Wil jij betalen voor online content?
15 augustus 2009
Marie-José Klaver schreef gisteren dat uit een onderzoek van de Europese Commissie (PDF) is gebleken dat er maar weinig Europese internetgebruikers zijn die bereid zijn te betalen voor digitale media.
Dat is interessant nieuws, als je denkt aan de vreemde bokkesprongen van de filmindustrie en de krantenmagnaten.
Zo’n bericht doet me afvragen waar ik zelf voor zou willen betalen. Waar zou ik de grens trekken? Ik maak nu al (globaal) de volgende kosten voor media: (concertbezoeken etc niet meegerekend)
- Internetabonnement thuis: 37 euro.
- Internettoegang op mijn telefoon: 10 euro
- Games: kosten verschillen per periode. Dit jaar ca 200 euro, vorig jaar gemiddeld 50 euro per maand
- Tijdschriften: gemiddeld 20 euro per maand
- Kranten: gemiddeld 10 euro per maand
- Films: gemiddeld 20 euro per maand
- Muziek: gemiddeld 30 euro per maand
- Boeken: gemiddeld 20 euro per maand
Ik ben op dit moment op geen enkele internetdienst geabonneerd en heb ook geen plannen in die richting. Waarom zou ik ook? Voor elke dienst die geld vraagt zijn er tientallen gratis alternatieven. Als het gaat om nieuws en andere informatie ben ik een bevoorrecht mens. Als bibliothecaris heb ik toegang tot vele kranten- en andere databanken.
Toch zou ik best bereid zijn iets te betalen. Een soort mediabelasting. (in maart noemde ik dat nog krantenbelasting) Laten we zeggen 100 euro in de maand. Ik zou dan wel willen dat ik zelf de keuzes zou mogen maken. Interactief, als het ware. Onbeperkt films en muziek, een paar kranten en tijdschriften en zo nu en dan een game. Zoiets.
Ondanks het onderzoek denk ik dat er toch nog best veel mensen zijn die net als ik iets zouden willen betalen. De aanbieders van content moeten dan wel de nadruk leggen op kwaliteit en gebruiksgemak. Het aanbod is namelijk zo groot dat je als consument op een zeker moment vooral naar eenvoud verlangt. Goede selecties vooraf, makkelijke bediening op het moment dat je er gebruik van maakt. En GEEN reclame. Van reclame ga je maar zitten zappen en wegklikken.
Volgens mij kan de wereld van P2P alleen op die manier nog een slag worden toegebracht. Als je wilt verdienen aan mensen die alles al hebben zul je toegevoegde waarde moeten bieden. Zo simpel is het.
Op de Nieuwe Reporter wordt droogjes geconstateerd dat de game-industrie wel succesvolle verdienmodellen kent. Dat heeft dus alles te maken met die toegevoegde waarde. Een spel als World of Warcraft wordt pas echt interessant als je het online kunt spelen, met een betaalde account. Miljoenen kids betalen er grif een tientje per maand voor. Ze doen dat alleen omdat ze daar iets voor terugkrijgen dat ze elders niet kunnen halen.
En jij? Krijgen ze jou ooit zo ver dat je je poeplap trekt?
@
In theorie zou ik best willen betalen voor informatie als het echt iets wezenlijks toevoegd.
Maar de praktijk is anders vrees ik. Ik heb nu ook al toegang tot de sites van een aantal bladen waar ik op geabonneerd ben maar die gebruik ik nauwelijks. Voornamelijk omdat ik op de een of andere manier steeds mijn inlognaam en/of wachtwoord vergeten of kwijt ben. En als ik die gevonden heb blijkt de inlogpagina verandert te zijn en moet je nu opeens je aboneenummer invullen en hoe kom je daar nu weer aan? Kortom, te veel gedoe. En als er dan ook nog voor al die verschillende sites betaald moet worden wordt het helemaal onoverzichtelijk. Dus ik zou zeggen:""laat maar zitten".
Dat zeg ik nu. Weet natuurlijk niet hoe het is als de toegevoegde waarde onmisbaar is..
Daar snij je een punt dat ik in de post ben vergeten te noemen. Ik stel het me wel voor als een enkel kanaal, dus bijna als een televisie die je vanuit je bank kunt bedienen, en waar je kunt kiezen uit de verschillende kanalen.
Juist dat inloggen en al die verschillende handelingen op computers maken dat het nog niet echt comfortabel is allemaal. Pas als de convergentie zover is dat er sprake is van een enkel apparaat en eenmalige authenticatie van gebruikers wordt het echt interessant. Daar wil ik dan dus best voor betalen.
Op die databanken en sites van tijdschriften log ik ook maar zelden in. Alleen als ik het online niet kan vinden. Omdat het beschermd materiaal is kan ik er ook niet naar verwijzen. Dat vind ik ook allang niet meer interessant. Ook daar kies je dus steeds vaker voor vrij toegankelijke alternatieven…en raken de gesloten bronnen alleen maar verder uit beeld, zelfs bij de mensen die er wel toegang toe hebben…
Ik zal niet betalen voor content waar ik niet op zit te wachten. De shit die de mainstream-media over ons uitstorten is gratis, omdat je je eerst door een berg reclame moet heen werken.
TV-commercials, huis-aan-huis-bladen, bioscoop-reclame, banners op websites, aantekeningen bij YouTube-filmpjes …. gek word je ervan of in elk geval behoorlijk gehersenspoeld.
Interessante, alternatieve content op internet is soms wel de moeite waard om voor te betalen. Opvragen van artikelen, documentaires bekijken enz.
Gelukkig zijn er heel veel vrijwilligers (zoals jij en ik) die onbezoldigd zorgen voor interessante content op het web, gratis en zonder reclame.
Dat is nu precies wat ik zo mooi vind aan dat 'andere circuit' Hans. Ze hebben ook andere belangen, meestal passie of interesse. Dat is per definitie een betere drijfveer…
Ik ben best bereid om voor content te betalen. Maar dit moet dan daadwerkelijk iets toevoegen en de content moet vervolgens altijd voor mij beschikbaar zijn om mee te doen wat en wanneer ik wil.
Ik wil niet voor b.v. een cd betalen om vervolgens nog een keer te moeten betalen als ik deze op mijn vereniging oid wil draaien (gebeurt nu via de SENA).
Volgens mij kan dit alleen maar op 2 verschillende manieren.
1. een mediabelasting die iedereen betaald en he tgebruik van alle media vergoed.
2. of microbetalingen van € 0,01 per download, artikel dat men download oid. Zo kan iedereen voor een laag bedrag veel media bekijken en verdienen de artiesten die echt goede kwaliteit leveren toch aardig.
Beide systemen hebben volgens mij voor de gebruiker en voor makers van content alleen maar voordelen. Alleen voor de tussenpersonen (uitgevers, platenmaatschappijen, BUMA STEMRA, SENA e.d.) die nu veel geld verdienen zal dit een doodsteek kunnen zijn. Deze zullen door dit systeem overbodig worden of hun werkwijze moeten aanpassen en genoegen moeten nemen met minder hoge woekerwinsten.
De vraag is alleen of we hier rouwig om moeten zijn, want het is natuurlijk niet logisch om organisaties als deze kunstmatig in leven te laten…
@Jeroen: die microbetalingen zijn onuitvoerbaar. Denk aan de infrastructuur erachter (transacties, software etc.) en de privacy-gevoeligheid.
Waterdichte beveiliging lijkt me onmogelijk en astronomisch duur in vergelijking met hetgeen jij bereid bent te betalen.
@Jeroen: maar hoe zouden die microbetalingen dan moeten verlopen? Via deposito's ofzo? Ook in dat geval moeten alle informatie- en entertainmentsystemen daaraan gekoppeld worden. Best complex denk ik.
Met zo'n belasting wordt het op het hoogste niveau geregeld. Lieden die geld wensen melden zich dan vanzelf wel bij overheid…
@Hans en Edwin,
hoe het systeem er uit moet zien heb ik niet over nagedacht. Dit zal idd niet heel erg simpel zijn. Maar dit stond ook niet in de vraagstelling 😉
Makkelijk en goedkoop zal het idd niet zijn om een dergelijk systeem op te zetten. Maar ik vermoed dat het wel degelijk werkt.
Misschien dat € 0,01 dan wat weinig is, maar dit kan ook verschillen per type content. € 2,00 voor een film, € 0,25 voor een populair muzieknummer, € 0,05 voor een nog niet zo populair nummer.
Stel dat we dan per transactie 0,01 rekenen om het systeem te onderhouden, dan is dit als miljarden mensen dit systeem regelmatig gebruiken zeker rendabel.
Dit zou dan als prepaid of achteraf berekend kunnen worden.
Makkelijk zal het niet zijn, maar volgens mij wel de enige manier om betalen voor content te organiseren.
Nu ik er over nadenk is het onderhouden van een systeem misschien ook wel wat overdreven.
Het afkopen dmv een belasting of heffing is dan idd we de meest voor de hand liggende oplossing.
Dit geld voor bibliotheken natuurlijk ook wel. Het afkopen van leengeld is goedkoper dan om per boek dat je leent een x bedrag te betalen.
Enige nadeel is dat men zo wel weer het geld laat stromen naar de mensen met de grootste mond (het hardste roepen en hun hand op houden) dan naar de mensen die het daadwerkelijk verdienen.
Het systeem heeft inderdaad ook wel nadelen inderdaad maar ja: iedereen denkt sowieso ook anders over het nuttig besteden van belastinggelden. De een wil wegen, de ander betere zorg. Blijft moeilijk.
Maar iedereen betaalt mee tenminste. Dat is toch het grote voordeel voor de betrokken partijen…