Genieten van het echte leven kan ook online, toch?

De Week van de Mediawijsheid 2011 loopt ten einde. Ik heb het gevoel dat de media er meer aandacht aan besteedden dan in voorgaande jaren. Dat kan ik alleen maar toejuichen, maar het viel me wel op dat de focus vooral lag op de babyboomers en de generaties Y en Z. Generatie X (grofweg de mensen die zijn geboren tussen 1960 en 1985) lijkt minder vaak expliciet als doelgroep benoemd te worden. Eigenlijk is dat best gek. Als ik namelijk kijk naar leeftijdsgenoten, dan zie ik veel en grote verschillen in de houding t.o.v. digitale media. Dat zie je weliswaar ook terug bij de babyboomers, maar voor mijn gevoel toch minder sterk.

Gisteren op het terras voerde ik er nog een gesprek over met generatiegenoten. Nadat een makker het café had verlaten vanwege een afspraak in de digitale wereld (er moest een grote slag geleverd worden in een bepaalde game) kwam ter sprake of het digitale leven zich in sociaal opzicht kan meten met het echte leven (‘IRL’). Ik denk zelf dat dit -onder bepaalde voorwaarden- inderdaad het geval kan zijn, maar ik merk ook dat het niet altijd meevalt om leeftijdsgenoten daarvan te overtuigen. Je gelooft dat misschien pas als je het zelf hebt ervaren. Ik weet in ieder geval wel dat ik de zonen van mijn vriendin er niets over hoef uit te leggen ( integendeel) en dat ik er bij mijn ouders niet eens over hoef te beginnen.

Ik zelf hou van beide werelden maar het gekke is dat ik ‘IRL’ pas aangenaam vind als ik het kan beleven in vrijheid. Daar is maar al te vaak geen sprake van. Dat verklaart wellicht waarom ik nog zo vaak in m’n stamhut ben te vinden. Welbeschouwd is dat ook een soort virtuele wereld (‘slechts schijnbaar bestaand’). Het gebeuren daar staat vaak los van het gedoe van alledag, net als in de virtuele werelden, online. Toch kun je er prima gesprekken voeren. Juist daar kun je dat. Online kan dat misschien zelfs nog beter, omdat leeftijd, uiterlijk en andere factoren daar hoegenaamd geen rol spelen.

Ik hoorde de makker in kwestie gisteren vertellen wat zijn rol is binnen de game die hij speelt, en waarom hij dat zo leuk vindt. Ik herkende er veel in van de tijd dat ik Command & Conquer speelde, in een clan (zie de gerelateerde links). Daarom vond ik het ook heel begrijpelijk dat hij zich huiswaarts repte. Je weet hoe het voelt, als je het zelf hebt ervaren (en soms nog ervaart, bij andere activiteiten online).

Dat besef doet me afvragen of generatie X niet de volgende doelgroep zou moeten zijn. Met ‘het werkelijke beleven en ervaren’ als speerpunt. Geen snelle praatjes van goeroes en experts, maar een werkelijke onderdompeling in de sociale kanten van het web, voor een korte periode. Daarna kunnen de betrokkenen dan voor zichzelf vaststellen of het leven online echt zoveel anders is dan IRL. Dat ik denk dat dat niet zo is wil tenslotte niet zeggen dat iedereen het zo ervaart.

Gerelateerd:
Weg van het toetsenbord, weg van het echte leven
15 jaar sociale media
Gameverslaving, een verhaal uit de praktijk
Eenvoudig digitaal leven
Als een avatar tript op drugs ziet hij de echte wereld…

@