Pinterest in het vizier van de copyrightindustrie
11 februari 2012
Toen ik onlangs schreef over het succes van Pinterest realiseerde ik me niet dat ook deze website door de copyrightindustrie op de korrel zou worden genomen. Natuurlijk is er -ook daar- vaak sprake van ongeoorloofd hergebruik van media, maar als ik een rondje Facebook, Tumblr of Flickr doe zie ik niets dan dat. Bronvermeldingen zijn meestal niet aan de orde. Honderden miljoenen mensen hergebruiken ongeoorloofd en wel zodanig dat het een lieve lust is. Je kunt er van alles van vinden maar het is zo.
Daarom komt er bij mij maar één woord in me op als ik het interessante artikel Pinterest: Is It A Facebook Or A Grokster? lees, namelijk: ‘achterhoedegevecht’.
@
Screenshot van weet ik veel welke plaatjes allemaal: Pinterest
Tja, ik schreef al dat Pinterest ipv een uitleg over copyright van foto's een uitleg geeft waar klagers zich kunnen melden. Ze kunnen zich beroepen op de DMCA (digital millennium copyright act) die in essentie toestaat dat ze auteursrechtelijk beschermd materiaal tonen zolang het niet op hun eigen servers staat.
Ze voeren dus een piepbeleid maar dat werkt logischerwijs het beste / alleen als je niet zelf foto's uploadt naar Pinterest (wat wel een optie is) en dat het niet belachelijk veel de aandacht trekt allemaal. En dat is precies wat Pinterest nu doet nu het een hype wordt/is. Het kon ook niet uitblijven dat de copyrightindustrie er op zou duiken.
Ik ben trouwens ook wel benieuwd wat de impact van Pinterest is op het dataverkeer van alle sites waar de gebruikers plaatjes vanaf te zitten linken. Vroeger noemden we dat hotlinken en deden we onze gierende best (ik iig wel) om dat te voorkomen, nu is het allemaal hip en een nieuwe trend?
Nuttig aanvulling Raymond. Maar nu ik erover nadenk zijn er waarschijnlijk helemaal niet zoveel mensen die doorklikken? Het gros van de gebruikers zal 'repinnen' , 'liken' of reposten zoals op Tumblr. Of zal zo'n een actie ook merkbaar zijn op de oorspronkelijke servers?
Anders wordt het natuurlijk als foto's gedownload worden en hergebruikt. Wat dat betreft doe ik het ook allang niet meer goed. Op de wiki van Middelburg Dronk vermeld ik keurig alle bronnen, en vraag ik regelmatig om toestemming, maar sommige van die foto's hergebruik ik ook weer op Facebook of Plus. Daar worden ze weer regelmatig hergebruikt of gedownload.
In het artikel staat ook nog iets over het techniek van bijvoorbeeld YouTube, die zou Pinterest ook kunnen gebruiken, maar ook dat lijkt toch vaak te omzeilen. De reactie kon inderdaad niet uitblijven maar het hek is echt van de dam…en dat kon ook niet uitblijven toch?
Je hoeft niet door te klikken op een pin. Van thumbnail tot het tonen van de pin op 'volle grootte', het komt allemaal van de oorspronkelijke server af. Het is al feitelijk een omgekeerde YouTube presentatie: de afbeeldingen worden als pin embedded getoond terwijl de afbeeldingen helemaal niet staan bij Pinterest.
Een repin betekent dat de afbeelding ipv op x plekken nu op x+1 plekken getoond wordt en hoewel dat echt geen gigantische wissel zal trekken op een gemiddelde server van een gemiddelde site, verandert dat wel lijkt me als je een slashdot effect krijgt: 1 of enkele afbeeldingen die door (tien)duizenden gebruikers gerepind worden.
Auteursrechtelijk is het meest interessante precies wat je zelf schetst: sites, blogs enz die foto's gebruiken waar ze voor die specifieke toepassing toestemming hebben maar wat natuurlijk niet geldt als er Pinterest gebruikers langs komen die het naar hun boards pinnen en repinnen. Dat zie je al heel lang op Facebook, Google+ en al die andere sociale netwerken maar daar zie je meestal toch wel meer context. Afbeeldingen staan bijna nooit alleen maar illustreren meestal een stuk tekst. Die context en tekst raak je volledig kwijt bij Pinterest en ik heb afgelopen maandag tijdens #blogpraat (twitterchat) nog flink zitten discuzeuren dat je als blogger helemaal niet zo blij hoeft te zijn met Pinterest.
Het meest fascinerende uiteindelijk is natuurlijk dat er weer een voorbeeld is opgestaan die aantoont hoe onhoudbaar de huidige regeltjes zijn op internet. Dat hek is al lang van de dam en er komen nog veel meer voorbeelden aan, daar ben ik van overtuigd.
images.google.com laat ook mega-veel afbeeldingen zijn, die stuk voor stuk onder copyright vallen. Nu is Pinterest in essentie wel een andere formule, hoewel ik niet precies kan aangeven waar dat verschil 'm nu in zit. Bij Google is een plaatje een resultaat van een zoekopdracht, bij Pinterest draait het toch meer om het plaatje zelf.
Technisch doen ze hetzelfde inderdaad maar bij Google Images is het tonen van een (specifieke) afbeelding een soort bijeffect van de zoekfunctie. Weliswaar ook redelijk verstopt meldt Google ook dat je moet oppassen hoe het met copyright geregeld is voor je een afbeelding hergebruikt.
Bij Pinboard is de hele essentie het verzamelen en delen van die specifieke afbeeldingen naar boards toe. Boards die je vervolgens zelf ook weer kunt delen en waar je naar toe kunt linken. Het is qua techniek en auteursrecht dan ook meteen een beetje 'balletje-balletje': wat is het verschil nog tussen het tonen van 10 auteursrechtelijk beschermde foto's zonder toestemming op mijn blog als ik ze naar mijn blog uploadt of als ik link naar een board op mijn Pinterest account waar deze alle embedded getoond worden?
De copyright industrie zal betogen dat Pinterest, net als ze nu al doen tegen providers, usenetaanbieders en bittorrentboeren, misbruik van afbeeldingen faciliteert en broodroof pleegt tegen auteursrechthebbenden. Maar ja, dat zeggen ze van bijna elke website tegenwoordig 🙂
Dank voor het delen van de inzichten! Die bevestigen overigens wel een beetje wat ik steeds denk en voel: het is allemaal razend interessant als je graag nadenkt over dit soort dingen, en over alle gevolgen die die dingen hebben, maar de gemiddelde gebruiker zal dit echt allemaal een worst zijn. Ze hebben nog gelijk ook. Dat gegeven wordt ook weer door alle kampen gebruikt of misbruikt maar het roept toch vooral het gevoel op dat mensen soms best betalen maar ook altijd zullen gaan voor gemak en gratis. Dat ze altijd willen delen en zich maar zelden willen verdiepen in rare regels. Dat is het adagium 'omdat het kan' misschien ook wel.
Ik merk in ieder geval dat ik steeds vaker voel dat alles wat ik denk over e-books, bloggen, rechten of wat dan ook niet meer zo ter zake doet. Nou en als ze iets verbieden? Nou en als het eigenlijk zus of zo moet? Nou en als je ergens iets van vindt? Dat wat kan is.