De wending van Marie-José: doen wat je voelt dat je moet doen

Als ik denk aan 15 jaar Nederlandse internetjournalistiek denk ik het eerst aan de mensen die er van meet af over schreven, aan die journalisten die mij al informeerden over de ontwikkelingen toen ik zelf ook nog maar net kwam kijken. Marie-José Klaver is zo’n journalist. Wanneer ik voor het eerst kennis maakte met haar werk weet ik niet meer precies, maar het moet ergens tussen 1996 en 2000 zijn geweest. Pas jaren later kwam ik met haar in contact, toen ze als vroegbloggend journalist bij NRC zo aardig was om naar mijn weblog te verwijzen. Dat vond ik een hele eer. Het geeft vertrouwen, als iemand die boeken publiceerde en werkt voor een landelijke krant je opmerkt.

Dat Marie-José geen achterover leunend mens is wordt duidelijk als je haar CV bekijkt. Ik vond het jammer dat ze op een gegeven moment geleidelijk uit beeld verdween bij NRC maar zag haar al snel weer elders opduiken. Als volger op afstand denk je dan wel te kunnen constateren dat iemand (nog steeds) doet  wat zij leuk en interessant vindt. Nu zeg ik achteraf niet dat dit niet het geval was maar ik werd een paar maanden geleden toch wel verrast door een mailtje van @MJK. Ze vertelde hoe leuk ze het had gevonden te lezen over de wendingen in mijn leven en verklapte en passant dat háár leven ook 180 graden zou gaan draaien. Ze had besloten haar hart te volgen om een oude droom te verwezenlijken. Samengevat op haar nieuwe weblog:

Momenteel ben ik bezig met een carrièreswitch. In augustus 2011 ben in begonnen met de eerstegraadslerarenopleiding Duits in Groningen. Het is een postmasteropleiding die een jaar duurt. Naast de studie geef ik een paar uur per week les op een middelbare school. De wending is enerzijds ingegeven door ‘zin in iets nieuws’ en anderzijds geïnspireerd door de leuke leservaringen tijdens de 23 dingen-cursussen en de andere lessen die ik heb gegeven. Ik heb de afgelopen jaren ontdekt dat ik veel plezier heb in het overdragen van kennis. Nog een reden om te kiezen voor een baan als docent Duits is het verlangen om weer iets met mijn oude vak te doen. Ik heb na mijn middelbare school met heel veel plezier Duitse Taal- en Letterkunde gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en de Freie Universität Berlin. Omdat ik vind dat het docentschap een echt vak is, ben ik begonnen met de lerarenopleiding aan de RUG.

Geweldig toch? Doen wat je voelt dat je leuk vindt om te doen? Het roer om durven gooien op basis van het plezier dat iets je bracht, in plaats van vasthouden aan je koers omdat die je zekerheid brengt?

Ik ga dit ‘blog van een beginnend docent‘ in ieder geval op de voet volgen en wens Marie-José vanaf deze plek veel succes maar vooral plezier. Duimen omhoog!

@