Je weblog is je moederschip
06 september 2009
Het komt nogal eens voor dat ik met mensen babbel over mijn online activiteiten. Mij wordt dan vaak gevraagd wat mijn plannen en perspectieven zijn. Mijn antwoord is iedere keer anders omdat er altijd nieuwe ontwikkelingen zijn maar er is een uitspraak die ik al doe vanaf het begin, namelijk de uitspraak dat ik mijn weblog beschouw als de basis van alles wat ik nu digitaal doe en om die reden ook het langst zal koesteren. Aan het bloggen heb ik zo veel te danken. ZB Digitaal is mijn virtuele thuisbasis.
Dat gegeven doet weliswaar niets af aan het plezier dat ik beleef aan de Twitters, Nings en Hyves van deze wereld maar toch, als ik moest kiezen…
Het doet me daarom deugd dat ik daar nu iets over lees op Enthousiasmeren: Weblog is jouw thuisbasis. Die posting is weer gebaseerd op een bijdrage op Web Worker Daily van 22 augustus: Your Blog is Your Mothership.
Dat is een aanduiding waar ik zelf nog niet opgekomen was maar ik vind dat ‘ie prachtig omschrijft wat ik bedoel. ZB Digitaal is mijn moederschip!
Wat is jouw moederschip?
@
Ik denk inderdaad dat ook mijn weblog mijn thuisbasis is. (Moederschip vind ik iets teveel eer ;))
het is een thuisbasis waarin ik nu ook een deel van mijn twitterfeeds naartoe genereer en waar ik schrijf over wat me raakt.
Toch is Twitter nu ook een belangrijk deel van mijn netwerk. Maar dat is meer op communicatie gericht.
Mijn weblog is echter de plek waar ik reflecteer, refereer en soms ook gewoon lekker show waarmee ik bezig ben.
Ik ben minder actief dan voorheen, maar niet minder gepassioneerd. Wel ook meer verdeeld, merk ik.
Scribbles! zonder twijfel. De rest is leuk voor erbij.
Ik mag er graag even aanmeren 🙂
Bij jouw moederschip bedoel ik.
Mijn blog is meer een handig speeltje om weer te geven wat ik waarneem in mijn directe omgeving of om zaken voor mijzelf wat helderder te krijgen.
Misschien is dat toch hetzelfde (?)
Ik moest meteen aan de blog-post 'Jij leest mij' van Marco Raaphorst denken 🙂 Ik heb daar gereageerd.
Dat gevoel is precies ook het mijne, Edwin: mijn blog voelt als mijn eigen, persoonlijke hoekje. Niet alleen is daarmee voor mij 'alles' begonnen – zoals ook voor jou – maar ook is het voor mijn gevoel de enige plek die echt helemaal van mij is. Op alle andere digitale plekken waar ik te vinden ben deel ik die plek met anderen. Maar m'n blog is van mij.
Een beetje zoals je je prima thuis kunt voelen op je werk, tussen je collega's, of op de sportclub, met vrienden, of waar dan ook. Maar er is maar één écht thuis, en dat is thuis. Ook al ben je daar soms weinig aanwezig, je geeft je huis niet op.
Ik ben ooit gevraagd onder de vlag van De Digitale Archivaris samen te werken aan de blog, maar zag daar na lang aarzelen vanaf. Ondanks alle voordelen die aan die samenwerking zouden zitten, werd mijn uiteindelijke keuze om gewoon zelf door te gaan vrijwel uitsluitend ingegeven door mijn gevoel: bij de gedachte alleen al voelde ik mezelf een beetje digitaal ontheemd…
Dag Edwin, een post naar mijn hart, mede namens dhr. Van Swelmen, directeur van Oppendam. Zijn huis is inmiddels verkocht. Hij woont alleen nog maar virtueel. 😉
Edwin, mijn blog is ook zeker mijn moederschip. Qua gevoel dan, ik beschouw het zelf als mijn eigen speeltuin. Het is mijn hangplek op internet waar ik kan doen en laten wat ik wil.
En een weblog is voor veel mensen toch nog redelijk laagdrempelig en je kan veel van je andere activitieiten daar dan toch weer in frommelen. Daarom is het fijn om je moederschip een echte verzamelplaats te laten zijn van waaruit de bezoekers dan weer kunnen vetrekken als zij dat willen.
De laatste tijd zie ik veel mensen die hun blog laten zitten en veel drukker zijn op Twitter en andere sociale netwerken. Dit is een leuk tegengeluid!
@Allen: fijn om te lezen dat het blog voor de meesten nog steeds de uitvalsbasis is. Hoe je het moederschip verder inricht en gebruikt is minder belangrijk denk ik. In SF-films zie je ook wel eens ruimtevaartuigen die op een missie gaan voor een paar maanden. Moet kunnen toch?
@Essen: jij bent zeker niet de enige voor wie dat geldt. Ik zie het bij veel mensen die ik langere tijd volg.
@Cis: het zijn misschien wel andere uitgangspunten maar in de kern wel vergelijkbaar inderdaad…
@Jog: dank voor de verwijzing. Die post van Marco had ik nog niet gezien. Kan me goed in de tekst vinden!
@Christian: herkenbaar. Aan mij is ook wel eens gevraagd of mensen hier mee kunnen schrijven maar daar heb ik ook van afgezien. Er zijn meerdere plekken waar ik juist zit te springen om bijdragen en/of een beetje sturing maar ZBD is persoonlijker wat mij betreft.
@Mark: het is een goede vent, die van Swelmen!
@Corné: een goed moederschip heeft natuurlijk ook een relaxruimte of speeltuin, anders hou je het er nooit zo lang vol ^^
@Mischa: en het is ook nog zoals Marco R. zegt: Het is content van een ander kaliber bovendien…
@LeWi:dat vond ik nu ook, toen ik er op stuitte op Enthousiasmeren 🙂 Thanks!
Marco Raaphorst zegt het ook mooi in het comment van zijn eigen stuk: "Een weblog is voor scheppers. En Twitter het restaurant met het doorgeefluikje."
Op jouw weblog vind ik de term moederschip zeker van toepassing. Je bent er met regelmaat van de klok, stuurt het schip bij, ontmoet er je reisgenoten en geeft hen relevante info voor de reis. Als je het hebt over moederschip dan roept dat bij mij de associatie op van een soort "gemeenschap". In die zin vind ik het ook helemaal niet gek en slecht dat veel mensen minder gaan bloggen omdat je niet allemaal een (vol) moederschip kunt zijn.
Mijn weblog is geen moederschip maar eerder een tijdscapsule die op de momenten van posting opengaat. Ze bevat virtuele weerslagen van de flow waarin ik wás. Fijn als iemand anders het moederschip wil besturen 🙂
Mijn weblog is meer mijn huiskamer.
Ik draai er mijn eigen muziek, ik bepaal de gespreksonderwerpen en de toon van de gesprekken.
Af en toe wat opruimen en de boel anders inrichten.
Ik hang er graag rond.
Ik zou mijn blog ook (nog) niet als een moederschip zien omdat ik momenteel nog iets te verspreid bezig ben.
Maar ik ben wel bezig met al die dingen samen te gaan brengen in één duidelijkere overzichtspagina.
Het zou wel erg helpen al Blogger het principe van Tumblr blogs zou gaan toepassen, namelijk dat je zowel micro als gewoon kan bloggen binnen dezelfde dienst. Het moet niet altijd zo uitgebreid te zijn.
ZBD zie ik wel al meer als een moederschip, maar je Twitter activiteiten zijn anders ook niet te onderschatten.
@Mischa: daar zit wel wat in ja 🙂
@Marina: op die manier had ik er nog niet naar gekeken, dat je ook kunt fungeren als moederschip voor anderen. Als ik die rol ook kan of mag vervullen is dat helemaal mooi. Een eer zelfs.
Dat van die tijdscapsule is ook interessant. Doet me opeens weer denken aan dat initiatief van Yahoo, van drie jaar geleden.
@Hans: als je er ook een bank hebt staan waar je fijn op kunt liggen dromen is dat helemaal goed 🙂
@Benoit: maar is er dan wel iets dat je persoonlijke voorkeur geniet? Een online activiteit die je zou overhouden als je zou moeten kiezen?
Op Twitter ben ik ook graag omdat de interactiviteit zo snel kan gaan. Onmiddelijke respons, snel resultaat. Daar staat wel tegenover dat kort soms ten koste gaat van diepgang. Niet per se, maar je ziet het regelmatig…