Gelezen: Digitaal is het nieuwe normaal

Als je het gedrag van de generatie die opgroeide in het digitale tijdperk interessant vindt is het boek Digitaal is het nieuwe normaal wellicht een aanrader voor je. Zoals Kevin Kelly zondag in een alinea beschreef hoe een klein kind dat eenmaal kennis had gemaakt met een iPad een papieren afbeelding die het niet met de vingers kon vergroten als ‘kapot’ bestempelde, zo beschrijft Peter Hinssen in zijn boek hoe nieuwe generaties aankijken tegen informatie en de diensten die zij afnemen én tegen de technologie op de werkvloer. Hij laat vervolgens zien welke impact dat zal (moeten) hebben op de klanten-, informatie-, technologie- en innovatiestrategie van organisaties.

Hinssen gaat maar zelden echt de diepte in, in dit boek, maar dat maakt dat de 200 bladzijden lekker vlot weglezen. De voorbeelden die hij heeft uitgekozen zijn herkenbaar. Neem het verhaal over IT-afdelingen: tot voor kort vervulden die afdelingen een sleutelrol binnen het informatiebeleid van organisaties maar inmiddels lopen ze vaak achter de feiten aan. Mensen beschikken thuis vaak over betere computers en andere hardware dan op het werk. Daar nemen ze steeds minder vaak genoegen mee. Met Gmail, Twitter en al die andere platformen kunnen zij zonder beperkingen communiceren en informatie delen en consumeren. Als ze daar eenmaal aan gewend zijn zitten ze niet meer te wachten op een log intranet of een mailsysteem dat ze niet vanaf hun mobieltje kunnen benaderen. Als ze daarmee worden geconfronteerd gaan ze alles op den duur gewoon doorsluizen naar de systemen waar ze aan gewend zijn. Of zoals Hinssen het formuleert: “In een digitale maatschappij verandert het informatiegedrag sneller dan de informatiesystemen. En IT kan deze looppas niet bijhouden.”

Uiteindelijk pleit Hinssen voor het omgooien van het roer. Hij stelt dat de oude gespecialiseerde vakman moet worden vervangen door iemand “die kan nadenken over innovatie met technologie”, in plaats van iemand “die het diepe verlangen heeft om technologie te implementeren”. “Mensen die een auto kunnen besturen, eerder dan er een kunnen bouwen en onderhouden”. In zekere zin sluiten de woorden van Hinssen aan op die van Pink en Friedman. Heel veel concrete oplossingen biedt het boek nog niet, maar dat is de schrijver vergeven. Het is namelijk zoals hij zegt: we zitten er middenin, we zijn ‘halfweg’. Je ogen niet sluiten voor de razendsnelle ontwikkelingen, dat is waar het om gaat. Denk na over meer transparantie en communicatie in reële tijd, en laat de absolute controle varen.

Op YouTube is een toelichting op het boek te vinden, op Computable een interview met Hinssen.

@