Volgvrijdag, en andere dingen die niet verplicht zijn op Twitter

23 april 2010

Misschien is de blik enigszins vertroebeld omdat het proces nog steeds aan de gang is, maar ik heb de indruk dat Twitter een van de meest besproken internetverschijnselen ooit is. Twitter is overal. En dat niet alleen, ik spreek steeds meer mensen die er een mening over hebben. Nu vind ik het altijd interessant om te horen hoe mensen erover denken maar ik verbaas me wel over het feit dat een oordeel soms sneller is gegeven dan dat de mogelijkheden zijn verkend. Velen haken al af nadat ze een tijdje hebben rondgehangen op de homepage van Twitter. Het probleem is misschien wel dat Twitter daar niet meteen duidelijk maakt dat je de immer voortrazende stroom tweets ook kunt temmen met behulp van ‘clients’, twittersoftware van externe bedrijven.

Mensen beginnen ook vaak over het ‘twittergedrag’ van anderen. De een vindt het maar niks dat sommige mensen Twitter vooral gebruiken als veredeld chatplatform, een ander moppert over het feit dat sommige tweeps  nauwelijks verder komen dan de promotie van het eigen product of de eigen website. Nu kan ik me daar best iets bij voorstellen, maar ik zie niet in waarom je er een punt van zou maken. Er is geen wet die voorschrijft dat je alles wat iemand twittert moet volgen, laat staan aanklikken. Je pikt eruit wat jou interessant lijkt. Je volgt de mensen die jou vermaken of op interessante zaken wijzen. Die vrijheid maakt Twitter nu juist zo interessant.

Ook wat betreft de invulling van je tweets heb je alle vrijheid. De 140 karakters zijn weliswaar bindend (hoewel…) maar voor de rest mag je helemaal zelf weten of je hashtags gebruikt of niet, of je alleen zelf tweets schrijft of kiest voor retweets; alles mag. Daar hoef je toch niet over te mopperen? Het is geen verplichting.

Zo is het ook geen verplichting om mee te doen met de ‘trend’ Follow Friday. Ik heb me er ook nooit toe laten verleiden. Ik vind het wel een leuk idee, om te verwijzen naar de mensen die ik graag volg, maar ik ben te lui om wekelijks een selectie te maken en die vervolgens uit te typen. Het wisselt ook van week tot week en per invalshoek. Recente dialogen (zie de afbeelding van Twitter Analyzer) onthoud ik doorgaans beter dan een tweet met een link zonder verhaal, maar die links brengen me soms wel op interessante zoeksporen. Of ze leiden me naar vacatures waarop ik zou kunnen twilliciteren. Zulke tweets zijn minstens zo waardevol.

Mijn twittercredo is, kortom, ‘doe waar je zelf zin in hebt, en maak je er niet te druk over als het voor jou niet werkt’. Probeer het nog eens met zo’n client en oordeel dan pas definitief. Twitter heeft net zoveel nadelen als dat mensen nadelen hebben. In die zin laat ook ik me kennen: ik ben gevoelig voor luitjes die op zoek zijn naar volgers maar in de verste verte niet geïnteresseerd zijn in mijn twittergedrag. Om de een of andere reden vind ik dat heel onbeleefd.

Natuurlijk zijn er een aantal beroemdheden die ik het vergeef dat zij nauwelijks mensen ‘terugvolgen’ maar de rest ontvolg ik net zo hard, met behulp van Qwitter en FriendOrFollow. Ik ben Malle Pietje niet!

@