Toestemming vragen
23 juli 2010
“Wat zou je doen als je geen toestemming nodig zou hebben van 15 commissies? Anders gezegd: wat zou je doen als jouw bibliotheekorganisatie je talenten niet zou verspillen?”
Over toestemming (moeten vragen) en de frustratie die daarmee gepaard gaat zou ik pagina’s vol kunnen schrijven. Laat ik dat nu even niet doen. Laat ik me beperken tot een verwijzing naar de reactie van David Lee King op Self Check, in Getting Permission,dat is beter.
Gerelateerd:
Over idealen, teleurstelling en de gevestigde orde
Susan neemt een baas aan
Werken zonder regels
Hoe het echt werkt: de sociale organogrammen van Valdis Krebs
Een rem op innovatie
Ouwe lullen moeten weg
Gelezen: Aan de slag met het nieuwe werken
@
Ik sluit me aan bij een reactie op het blog van David Lee King: Word.
Om te antwoorden op de titel. Veel meer dan mijn huidige afgesloten en begrensde ruimte. Daar proberen tegen in te gaan is een full-time job die je uiteindelijk beu zal worden.
@Luud: kudos!
@Benoit: met als gevolg dat je het laat/moet laten voor wat het is dan toch?
Ik wil beslist niet beweren dat mijn talenten verspild worden, dat zou zowel arrogant als onzinnig zijn. Dat 'anders gezegd' lijkt me ook niet te kloppen: de tweede vraag is een heel andere dan de eerste.
Maar de verleiding om op die eerste te antwoorden is groot: wat ik zou willen (als het 'mocht' en als er geld voor was) is, bij wijze van experiment, in een zorginstelling een volwaardig bibliotheekje opzetten waar gelezen en voorgelezen werd, waar internet was, waar prentenboeken waren voor de achterkleinkinderen, waar 's een lezing werd gehouden, waar lekkere koffie was met koekjes, en waar je de krant kon lezen, zowel op papier als op de iPad, waar je een spelletje op de Wii kon spelen enz. enz.
Toen ik dit idee onlangs 's opperde werd er gezegd: maar dat is niet vernieuwend. (M.a.w.: daar zullen de 15 commissies nooit subsidie voor geven.)
Ach ja. Maar nu kon ik het lekker toch even opschrijven 😉
@ Edwin : Ja, goed wetende dat je binnen afzienbare tijd te horen zal krijgen dat de werking niet meer zo goed gaat en er gedachten opgaan om de ruimte te sluiten. Een probleem dat ik tijdens mijn eindwerk ook bij de steunpunten opmerkte. In een statische aanpak en planning in een dynamische en flexibele wereld heeft al is de neiging om zich te wreken.
Nee, want op een langere termijn zit de kans er toch in dat je het toch zal kunnen doen. Al mis je zo soms de boot. Kortom enige werkruimte en vertrouwen krijgen kan wonderen doen. Dat iedereen tijd, geld, moeite en zoveel andere onnodige zorgen kan besparen.
Al vrees ik dat zelfs bezuiningsrondes hier niet zullen aan helpen :s De inzet van de eigen talenten is daaraan onderhevig, waardoor (in mijn geval toch) ik ze enkel kan proberen aan te wenden. In de hoop niet te worden afgeblokt.
@ Schrijverdezes : Erg herkenbaar jammer genoeg 🙁
@schrijver: dat ligt voor iedereen weer anders inderdaad. Misschien dat de auteur, Emily Lloyd, het zelf wel zo ervaart en het niet beschouwt als arrogantie, maar gewoon veel van haar goede plannen heeft zien stranden in stroperigheid.
Dat je kreeg te horen dat je experiment niet vernieuwend genoeg zou zijn doet me afvragen wat die persoon dan wel als vernieuwend ziet. En dan nog: als het niet vernieuwend is betekent het, dat het al gemeengoed zou moeten zijn, een vanzelfsprekendheid dat al die dingen er zijn. Daar is blijkbaar geen sprake van. Onbegrijpelijk dat die status quo nog steeds WEL langs al die commissies komt 🙂
@Benoit: helder. Dat is een herkenbaar dilemma, waarbij veel factoren van invloed kunnen zijn. Als de juiste personen het niet inzien kan dat grote gevolgen hebben. Maar het kantelpunt is soms dichterbij dan je denkt. Aan die uitspraak heb je verder ook niets, maar ik bedoel maar dat doorbijten toch zinvol kan zijn.
Ach, ik heb ook zelf geen enkele mogelijkheid om een dergelijk experiment te doen hoor, het was puur theorie. Ik noemde het slechts (in een werkoverleg) toen het over 'vernieuwing' ging en ik zei: 'nou, dan heb ik ook nog wel een idee' en toen gevraagd werd 'wat dan?'
'als het niet vernieuwend is betekent het, dat het al gemeengoed zou moeten zijn' vind ik een leuke stelling, al moet ik er even over denken of hij wel klopt 😉
Haha, die klopt natuurlijk van geen meter, want er zijn vele organisaties die pas heel laat interessante of noodzakelijke veranderen doorvoeren.
Maar als 'kaatsbal'in zo'n dialoog op het werk is het wel een aardige natuurlijk.
De 50 redenen om niet te veranderen
Zo zie je maar hoe serieus ik je neem: ik nam in eerste instantie aan dat je wel gelijk zou hebben, maar kon het niet meteen overzien.
Non-redenen in een discussie gebruiken laat ik liever aan de tegenpartij over 😉
Dat overlaten is meestal ook beter, maar een sneer op z'n tijd kan ook geen kwaad vind ik. Dat houd de boel scherp.