clear

zoeken

search

Linkrot in biebland

16 mei 2014

Het was negen jaar geleden een heus internetfenomeen, die Million Dollar Homepage. Bedrijven konden op een oerlelijke pagina ruimte inkopen voor een dollar per pixel. De site werd -letterlijk- een hit. Een tijdje geleden las ik dat de website nog steeds bestaat, maar dat bijna een kwart van de links op de pagina inmiddels dood is. Daarmee is het een ultiem voorbeeld van ‘linkrot‘, het verschijnsel dat op een internetpagina met links na enige tijd steeds meer aangeklikte links niet werken, omdat de doelpagina uit de lucht is, een andere naam heeft gekregen of omdat de webpagina of site niet meer bestaat.

Deze week besliste het Europees Hof dat burgers het recht hebben om ‘vergeten te worden’ door zoekmachines. Je zou kunnen stellen dat dit ook zou moeten gelden voor de vergane digitale glorie van gedateerde websites, afgeronde projecten en wat dies meer zij, maar ik denk daar persoonlijk anders over. Ik loop er namelijk met de regelmaat van de klok tegenaan, vooral als ik ‘even tussendoor’ een antwoord zoek op vragen. Die vragen spelen zich niet zelden af in de bibliotheeksfeer. Twee voorbeelden:

  • Gisteren vroeg Jantine Ploeg, voor haar afstudeeronderzoek, naar de reden van het beĆ«indigen van de bibliotheekdienst @ladin. Ik wist het nog wel een beetje, maar voor het correcte antwoord wist ik dat ik de rapporten uit 2009 moest hebben, waar ik ooit naar verwees in de blogpost ‘Exit Aladin‘. Ik kwam bedrogen uit. De website van de Projectgroep Bibliotheekinnovatie (jaja, die bestond toen ook al) is uit de lucht en de link op de site van de VOB is ook verdwenen. Niks geen digitale duurzaamheid. Weg kennis. Vervolgens voorzag ik Jantine maar van een aantal links naar andere bijdragen, die het verhaal ooit een beetje verduidelijkten, en naar de betrokken accountmanager uit die tijd. Een zwaktebod, uiteraard.
  • Een tijdje geleden schreef ik een artikel over Fablabs en wilde daartoe ook informatie putten uit een paar maanden oude agenda-items van bibliotheken. Die items vind je wel met Google, maar als je doorklikt blijken de items vaak verdwenen. In sommige gevallen biedt de cache van Google dan soelaas, maar lang niet altijd. Niks geen digitale duurzaamheid, weg kennis.
Dit zijn helaas geen uitzonderingen. Linkrot is gewoon een probleem. Dat is ook een van de redenen dat ik bijdragen van elders ook altijd hier op M.I. probeer te plaatsen. In het verleden zag ik net iets vaak oude teksten van het web verdwijnen, bijvoorbeeld van Livre.nl en het weblog About: Blank, waar ik in het verleden ook voor schreef.
Maar het gaat hier ook wel eens mis, zoals onlangs, bij de verhuizing naar Ning 3.0, met het Platform InformatieProfessionals. Lang niet alle oude URL’s werden netjes meeverhuisd. Oude pagina’s, bijvoorbeeld die met verzamelde online video’s, werden helemaal niet meerverhuisd. In de vaart der volkeren vind je niet alles de moeite van het terughalen uit het back-upbestand waard. Je laat het dan maar zo en je draagt dus ook bij aan linkrot. Zonder blikken of blozen.
Dat alles neemt niet weg dat webmasters hier meer aandacht aan zouden moeten besteden. Er wordt te veel vergeten, op deze manier, zelfs in de wetenschap dat het Internetarchief inmiddels meer dan 400 miljard pagina’s omvat.
Gerelateerd:
@

4 Reacties

  1. Wim Keizer schreef:

    Ik las ergens dat er inmiddels meer informatie vastligt(en toegankelijk is voor historici) over de periode 1900-1914 dan over de periode 2000-2014.
    We maken onze geschiedenis zoek.

  2. Michael Minneboo schreef:

    Mooi woord: linkrot. En een harde les dat onze digitale informatie wellicht nog vluchtiger is dan alle voorgangers. Onsterfelijkheid op het web? Niet altijd dus.

  3. @Wim Keizer. Precies, en dat is geen goede ontwikkeling, hoewel er nu natuurlijk ook wel veel dingen het web opgejaagd worden die het bewaren misschien niet waard zijn..

    @Michael: lang niet altijd inderdaad. Van de week ook weer tevergeefs zitten zoeken naar info uit 2003. Valt vies tegen hoor…

  4. Michael Minneboo schreef:

    @Edwin: Uiteindelijk hebben we dankzij onze blogs onze eigen onsterfelijkheid in de hand. Tenminste, zolang als we op deze aarde rondlopen. Daarna is het aan de nabestaanden of het blog in de lucht blijft.

Reageer