Even terug naar Ulrum, met de docu ‘Koppig Dorp’
09 juni 2015Het was een mooi avontuur, in september 2014. Op uitnodiging van Petra de Braal en Sonja Barentsen verbleef ik, samen met Peter de Kock, een midweek in Ulrum in Groningen, voor het project Deel & Ulrum.
Een paar dagen geleden las ik bij Sonja dat de EO op 8 juni de documentaire Koppig Dorp zou uitzenden. Die documentaire gaat over het dorp waar we verbleven en nog wat specifieker, over de plaatselijke supermarkt. Die docu wilde ik natuurlijk graag zien, ook omdat het verhaal over die Spar toevallig het eerste verhaal was waar Peter en ik gefascineerd door raakten tijdens ons verblijf. De omschrijving van de EO, bij de uitzending:
Het Noord Groningse krimpdorp Ulrum kreeg in 2014 een subsidie van 1,5 miljoen euro van de Provincie Groningen, om het dorp weer op de kaart te zetten. Er werd een Stichting opgericht onder de naam : Project Ulrum 2034 Dorp van de Toekomst. Een knipoog naar 1834, toen Dominee Hendrik de Cock in Ulrum een koppige opstand leidde tegen de Hervormde Kerk van Willem I. Het Project Ulrum 2034 investeert in een lokale speeltuin, het opplussen van woningen in het dorp en zij nodigt kunstenaars met een nieuwe visie uit. In de documentaire Koppig Dorp volgen we Roelof Noorda, aanvoerder van Project Ulrum 2034 en Spar manager Marcel Vogelzang, die zijn winkel probeert te redden.
Daarnaast wordt Rietveld studente Elize gevolgd, in haar poging om samen met Ulrummer bewoners de Ulrummer sok op de markt te brengen. Gaandeweg blijkt dat Roelof hele andere plannen heeft voor de Spar dan manager Marcel en sommige dorpelingen. Het lijkt erop dat de koppigheid in de Ulrummer genen zit en wederom tot een conflict leidt. De nieuwe plannen om het dorp leefbaar te houden levert daardoor soms grappige, soms dramatische, maar altijd heel menselijke confrontaties op.
De docu was een feest van herkenning en niet alleen omdat wij het plaatsje persoonlijk hebben leren kennen. In Koppig Dorp zie je mooi terug hoe het vaak werkt met mensen in het algemeen: ze willen
wel graag dingen behouden, of juist veranderen, maar de vraag is altijd hoeveel ze er zelf voor over hebben om dat voor elkaar te krijgen. In het geval van de supermarkt in Ulrum komt het er dan toch op neer dat het gros van de mensen liever een paar kilometer naar het naburige dorp fietst, om een paar euro te besparen.
Ik schreef er toen de bijdrage “Laten we hopen dat er een supermarkt is” over. Peter volgde een dag later met “Ulrum leren kennen door het de rug toe te keren”.
Achteraf gezien had ik, ook op Mijns Inziens, meer willen schrijven over de week in Ulrum. Over de andere dorpen die we bezochten, en over de mooie avond met die ondernemer die er weer bovenop kwam dankzij de aardbevingsschade in het gebied, en met wie ik in een prachtige discussie belandde over het Groninger Forum en bibliotheekwerk in het algemeen (de man was 25 jaar voorzitter geweest van de plaatselijke VVD). Het voelde op zeker moment toch een beetje als mosterd na de maaltijd, maar de verhalen zijn mijn hoofd nog niet uit. Wie weet.
Maar voor nu geniet ik, dankzij de uitzending, even van de onverwachte terugkeer naar het dorp, én naar dat maffe Pand Luth.
Zie ook de fotoseries op Flickr.com: hier en hier.
@
Heb je het ook in de gaten: Ulrum is een beetje een hype aan het worden 🙂
Ik heb begrepen dat een aantal mensen uit Ulrum niet zo blij waren met de docu omdat een aantal mooie initiatieven niet aan bod kwamen.
Wat zich daar rondom de Spar afspeelt herken ik nu ook in Oosterhout: mensen die willen dat de winkels beschikbaar blijven en zelf via het Internet shoppen.
De rare wereld van Ulrum is overal.
Ha Peter, inderdaad wel bijzonder dat de naam van het dorp steeds op blijft duiken. Wel mooi hoor. Snap ook wel dat niet iedereen er blij van werd. In een film, blog of artikel wordt ook heel veel niet belicht, natuurlijk. Toch vond ik veel elementen wel heel herkenbaar, voor iemand die het dorpje niet zo heel goed kent, maar er toch net genoeg van zag. Ulrum kan voor veel dingen als metafoor fungeren hoe dan ook.
@Edwin: telkens als pand Luth in beeld kwam hoorde in in gedachten de soundtrack die jij gebruikte voor de video 🙂
Ik vond het wel een mooie docu al kan ik het met de kritiek eens zijn dat de burgerinitiatieven er mager vanaf kwamen. Mooi ook vond ik de beelden vanuit dat jeugdhonk waar wij ook nog zijn geweest en waar toen verbouwd werd.