Jubileum: 10 jaar bloggen, 20 jaar op internet

We vinden met z’n allen altijd van alles en nog wat van de digitalisering, de automatisering en het sociale leven op internet, maar we vergeten daarbij nog al eens dat het allemaal nog maar net is begonnen en nog lang niet is uitgekristalliseerd. De geschiedenis van het web kun je eigenlijk nog geen geschiedenis noemen. We zijn ‘m nog aan het schrijven.

Maar naarmate de jaren verstrijken lukt het wel steeds beter om het grotere plaatje te zien, en de ontwikkelingen te duiden. Je zou nu toch wel mogen constateren dat de late meerderheid het web ook volledig heeft omhelsd. Pas dan krijgt het stof de kans om weer neer te dwarrelen. Maar dat is het makkelijke stukje. Lastiger wordt het als je de impact ervan probeert vast te stellen. Waar bevinden we ons dan nu in die Hypecyclus van Gartner? In de passage van de ontluistering, of op de helling van de verlichting?

Ik heb het nog niet zo goed op een rijtje, eerlijk gezegd, maar voel wel de behoefte er weer eens wat dieper in te duiken. Want juist daar kom ik momenteel nog maar zelden aan toe. A.s. woensdag bestaat dit weblog 10 jaar. Dat ik hier nu veel minder publiceer dan voorheen kan bijna niemand ontgaan zijn. Die ontwikkeling heb ik vorig jaar toegelicht. Dat ik het web van meet af aan ervaar als één groot sociaal netwerk legde ik uit in 2011. In 1995 maakte ik kennis met internet en voelde toen al wel dat het van grote invloed zou zijn op mijn leven, al dacht ik toen nog meer in termen van consumptie dan in de context van productie. Ik kon toen onmogelijk voorzien dat ik op zekere dag de infotainmentwereld van de 3D chatrooms, online schaken en webindexen zou ontstijgen en zelf hele dagen bezig zou zijn met het verzamelen, bewerken en verder verspreiden van content.

Platformen kwamen en gingen. Sommige bleven. Maar welbeschouwd doen die platformen er niet toe. Ik gebruik nog steeds Blogger, maar dat had ook WordPress kunnen zijn. Dat platform is nu echter vooral hét CMS voor websites die ik (mede) beheer. Ning is nog niet dood, maar veel schelen doet dat niet. Het oude Open Bibliotheken vergrijst gewoon mooi mee, als een symbool voor de stilstand in de bibliotheekwereld. En dan al dat gezeur over Twitter. Laat dat toch lekker doen. Dat vind je wel of niet interessant. Ik verlang ook wel eens terug naar de periode 2009-2010, toen ik onder eigen naam alles online donderde wat de revu passeerde. Een chatbox en medium om kennis en nieuws te delen in één, dat was het. Nu heb ik zo’n 20 accounts in beheer. Dan werkt het gewoon anders, zo simpel is dat. Op Facebook is dat niet anders. Daar gaf ik de brui aan in 2009, nu beheer ik er evenveel pagina’s als op Twitter accounts.

Wat het allemaal betekent weet ik nog niet precies, maar ondanks het feit dat ik anno 2015 anders navigeer en opereer op het web is er nog niet veel veranderd aan mijn beleving van alles wat er mee te maken heeft. Ik ben vooral verbaasd dat er nog zo weinig nieuwe dingen zijn die het gebruik en die beleving volledig op z’n kop zetten. Zou daar binnenkort nog eens verandering in komen? We merken het vanzelf. Maar hoe het ook allemaal moge zijn of worden: ik weet wel dat ik kan terugkijken op mooie jaren. Ik ben de bedreigingen en nadelen heus niet vergeten, maar al met al zie ik het web als een zegen. Een van de mooiste uitvindingen ooit.

@

Foto Middelburg Dronk Zeeuws Archief 7 november 2015: Petra Bakker