Mijn(s) 2013

21 december 2013

Toen Fabiola gisteren op Twitter informeerde wanneer het overzicht van 2013 op Mijns Inziens zou verschijnen besefte ik weer even dat de activiteiten op dit blog op een behoorlijk laag pitje staan. Met 244 gepubliceerde berichten is het zelfs het magerste blogjaar sinds 2005. Ben ik het dan eindelijk beu, al dat geblog? Integendeel! Ik zou het liefst nog steeds dagelijks 3 tot 5 bijdragen het web opjagen, maar het komt er gewoon niet van. Ik besteed veel tijd aan het beheren van andere websites en accounts, misschien wel té veel tijd. Dat betekent niet dat er geen ruimte meer is voor activiteiten hier, maar zoals bekend hecht ik ook veel waarde aan lummelen, of dat nu thuis op de bank is, of op de kruk van het café. Daar put ik nu eenmaal de benodigde energie uit. Daar moet je niet te veel op bezuinigen, vind ik.

Maar goed, ook zonder dat de blogdood in zicht is kan ik best nog even kort terugblikken per maand. Laat ik het dan wel in een enkele posting doen. Dat past dan goed bij 2013. Voor mijn gevoel was dat een rustig, maar juist daarom een prettig jaar. Ik gedij vaak op het betere pieken- en dalenwerk, maar ik moet toegeven dat het uitblijven van echte onrust eigenlijk ook wel iets heeft. Of waren zulke momenten er wellicht toch, en ben ik ze gewoon weer vergeten? Misschien dat de blogarchieven een indicatie geven.

• In januari was er wel enige onrust, als ik het zo bekijk. De bibliotheekwereld raakt nog steeds niet uit beeld, maar mijn aandacht voor de stagnatie taant overduidelijk. Ik bevind me in een zwenkproces voor de langere termijn. Zwenken naar lokaal en regionaal. Zwenken naar het historische aspect. Ik mopper nog wel over subsidiestructuren en wat dies meer zij, maar rebels is het nauwelijks nog te noemen. Het is gereutel van iemand die inmiddels accepteert dat het hameren op dit soort muren niet voor doorbraken zal zorgen. Beter loop je er omheen, of klim je erover. En het belangrijkste internetnieuws die maand? Aaron Swartz pleegde zelfmoord. Een tragedie.

• In februari legde ik enige nadruk op de voor- en nadelen van werken als vrije informatieprofessional. Je moet geloven in wat je doet; dat scheelt de helft. Jeroen de Boer en ik lanceerden de site vrijeinformatieprofessionals.nl, in combinatie met een marktplaats voor die professionals. Daar kun je van alles over zeggen, maar een succes werd dat experiment niet. Het kreeg even wat aandacht in de vakmedia, maar na een paar weken keken we er zelf ook niet of nauwelijks meer naar om. Soms is een idee toch niet zo goed als het leek, of zijn tijden minder rijp dan je had gehoopt. Soit. En verder? Google Glass verscheen in het openbaar. Nieuwe ontwikkelingen bij mijn oude werkgever. Het plotselinge overlijden van een oude opdrachtgever. Heftig genoeg allemaal, maar als je ontwikkelingen niet geheel overziet hebben ze een andere impact.

• Maart had weinig om het lijf. Ik weet niet zo goed wat ik die maand uitvoerde. We genoten vooral van een weekje Londen. Een beetje inspiratie opdoen, een beetje chillen. Prima hoor.

• In april was schrijven het sleutelwoord. Elders schrijven. Voor het boek Het einde van ebooks. Over RijksStudio. De casebeschrijving Middelburg Dronk, voor het Handboek Informatiewetenschap. En ik speelde voor het eerst in maanden weer eens een game. Dat zijn soms prachtige boeken, werkelijk. Ik was leuk bezig, daar niet van, maar van serieus geld verdienen kon geen sprake zijn. Als dat maar goed zou gaan…

• Mei. Ook in die maand geen aardverschuivingen. Hoewel: de botsing met het nieuwe beleid van Wegener had best veel impact en gevolgen. Maar voor de rest had ik weinig te klagen of te vieren. De klusjes waren klein of onbetaald. Voor het eerst in mijn bestaan als ZZP’er begon ik na te denken over een mogelijk afscheid van dat bestaan. Zonder reserves ben je snel uitgepiest, net als de vele middenstanders die dit jaar de handdoek in de ring gooiden. Was het tijd om te gaan solliciteren? Eerst maar eens op vakantie om ook het laatste geld te verbrassen. No rest for the wicked, baby.

• Juni de vakantiemaand. Lekker met m’n lief. Corsica was buitengewoon. Buitengewoon mooi. Buitengewoon lekker. Dat doet goede dingen met je hoofd, zet aan tot actie. Ik begon voorzichtig te zagen aan knoopjes, omdat ik aan hakken nog niet toe was. Ik zette dat oude platform in de etalage (het resultaat wordt in januari hopelijk duidelijk) en kwam gelukkig weer tot een paar afspraken over nieuwe opdrachten, voor o.a. SIOB bijvoorbeeld, en Bouwbedrijf De Delta. Dat bood weer perspectief. Juni was ook de maand waarin collega Peter veel te jong overleed. Zeer droevig.

• Vanaf juli kwam alles weer een beetje in beweging. Terwijl ik begon aan de opdracht van SIOB kwam er ook een klus bij voor het Ministerie van Binnenlandse zaken. Ik hoefde me geen zorgen meer te maken over de financiële situatie in het najaar. Ik zou weer gewoon netjes op tijd kunnen gaan aftikken bij de belastingdienst. De keerzijde van de medaille was uiteraard wel dat er nauwelijks tijd overbleef voor het uitvoeren van alle ideetjes die ik kreeg tijdens de vakantie (die staan nog steeds ergens in een mapje, ongelezen sindsdien). Vanaf juli begon ook het grote praten over de mogelijke uitbouw en vercommercialisering van de concepten achter Middelburg Dronk. Het was het proberen waard, maar een half jaar later kan ik niet beweren dat ik er nog veel vertrouwen in heb. Als ik dit jaar iets heb geleerd is het wel dat er in de commerciële wereld minstens net zo veel wordt overlegd als bij de semi-overheid. Allemaal prima hoor, maar als het even kan vermijd ik het toch liever. Ik ouwehoer van mezelf al meer dan genoeg.

• Augustus. Nog meer praten. Werken met m’n donder. Dat soort dingen. En verder gewoon genieten van het mooie tweede deel van de zomer en van aangename bezoekjes van goede mensen. Op de valreep stortte ik me op een experimentje dat in de daaropvolgende maanden flink uit de klauwen zou lopen. Niet zo handig vanuit het perspectief van efficiëncy en verdienmodellen, maar dat is ook niet wat me drijft. Ik houd van online interactie en beweging. Als je dat op de ene plek niet meer aantreft zoek of maak je het toch gewoon elders? Het experimente sloot naadloos aan op de focus op lokaal en regionaal bovendien. Mooi man.

• September. Nazomerend de ene klus afronden, de andere uitwerken. En passant weer bij je oude werkgever belanden om te vertellen over je lievelingsproject. Leermoment: soms verandert de status quo veel sneller dan je denkt. Dat is een interessant gegegeven, als geduld niet je sterkste eigenschap is. Maar een plant vergaat ook niet 1-2-3 he? Het is net onkruid, soms.

• Yo, oktober, ouwe trouwe stinkmaand, met je vallende blaadjes en alles. Veel meer dan wat mediamomentjes viel er niet te halen geloof ik. Het enige dat mijn aandacht wist vast te houden was de confrontatie met achterkamertjespolitiek op lokaal niveau. Grote griezels. Oh nee toch niet. Ik besteedde ook aandacht aan een videogame. Over GTA V heb ik nog niets geschreven. Die game is een vervanger van alle andere media sinds september. Films, boeken en muziek leggen het allemaal af tegen het grote Trevorgevoel.

• November, ook zo’n maand. Dan kun je je maar het beste storten op je werk, op veldonderzoek voor Middelburg Dronk of op het beheren van dat wat is of zal komen. Dan is de maand zo om. Je best bekeken bijdrage is een veelbesproken brief van een ander.

• December voelt als een maand die nog maar net begonnen is. Maar zo voelt het hele jaar een beetje. Het is vlak, maar prettig vlak. Ik vind het allemaal wel best. Het Dronk-concept werd uitgebreid met de gemeente Veere en een column in de PZC. De contouren van het komende jaar werden ook duidelijker. De plannen voor de Versmarkt worden concreter, ik mag het gaan proberen als nieuwsredacteur en Open Bibliotheken wordt mogelijk geadopteerd en krijgt wellicht een nieuw leven, tegen een vergoeding. Dat maakt dat ik het nieuwe jaar misschien wel net zo inga als het oude jaar uit: stervensdruk, maar heerlijk rustig.