Plagiarists Society gebruikt Paul Collins de voorbeeldzin “It seems to me that this should not be unusual”. Nul treffers. Als hij het laatste woord weglaat krijgt hij negen treffers. En dat kun je met de beste wil van de wereld geen afwijkende zin noemen.

Techdirt schreef vorig jaar ook een artikel over dit onderwerp. Daarin wordt melding gemaakt van een auteur die een andere beschuldigt van plagiaat. De beschuldigde gaat vervolgens ook op onderzoek uit en ontdekt dat de ander ook vals heeft gespeeld. Ronduit bizar.

Hoe meer Google digitaliseert en indexeert, hoe meer er aan het licht zal komen. Best spannend eigenlijk. Op de een of andere manier heeft het wel wat om mensen door manden te zien vallen en apen uit mouwen te zien komen.

Over apen en spannend gesproken: wat voelen zij wat wij niet voelen?

@