Linkrot in biebland

Het was negen jaar geleden een heus internetfenomeen, die Million Dollar Homepage. Bedrijven konden op een oerlelijke pagina ruimte inkopen voor een dollar per pixel. De site werd -letterlijk- een hit. Een tijdje geleden las ik dat de website nog steeds bestaat, maar dat bijna een kwart van de links op de pagina inmiddels dood is. Daarmee is het een ultiem voorbeeld van ‘linkrot‘, het verschijnsel dat op een internetpagina met links na enige tijd steeds meer aangeklikte links niet werken, omdat de doelpagina uit de lucht is, een andere naam heeft gekregen of omdat de webpagina of site niet meer bestaat.

Deze week besliste het Europees Hof dat burgers het recht hebben om ‘vergeten te worden’ door zoekmachines. Je zou kunnen stellen dat dit ook zou moeten gelden voor de vergane digitale glorie van gedateerde websites, afgeronde projecten en wat dies meer zij, maar ik denk daar persoonlijk anders over. Ik loop er namelijk met de regelmaat van de klok tegenaan, vooral als ik ‘even tussendoor’ een antwoord zoek op vragen. Die vragen spelen zich niet zelden af in de bibliotheeksfeer. Twee voorbeelden:

• Gisteren vroeg Jantine Ploeg, voor haar afstudeeronderzoek, naar de reden van het beëindigen van de bibliotheekdienst @ladin. Ik wist het nog wel een beetje, maar voor het correcte antwoord wist ik dat ik de rapporten uit 2009 moest hebben, waar ik ooit naar verwees in de blogpost ‘Exit Aladin‘. Ik kwam bedrogen uit. De website van de Projectgroep Bibliotheekinnovatie (jaja, die bestond toen ook al) is uit de lucht en de link op de site van de VOB is ook verdwenen. Niks geen digitale duurzaamheid. Weg kennis. Vervolgens voorzag ik Jantine maar van een aantal links naar andere bijdragen, die het verhaal ooit een beetje verduidelijkten, en naar de betrokken accountmanager uit die tijd. Een zwaktebod, uiteraard.
• Een tijdje geleden schreef ik een artikel over Fablabs en wilde daartoe ook informatie putten uit een paar maanden oude agenda-items van bibliotheken. Die items vind je wel met Google, maar als je doorklikt blijken de items vaak verdwenen. In sommige gevallen biedt de cache van Google dan soelaas, maar lang niet altijd. Niks geen digitale duurzaamheid, weg kennis.