Werken met mensen die werken zoals jij
12 november 2011
When you work at a location of your choice you can control what distracts you.
In How to Work from Home Without Going Insane schrijft David Tate over zijn ervaring met thuiswerken. Ik vind het een interessant stuk, omdat het me -opnieuw- aan het denken heeft gezet over de manier waarop ik zelf werk, aan de keukentafel. Dat ik me ook vaak laat afleiden, als er geen harde deadlines zijn, maar dat ik daarmee tot op heden niet ‘ben natgegaan’, beschreef ik eerder in Morgen toch geen dag. Dat vind ik geen punt.
Waar ik nu soms tegenaan loop is de frictie met de manier van werken van de vele mensen die hun werkweek nog wel vullen zoals Tate het beschrijft. Je weet hoe het gaat op kantoren. Natuurlijk wordt daar ook veel werk verzet, maar de behoefte aan afleiding en talmen loopt als een rode draad door het geheel. Vergaderen wordt vaak gezien als verzetje. Alles oeverloos in kaders en afspraken gieten als bittere noodzaak. Ik geloof daar allang niet meer in, maar heb er desondanks nog steeds mee te maken. Omdat veel andere mensen nu eenmaal nog wél zo werken. Donderdag is vergaderdag en het weekend begint op vrijdag. Basta.
Het ligt er natuurlijk ook aan met en voor wie je werkt. Ik begin het daarom als een uitdaging te zien een project te kunnen doen met mensen die dezelfde uitgangspunten hebben als ik. Ik wil wel eens weten hoe dat bevalt. Als ik iets beschouw als een uitdaging ga ik er vanzelf anders naar kijken. De eerste stap is bij dezen gezet.
@
Leuke post. Wat ik een uitdaging vind is juist mensen die gewend zijn strak en formalistisch te werken mee te krijgen in de meer losse, direct-resultaat-manier. De keukentafelmetafoor is een hele goede. Echte keukentafels in de zakelijk omgeving gebruiken werkt heel goed, weet ik uit ervaring. Is er een probleem? Brainstormen? Project 1-2-3 in de stijgers? Kom op mensen, even aan de keukentafel!
@8397b07e08a9b21c7fc3be313a35111f Ha, zeg je nu dat je letterlijk een keukentafel op kantoren hebt neergezet? Interessante aanpak 🙂
Maar ben het met je eens, over dat meekrijgen. Ik houd nu vaker van voorheen vast aan de digitale benadering, dus overleg via Skype of Plus, samenwerken met digitale tools, enz. Er zijn nog veel mensen die daar niet zo vertrouwd mee zijn (of waar de techniek nog niet goed is geregeld), maar je merkt wel dat er een kentering ontstaat. Dat biedt perspectief.