Verdienmodelcitaat
09 mei 2010
In NRC Handelsblad (Economie) van 9 mei een interessant interview met de Nederlandse internetondernemer Marc van der Chijs. Reagerend op de vraag van journalist Oscar Garschagen, of piraterij geen probleem vormt voor zijn handel in China:
Van der Chijs wijst door de open deur van zijn kantoor naar de zaal waar tientallen ontwerpers futuristische games ontwerpen en programmeren. ,,Alles wat zij maken wordt vervolgens in China gekopieerd. Niemand betaalt, iedereen hackt in dit land. We verspreiden onze producten dan ook gratis, maar hebben er elementen ingebouwd waarvoor heel kleine bedragen betaald moeten worden. Om een spel echt te kunnen spelen en te winnen moet een gebruiker een paar keer een kwart cent betalen om in het spel accessoires aan te schaffen. Als honderden miljoenen dat spel een paar keer per dag spelen, tikt dat heel leuk aan.”
Dat is het nieuwe zakendoen. Het heeft de aandeelhouders van Apple en de makers van World of Warcraft ook rijk gemaakt.
@
Op dezelfde wijze verdient het bedrijfje waar mijn zoon werkt ook hun geld. Zij maken onder andere voetbalspelletjes die online gespeeld kunnen worden. Om zelf een team samen te spellen met wat betere spelers kun je voor en paar centen een gewenste speler voor jou laten spelen. Het wordt dagelijks door enkele honderdduizenden chinezen gespeeld en er komen er dagelijks tienduizenden bij. Ook dit spel is in principe gratis te spelen, maar je kunt het tegen een heel klein bedrag een stuk leuker maken.
Het ict-bedrijfje moet het dus van de grote omzet hebben, maar China is gelukkig groot.
En hoe doen we dat met literatuur? Als je wilt weten hoe het afloopt eerst 5 cent betalen?
@Bas: dat is interessant! Als ik vragen mag: is jouw zoon dan een programmeur, of doet hij iets anders? Dan zit je wel mooi bovenop het verhaal!
@Schrijver: voor literatuur ligt het wat lastiger maar als je uitgaat van een digitale variant kun je het misschien ook doortrekken richting de multimedia van videogames. Een verhaal in digitale vorm kan dan bijvoorbeeld een extra plot krijgen, of andere personages. Als je een paar cent betaalt komt de vrouw dan misschien NIET bij de dokter 🙂
Tja, het aardige van literatuur vind ik nou juist dat je niks te kiezen hébt. Daarom is het ook zo leerzaam: je leert je schikken in hoe een ander denkt.
Dit neemt niet weg dat ik het door jou gesignaleerde model interessant (en reuze slim) vind.
(Ik denk overigens dat juist het feit dat de vrouw wél bij de dokter kwam in dit geval voor het geld heeft gezorgd.)
@schrijver: dat kan natuurlijk. Ik weet nog dat je op dvd's op een gegeven moment kon kiezen voor alternatieve eindes van een film, maar die optie heb ik eigenlijk nooit gebruikt, omdat ik simpelweg de behoefte niet had. Ik baal wel eens van de applaudiserende eindes van Amerikaanse films, maar om een film dan nog eens te kijken in de hoop op een minder voorspelbare afloop: neen, dank.
Ik heb Kluun niet gelezen, maar het klopt ongetwijfeld, wat je daar zegt 🙂
@Edwin, mijn zoon is geen echte programmeur maar meer een websitebouwer voor bedrijven. Die spelletjes doen ze erbij als extraatje, maar het gaat steeds beter lopen, volgens mij.
@Bas: dat klinkt goed. Hoef je je daar in ieder geval geen zorgen over te maken 🙂