Mijn(s) 2014: september

Het is best geinig hoor, om af en toe eens dingen te doen die buiten je comfortzone liggen. Zelfs ik ben daar best voor te porren. Voorwaarde is dan wel dat projectjes of activiteiten gekenmerkt worden door een grote mate van vrijheid. Dat ik in augustus bijvoorbeeld inging op de vraag vanuit m’n stamcafé, of ik zin had om -samen met een oud-collega- een avondje dj te zijn, had alles te maken met het feit dat we carte blanche kregen voor wat betreft het nuttigen van alcohol en voor wat betreft de muziekkeuze. Ik word nu eenmaal pas echt enthousiast als ik oude herrie hoor en al een paar biertjes heb gedronken.

In september ging ik ook in op een verzoek van een groep Middelburgse ondernemers om een dagje ijscoman te zijn tijdens een feestje in hun winkelgebied. Er waren geen voorwaarden. Het belangrijkste was dat het rozenijs aan de man en vrouw werd gebracht, desnoods gratis. Ik moest maar een beetje zien. Kijk, dan wordt het leuk. En zoiets is gewoon goed voor de samenhorigheid bovendien. Uiteindelijk was het heel geinig om eens te doen. In waande me even terug in de tijd dat ik als 18-jarige in een strandpaviljoen in Dishoek frites en ijs verkocht. Dat was een prachtige zomer, geloof me maar.

Die werkvrijheid was ook de reden dat ik er wel voor voelde om vanaf eind september een weekje in het uiterste Noorden van Nederland te gaan bivakkeren, samen met makker Peter de Kock. De mensen die mij twee jaar eerder uitnodigden voor het project Krot of Kans gaven ons de kans het nog eens dunnetjes over te doen in een ander krimpgebied, namelijk Ulrum in Groningen. Het werd uiteindelijk een bijzondere week, waar Peter en ik nog lang aan terug zullen denken. Ik heb daar nog niet alles over gezegd (of beter: geschreven), Peter was productiever op dat vlak. Maar wie weet komt dat nog goed. Vorige week was Peter even in Middelburg. Uit de organisatie van Deel & Ulrum schoof Sonja Barentsen even aan voor een paar biertjes. Zij verklapte dat er een boekje wordt gemaakt over het project. Misschien is dat wel wat. Punt is dat de verhalen die nog in het hoofd zitten vooral hebben te maken met het grotere gebied waar Ulrum deel van uitmaakt. Zo vonden we het geweldig om te zien dat dorpen vrijzinniger en creatiever werden naarmate ze dichter bij de kust lagen. Hoe het ook kan zagen we bijvoorbeeld in Kloosterburen. Aan dat laatste dagje in Winsum denk ik ook nog regelmatig terug. Daar zakten we uiteindelijk door met een aannemer die de streek op zijn duimpje kende. Die man was 25 jaar voorzitter geweest van de VVD in Groningen stad, maar hij sprak als een SP’er. Hij ging failliet en werd ziek, maar is nu weer geheel boven Jan door de gekte rondom de aardbevingsschade in Groningen. Dat is een verhaal op zich, barstensvol symboliek. Met hem sprak ik ook uitgebreid over de toekomst van bibliotheken. Daar begon hij toevallig zelf over. Het ging over de kleine vestigingen in dorpen vs dat grote project Groninger Forum. Hij was aangenaam verrast toen ik daar los over ging. Hij had me vermoedelijk ingeschat als een onwetende 🙂 Maar hey, gelukkig hebben we die en deze foto’s nog. En het filmpje van Pand Luth uiteraard. Met de man achter die firma voerden we overigens ook nog een geanimeerd gesprek. Dat ging dan weer meer over online profilering. Dat blijft een prachtig onderwerp.

En zo kom ik uiteindelijk altijd weer uit bij grote en kleine verhalen, die het verdienen om in tekst en beeld bewaard en beschikbaar gesteld te worden. Dat laatste was in september ook nog even een item. Ik klom nog even op mijn stokpaardje, naar aanleiding van een koerswijziging rondom de Beeldbank van het Zeeuws Archief. Toen we een maand later namens Middelburg Dronk aanwezig waren op de open dag van het archief, leerden we dat die bijdrage intern bij had gedragen aan de discussie over dat onderwerp. Het is altijd fijn om zoiets te horen. Het heeft wel degelijk zin om online je mening te delen of knuppels in hoenderhokken te gooien. Niet altijd natuurlijk, maar het is het proberen waard. Na bijna tien jaar bloggen over bibliotheekkwesties twijfel ik wel eens aan het nut van de digitale discussie, maar zo nu en dan krijg je mee dat er wel degelijk respons is, ook al is dat soms/vaak achter de schermen.

September was een leerzame maand.

@