Ploggen

01 maart 2014

Het is een taalervaring die we misschien allemaal wel eens hebben: dat je kennisneemt van een neologisme en je van meet af aan voelt dat het nooit iets zal gaan worden tussen jou en dat nieuwe woord. Ik ervoer dat afgelopen maand, toen iemand mij attendeerde op het recente ‘fenomeen’ ploggen. Of ik daar toch wel al van gehoord? Zelfs NRC Next had er al een artikel aan gewijd, met de titel ‘Ploggen is het nieuwe bloggen’! Ik had er dus nog niet van gehoord, maar ik had wel een vermoeden waar ploggen voor staat. Het woord blog werd ooit afgeleid van het begrip weblog (-boek). Toen een relatief kleine groep mensen daar later videovarianten op verzonnen werd het werkwoord bloggen simpelweg getransformeerd tot vloggen. Het was aannemelijk dat ploggen dan iets met het bloggen van foto’s te maken zou maken.

Dat bleek inderdaad zo te zijn. Plogs zijn weblogs waarop de blogger zijn of haar dagelijkse activiteiten vastlegt in een serie foto’s. Het verschil met beeldgeoriënteerde platformen als Tumblr of Instagram is minimaal. Plogs lijken hooguit meer afbeeldingen per afzonderlijke bijdrage te bevatten. De thematiek varieert, maar heeft doorgaans betrekking op de belevenissen van de blogger zelf. Journalist en blogger Jeroen Mirck omschrijft het in bewust artikel van NRC Next licht plagerig als: “ploggen lijkt op het maken van selfies, maar dan voor snobs”.

Alles lezend en bekijkend realiseer ik me dat ik met het verschijnsel als zodanig geen enkele moeite heb. Ik houd van de wereld van weblogs, ben dol op beelden die verhalen verrijken en ik kan ook best begrip opbrengen voor de populariteit van selfies en varianten daarop. Maar over het woord ploggen struikel ik gek genoeg, terwijl het niet eens zoveel anders klinkt als bloggen. Zou ik het soms te gekunsteld vinden? Dat de ploggers zelf met zo’n aanduiding komen is nog te rechtvaardigen. Je moet nu eenmaal een onderscheid maken. Dan hoef je niet per se origineel te zijn. Maar dat een krant het dan meteen ‘het nieuwe bloggen’ noemt, dáár krijg ik kriebels van.  Misschien is weerzin wel het nieuwe ontkennen, wie zal het zeggen.