Blom over het volgen van veel mensen op Twitter
30 november 2010
Ik heb het veel over Twitter, deze week. Ik merk dat de belangstelling voor het fenomeen groot is, maar dat mensen ook een beetje huiverig zijn als het gaat om ruis en een overdosis aan informatie. Daarom vind ik het mooi dat Erwin Blom stilstaat bij zijn 10.000e volger en nog eens uitlegt waarom hij het zelf prettig vindt om veel mensen te volgen…en hoe hij dat doet.
Maar nog veel belangrijker is het dat het een tweerichtingskanaal is geworden. Dat had ik in 1994 niet voorzien. Ik stuur de wereld in, maar al die Twitteraars voegen daar hun kennis, kunde en fascinaties aan toe. Natuurlijk, heel veel ditjes en datjes, maar ook een enorme hoeveelheid aan wetenswaardigheden en visies die ik anders niet onder ogen had gekregen. Waar sommigen er voor kiezen om bewust een kleine groep mensen te volgen, zie je dat ik duizenden mensen volg. En nee, die volg ik natuurlijk niet in al hun tweets.
Ik zie langskomen wat er gezegd wordt als ik er ben, maar mis de tweets als ik elders uithang. Het is geen probleem om veel te missen. Zeker niet als er door de veelheid veel onverwachts aan wordt toegevoegd. Veel mensen volgen betekent ook meer verrassing, meer onverwachts. En voor de mensen die ik wel op de voet wil volgen, heb ik kolommen in Tweetdeck aangemaakt.
De Twitterbeleving van Erwin is als de beleving van ‘een grote volle kroeg waar iedereen je naam kent’. Zulke kroegen zijn niet aan iedereen besteed, maar: Twitter is wat je er zelf van maakt. Als je het losjes benadert kan het meer zijn dan zomaar een platform. Dan wordt het een plek waar je graag komt, veel hoort en ziet…en veel leert. Dan is het gewoon een verdomd krachtig netwerk.
Gerelateerd:
Een ode aan de Twitterkoning
Blom op SXSW 2009: sociale media nieuw monster?
Erwin Blom, ook inspirerend voor Bibliotheken
Chronische chaos of digitale desillusie: het web over 8 jaar
Voortschrijdende inzichten: nog eens over Twitter
Volgvrijdag, en andere dingen die niet verplicht zijn op Twitter
@
De afbeelding komt uit de presentatie ‘de kracht van Twitter’.
Zelf vind ik ook nog dat je het de tijd moet geven. Als je zelf weinig tot niet reageert zul je zelf ook weinig reacties terugkrijgen. Maar je moet het wel de tijd geven. Een weekje is echt te kort.
Ik merk overigens wel dat ik niet zo snel terugkijk. Tot voor een paar maanden geleden deed ik dat wel als ik bv. een tijdje offline was geweest maar nu denk ik, als het echt belangrijk is, komt het wel een keer terug.
@Daan: mee eens: ik heb er zelf ook bijna een jaar voor nodig gehad, om het in te zien.
En inderdaad: belangrijke zaken worden vanzelf wel geretweet of nog een keer onder de aandacht gebracht. Het filtert zichzelf zo een beetje…
Elke keer denk je: dít is het. Dat was zo met bloggen, is nu zo met twitter. Ik ben erg benieuwd wat het volgende zal zijn, want reken maar dat daar al aan gewerkt wordt.
Wat ik wel merk is: als je stopt met bloggen of twitteren zijn de 'relaties' die alleen daar bestonden ook meteen voorbij. In het echte leven kom je iemand tenminste nog 's tegen bij AH.
@Schrijver: er zullen altijd nieuwe platformen en manier van publiceren en communiceren ontstaan, reken maar…maar het zijn allemaal varianten op een thema, namelijk taaloverdracht (daar gaan we weer 🙂 )
Het is al snel 'uit het oog uit het hart'inderdaad, maar hee: van de mensen waar ik zes jaar mee in de klas zat op de Middelbare school kom ik er verdomd weinig tegen bij de Appie. Dan zie ik er toch meer af en toe terug op facebook c.s.