Mijn(s) 2014: oktober/november/december
01 januari 2015
Deze combinerende bijdrage is van de ‘terugblikposts’ van 2014 misschien nog wel het meest illustratief voor mijn bloggedrag van het afgelopen jaar. Ik begon mooi op tijd met de reeks, maar de ene dag kon ik onmogelijk schrijven omdat ik geen zin had, maar wel dorst. Naar de kroeg dus. De volgende dag gaf ik de voorkeur aan het eindeloos dwalen door de epische wereld van Dragon Age Inquisition en weer een dag later had ik het druk met content voor andere sites en pagina’s. Op de vierde dag, ten slotte, moest ik de zeilen bijzetten voor de laatste deadline van het jaar. Van bloggen op M.I. kwam het gewoon niet meer. Dan is het opeens 2015 en heb je eigenlijk geen zin meer in terugblikken. Niet dat het nu opeens om vooruitkijken gaat, maar toch: de symboliek van een nieuwe start doet je toch de schouders ophalen over dat wat was. De discipline om het netjes af te maken ontbreekt dan opeens. Maar wat maakt het ook uit? Het fijne van een blog of een Twitteraccount op persoonlijke titel is dat je tot niets of weinig verplicht bent, dus ook niet tot afmaken waar je aan begon.
En toeval of niet: terugblikken op de posts van het laatste kwartaal zou sowieso niet veel om het lijf hebben gehad. Ik publiceerde minder dan ooit tevoren, de afgelopen maanden. Het betrof vooral artikelen die eerder elders verschenen en wat kortere stukjes over interessante stukken van andere mensen. De reeks van december tel ik voor het gemak even niet mee. Het hele gevoel daar omheen omschreef ik in november, toen ik stilstond bij 9 jaar bloggen. Met gebrek aan schrijfstof heeft het allemaal niets van doen. Het zijn keuzes en nadrukken van een bepaald moment.
Gebeurde er dan helemaal niets in dat laatste kwartaal? Zeker wel! In oktober: eerst dus die week in Ulrum met Peter. Vervolgens de afronding van het rapport voor SIOB, inclusief een interview en een fotoshoot. De mannen van Frysklab waren in Middelburg. We hadden het druk als jury van de IVI Awards. We overlegden veel over een nieuwe site voor een Middelburgs café. Namens Ik geef weg -Walcheren organiseerden we een avond schaatsen voor 50 winnaars uit de groep, in de Machinefabriek in Vlissingen. En daarnaast de reguliere werkzaamheden en al die informele afspraken, zoals een gesprek met een oud-directeur van een bibliotheek en met iemand die een innovatie-evenement in Amsterdam aan het organiseren was. Geinig! Leerzaam! Veelbelovend!
In november en december was het niet veel anders. Weer tig niet al te formele afspraken. Babbelen met Middelburgse ondernemers, over samenwerking bijvoorbeeld, maar ook over spontane acties. Een paar interviews afnemen, voor verschillende doeleinden. Een week meelezen met alle artikelen die de eindredacteur van IP krijgt te verwerken voor 1 nummer. Een artikel schrijven voor Boekman. Een dagje helpen sjouwen met de vrinden van de lokale horeca. Een klein onderzoek in opdracht van Bibliotheek Oosterschelde, rondom de mogelijke inzet van een verhalentafel. Dat soort dingen.
Ooit wijdde ik aan al die activiteiten en ontmoetingen afzonderlijke blogposts, omdat ik vond dat ze dat waard waren. Ook daardoor kwam ik toen soms aan 70, 80 bijdragen per maand. Nu ik constateer dat ik daar in 2014 te weinig aan toekwam of tijd voor vrijmaakte, vraag ik me af of het in 2015 anders zal zijn. Dat zou zomaar eens kunnen. De druk van IP valt in ieder geval weg en het oude Bibliotheek 2.0 ga ik ook opheffen. Aan Ik geef weg besteed ik ook veel minder tijd. Dat zou toch ruimte moeten scheppen. Dan is het alleen nog de vraag hoe ik die ruimte in ga vullen. Maar iets zegt me dat dat vanzelf gestalte gaat krijgen. Kom maar op!
@
Afbeelding: Greg Simkins
Jij ook een nog een fijn nieuw jaar, Edwin. Ik vind het altijd grappig om te constateren dat wij bloggers, toch vooral ook bezig blijven met het onderwerp bloggen. We blijven onze koersen wijzigen, nieuwe dingen bedenken en constant of in ieder geval heel veel nadenken aan hoe te bloggen en waarom. Zouden we dat ooit kunnen loslaten?
Insgelijks Michael! Ooit misschien wel, maar blogs zijn toch een beetje als kindjes volgens mij. Die houd je als een kloek bij je 🙂
Geen IP en geen bibliotheek20 meer? Dat zijn volgens mij wel grote veranderingen maar dingen kunnen loslaten is het belangrijkste onderdeel van nieuwe dingen (willen) doen. Ik hoop dat er geweldige dingen op je pad komen, Edwin!
Ha Raymond, dank je wel! Het ligt overigens wel iets genuanceerder. Ik doe vanaf 1 januari niet meer de nieuwsredactie voor de site, en ook wat artikelen minder, maar ik treed wel (remote) toe tot de redactie en blijf Lingo schrijven. Het grootste verschil zal hem dus zitten in de deadlinefrequentie en, helaas, in de bezoldiging. Die valt nu weer weg.
Wat betreft B20 heb ik me al weer bedacht. Kan het toch niet over mijn hart verkrijgen nog, om die site helemaal ongebruikt te laten. Overweeg nu om het te gebruiken als soort attenderingssite. Niet echt bloggen of uitgebreid, maar verwijzen en vooral veel mening ook, en dingen die elders niet worden benoemd wel benoemen als dat kan. Het is nu weer een soort van onafhankelijk tenslotte. Maar als er veel andere dingen op het pad komen kan dat ook zo maar weer veranderen hoor. Prioriteiten moet je nu eenmaal stellen zo nu en dan…
@Edwin: Je blog als kindje, dat is een interessante gedachte. Ben ik toch vader geworden 8,5 jaar geleden 🙂
Straks gaat 'ie puberen, kijk maar uit 🙂
Heb ik iets gemist?
Vorig jaar werd Open Bibliotheken het KNVI-platform.
Nu zie ik weer de naam Open Bibliotheken.
Andere rol KNVI?
Hoi Wim,
Gemist is groot woord hoor. Ik heb er nog geen apart bericht aan gewijd maar schreef er wel iets over al in de terugblik op januari. Het was min of meer een proef, waarbij KNVI een bedragje per maand investeerde, met daarbij de wens dat het meer een KNVI-uitstraling zou krijgen, en wat breder getrokken zou worden. Dat werd toen het platform infoprofs. Van de zomer schreef ik een korte evaluatie waarin ik aangaf dat er geen nieuwe stimulus was voor interactie, en dat je wellicht ook zou kunnen constateren dat het platform misschien geen bestaansrecht meer heeft, of nog meer nodig heeft. Uiteindelijk besloot het bestuur van KNVI de pilot daarom niet te verlengen na december. Ze betalen nog wel mee aan de jaarlijkse hostingkosten overigens.
Ik wil er persoonlijk nog best veel energie in steken, maar heb nu ook zoveel andere platformen die aandacht nodig hebben, dat ik dat alleen nog doe als er voldoende tegenover staat. Of als ik er zin in heb. Dacht er aanvankelijk aan de site helemaal op te heffen, maar vind dat toch zonde. Misschien komt het voor andere dingen nog wel van pas. Ik vind het nu allemaal zo braafjes en ingedut dat ik veel zin heb om daar het wat opruiender spul te gaan doen. Maar dat idee heeft nog geen gestalte. Dat is er meer eentje in de geest: "als dan toch niemand er iets mee wil, dan kan er eigenlijk van alles mee".
Of zoiets.
Ok, Edwin, bedankt voor je reactie.
Ja, ook ik zie veel minder animo voor reacties en discussies. Wat er wel nog gebeurt, zit vaak staccato-achtig op twitter. Of in afzonderlijke, persoonlijke blogs (ieder z'n eiland in de zee van internet). Meedoen aan iets collectiefs lijkt minder populair te worden.