Hoeveel ontwikkelaars heeft jouw organisatie in dienst?
13 februari 2011
In het interview met Hans Pinckaers kwam het vorige week ook aan bod, de bibliotheeksector zou gebaat zijn bij kleine innovatieteams die echt de vrije hand hebben om nieuwe toepassingen te ontwikkelen. Daar horen uiteraard ook designers en programmeurs bij. De praktijk is weerbarstiger. Veel bibliotheken hebben weliswaar een of meerdere ict’ers in de geledingen, maar die komen lang niet altijd -of zelden- toe aan ontwikkeling. Eric Hellman onderschrijft dit. Een citaat:
Today, software development is more and more about the use and deployment of software modules and connecting to APIs. The presence at Code4Lib of several vendor representatives promoting their APIs: OCLC, SciVerse, SerialsSolutions, Mendeley is testament to the importance of putting powerful tools into the hand of people who can see what to do with them.
To do this, libraries need to recognize the importance of code. Developers in libraries need time and support to develop their skills and focus on developing new ways for libraries to deliver value. Although I suggest a focus on Spaces, People, and Communities, I don’t really know the answer. I just know that a lot of experimentation is needed.
In een oudere post, Are Public Libraries in a Death Spiral?, wees Hellman vorig jaar al op de genoemde, benodigde focus:
The public library of the future has to stop being about collections and start being about helping people and communities. Google can’t be a physical place where people offer access, assistance and education for the internet and the information it accesses; local public libraries CAN be. It’s these “new” directions that will attract renewed public support and funding into the future. But library directors struggling to deal with budget cuts will find it hard to also reposition their services to meet the needs of an increasingly internet-based society.
Prima vent hoor, die Hellman.
@
Ik vrees dat wij als bibliotheeksector te versnipperd zijn om succesvolle innovatieteams op te kunnen zetten. De innovaties die wij ontwikkelen zijn vaak voor één systeem, voor één bibliotheek inzetbaar.
Op het moment dat lokale innovaties landelijk moeten worden getrokken kost dit vervolgens zoveel tijd en energie (Kijk bijvoorbeeld maar naar de aanvragen dienst, die succesvol is, maar toch beperkt moet blijven en maar langzaam nieuwe diensten kan ontwikkelen vanwege de complexiteit van systemen en bibliotheekbestuurders).
Ik ben bang dat kleine innovatieteams landelijk niet het effect hebben dat jij nu voor je ziet. Deze zullen lokaal waarschijnlijk heel leuke dingen kunnen doen, maar landelijk waarschijnlijk maar weinig kunnen bijdragen.
Dit is natuurlijk geen reden om geen innovatieteams op te zetten, deze voegen zeker veel toe. Maar laten we het effect landelijk niet overdrijven. (daar is de sector helaas nog niet geschikt voor).
Ik denk dat er best winst kan worden gemaakt door een klein aantal kleine innovatieteams samen te stellen. Bestaande uit ICT-ers, gebruikers, bibliothecarissen, designers. Denk aan de innovatieteams van Apple die vooral niet alleen uit ICT-ers bestaan, want dan komen er alleen 'nerdy' producten uit voort, die de gemiddelde burger helemaal niet snapt.
Innovaties kunnen ook bestaan uit andere dan ICT-toepassingen. Het gaat er om dat je een duidelijke visie hebt over welke klantgroepen je op welke manier wilt aanspreken. Fysiek en digitaal. Wij hebben hier intern inmiddels een soort credo ontwikkeld bij alles wat we aan nieuwe dingen doen en bij herwaardering van 'het oude': niets fysieks zonder iets digitaals, niets digitaals zonder iets fysieks.
De traagheid van het overnemen van ontwikkelingen, innovaties in de branche waar Jeroen aan refereert herken ik, en toch voel ik dat er bij collega's ook een mentaliteitsverandering plaats vindt. Er is een besef van 5 voor 12 (al denk ik dat in veel gevallen de wijzer echt al op twaalf staat 😉 en dus wordt er wel ingezet op verandering. Zo worden bibliotheken heringericht met retailformules, personeel opgeleid om klanten beter te bedienen (de collectie kennis komt weer terug als kwaliteit), er zit meer en meer een besef bij directies dat je met je klanten in gesprek moet over wat zij van je verwachten. En dan met al je klanten, ook degenen die je bezoeken zonder dat ze lid zijn, en met de scholen en instellingen. En daar dan vervolgens intern met een klein groepje mee aan het werk gaan… Ik zie het zo somber nog niet in.. ik zie het op plekken gebeuren.
En initiatieven als die van Hans Pinckaers daar word ik wel blij van, al was het leuk geweest als een bibliotheek het zou hebben gemaakt 😉
Ik den dat het belangrijk is om als directeur bij veranderingen je te realiseren dat je de spanningsboog van de veranderingen niet te groot moet maken. Je medewerkers moeten wel het gevoel hebben dat ze de verandering aan kunnen, dat het binnen hun bereik ligt. Als je dat niet meeneemt in je veranderingsproces trek je aan een dood paard, en zijn al die leuke nieuwe dingen die ontwikkeld worden ten dode opgeschreven omdat niemand van je personeel het snapt en uit kan leggen aan klanten.
@Jeroen: ik ben het met je eens dat het huidige bibliotheeklandschap nog veel hobbels kent, maar juist nu er wordt gewerkt aan standaardisering zou dat moeten veranderen toch? Als de toepassingen die ontwikkeld worden dan ook maar een open karakter hebben. Dat is volgens mij ook het idee van de widgetstore. Bij een grote jongen als Google zie je dan toch ook dat een product uit een lab uiteindelijk succesvol wordt omdat het overal kan worden ingezet.
@Erna: helemaal met je eens dat er veel positiefs gebeurt, en dat draagvlak ontzettend belangrijk is, maar (waarom altijd maar weer maar?): het moeilijke vind ik juist die spanningsboog. Je ziet toch ook vaak dat er wel stappen worden gezet, maar toch vooral rondom de collecties. Het retailconcept is prima, maar in mijn ogen vooral een andere vorm van presenteren die we gewoon moeten doen. Natuurlijk kost dat ook energie en tijd, maar het is goed te realiseren. Blijft dan over dat er m.i. veel meer medewerkers echt vrijgespeeld zouden moeten worden om hun werk volledig digitaal te kunnen gaan uitvoeren. Niet 'ook een uurtje twitteren erbij per week en over een jaar evalueren', maar een volledig nieuwe functieomschrijving en in vrijheid los van alle overlegverbanden etc., die bij de oude functie hoorden.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik denk dat het meer vruchten afwerpt dan wanneer je het hele team maar steeds hele kleine stapjes laat zetten. Nokia domineerde toen ontwikkelaars van begin tot eind betrokken waren bij een nieuw toestel. Nu doen ze voor alle toestellen maar een klein onderdeel en blijkt niemand zich nog echt betrokken te voelen bij het eindproduct.
Maar die discussie heb ik nog nooit gewonnen in de praktijk, dus ik zit er ongetwijfeld naast 🙂
@ Edwin: helemaal eens. Inzetten op de talenten die mensen hebben. Wij bereiden een stevige omslag hier voor, waarbij er uren direct worden benoemd te besteden aan digitaal, te besteden aan culturele programmering, aan educatieve dienstverlening en wat blijft er dan over voor de dienstverlening tijdens openingsuren. Of de soep zo heet wordt gegeten als het hier boven staat weet ik niet, maar voor de discussie in ons MT staat hij wel zo scherp gepland.
En we zijn ook bezig met het maken van werkplannen, per sector en voor de beleidsmedewerkers per persoon waarin ook duidelijk moet worden wie ze voor wat nodig hebben. Dus ja je bent wel zelf verantwoordelijk voor het ontwikkelen van een product of dienst, maar hoe staat dat vervolgens in relatie tot de rest van de organisatie. Iets ontwikkelen waar vervolgens nog geen enkel draagvlak voor is, waar geen uren voor vrijgemaakt worden, dat is pas frustrerend….
He gelukkig er blijft nog een wereld te winnen 😉
Ha, nou en of. Maar juist omdat jullie er mee bezig zijn, midden in die weerbarstige praktijk, vind ik het erg interessant om te horen en lezen hoe het verloopt en in welk tempo. Er zijn nog zoveel meer ballen hoog te houden dan digitale…
Maar als directeur ga je er toch maar mooi voor en geef je ook nog eens het goede voorbeeld. Je snapt dat ik daar trots op ben 🙂