Klassiekers deel 200: Do you love me?

Wil je wel geloven dat ik onlangs met vochtige oogjes zat te luisteren naar dit aalgladde, met suiker en rozenblaadjes ingesmeerde liedje van Sharif Dean en Eveline D’Haese? Dat zit zo: mijn ouders hadden vroeger niet veel meer dan 50 lp’s. Een groot deel van die kleine collectie bestond uit albums van Julio Iglesias, die Spanjaard op wiens muziek mijn vader zo dol was. Mijn moeder draaide maar zelden muziek, maar rond de feestdagen kon je er donder op zeggen dat zij ook eens lekker los ging. De kans was dan vrij groot dat zij greep naar een verzamel-LP die was getiteld Do you love me? Het titelnummer, van Sharif Dean, zong ze altijd uit volle borst mee. Dat blijft je bij, als menneke van een jaar of acht.

Ik had het nummer niet meer gehoord sinds de vroege jaren ’80 en wist eigenlijk alleen nog hoe het refrein ging (dat is ook niet zo moeilijk). Toen ik daar, na het innemen van de nodige spiritualiën, over begon aan de bar, keken de andere aanwezigen mij slechts glazig aan. Ik hoorde ze bijna denken “daar heb je hem weer met zijn rare muziekjes”. Omdat je in zo’n geval weinig aan Shazam hebt besloot ik het liedje maar even voor te zingen. Dat leidde niet alleen tot de standaardreacties “doe dat nu niet Mijnsbergen” en “als je voor mij zingt…”; oude Ko riep plotseling: “Maar dat is van die Belg Sharif!” Dat bleek achteraf niet helemaal juist, maar het bood wel meer aanknopingspunten in Google dan alleen de woordencombinatie ‘do you love me’. We vonden het nummer meteen in YouTube, en vroegen het uiteraard aan bij de barvrouw van dienst.

Ik kreeg nog net geen knal voor m’n kanis van de oude rockers, waarschijnlijk omdat ze zagen dat ik écht blij was het lied weer eens te horen na dertig jaar. Het is zo’n nummer dat ik, toen ik zelf nog barman was, graag mocht draaien tegen sluitingstijd. Ik vond het altijd geestig om de halve tent week te zien worden. Of kotsmisselijk. Om het zoetsappige duet dan vervolgens over te laten gaan in de Bloody Roots van Sepultura. Jongetjes blijven jongetjes.

Zo is het gekomen.

@