Klassiekers deel 198: Liar, Liar (The Castaways)

Hoewel ik mijn best doe games zoveel mogelijk te vermijden, zwicht ik af en toe toch voor de grote hits op de iPhone (casual games zijn ook in huize Mijnsbergen aan de winnende hand). Na lang talmen ging ik uiteindelijk toch mee in Wordfeud, vervolgens in Rumble en vorige week ging ik ook overstag voor SongPop. Zoiets begint meestal met de opmerking “nou vooruit, één keertje proberen dan…”  maar als ik het spel dan een uur later nog zit te ‘proberen’, dan weet ik dat ik de Sjaak ben. SongPop zit ik nu al een hele week te proberen. Ik heb een zwak voor ‘het halen van sterretjes’ namelijk, dat zal ik wel hebben overgehouden aan die kleine rode loodgieter.

Maar ik krijg er in sommige muziekgenres ongenadig van langs. Er is dus sprake van een uitdaging. Van muziek van voor 2000 weet ik nog wel wat, maar daarna is het één groot drama, zo blijkt. Deze app confronteert me met de hiaten in mijn muziekkennis. Daar zijn er meer van dan ik dacht.

One hit wonders vind ik één van de leukste genres. Daar komen deuntjes voorbij die ik al jaren ken, maar waarvan ik nooit wist wie de de uitvoerende artiesten waren. Zo maak ik alsnog kennis met The Marcels. En met The Castaways dus. Die zingen van die dingen als “Liar, liar, pants on fire. Your nose is longer than a telephone wire”. Briljant clipje erbij ook: geweldig!


@