Boekblad online…een glimp van de betaalde toekomst?
29 augustus 2009
Hoe Murdoch de betaalde toegang tot nieuws precies wil gaan regelen weet ik nog niet maar dat hij zijn plannen gaat uitvoeren staat nu wel vast.
Vanavond kreeg ik alvast een irritant voorproefje van deze benadering, toen ik doorklikte op een gedeeltelijke feed van Boekblad online, om meer te lezen over een nieuwe bezorgdienst van Centraal Boekhuis. Groot was mijn verbazing toen ik merkte dat ik niet kon doorklikken op het nieuwsbericht. Die verbazing nam alleen maar toe toen ik ondervond dat ik op vrijwel geen enkel site-onderdeel kon doorklikken, zelfs niet op de weblogs. Wtf?
Toen ik zag dat de site van Centraal Boekhuis het bericht ook niet had geplaatst maar in plaats daarvan alleen naar de site van Boekblad verwijst veranderde mijn verbazing in ergernis. Ik begon me af te vragen welke webfilosofie het vakblad er op nahoudt. Dat leerde ik toen ik de FAQ las:
De populariteit van de site stemt ons tevreden, maar helaas hebben veel van de bezoekers geen print abonnement. Om u als abonnee ook in de toekomst deze service te kunnen blijven bieden, hebben we besloten dat de toegang tot de site voortaan exclusief voorbehouden is aan onze abonnees. Als houder van een (hoofd)abonnement op Boekblad heeft u vanzelfsprekend recht op exclusieve toegang tot de website, maar het is niet meer mogelijk om met meerdere mensen tegelijkertijd met één en hetzelfde wachtwoord toegang te hebben.
Kijk eens aan, de omgekeerde filosofie van Google!
Ik kan best begrijpen dat Boekblad meer abonnees wil werven maar ik vraag me af of deze aanpak z’n vruchten zal afwerpen. Voor mij zijn de gesloten deuren in ieder geval aanleiding om me zo snel mogelijk digitaal uit de voeten te maken en op zoek te gaan naar alternatieven.
Ik moet toegeven dat ik wel even dacht dat ze me deze keer te pakken hadden want ik kon de brief van CB zo snel niet vinden elders. Toen ik daar een tweet over verzond reageerde @jognet gelukkig binnen een paar minuten. Het nieuwsbericht staat wel in z’n geheel op Boekverkoper.
Heb ik toch mijn zin weer, dankzij het real-time web. Daarom ben ik des te nieuwsgieriger naar het antwoord op de vraag of tolpoorten werken. Ik kan het me gewoon niet goed voorstellen. Luchtkastelen zijn het…
@
Ik kan me herinneren dat er een bloeiende 'Jan de Vries' inlog-cultuur bestond in de beginjaren van het verplicht inloggen bij kranten en zo. Diverse blogs stelden inloggegevens beschikbaar. Mede in het kader van de privacy.
En er waren / zijn? ook websites die combinaties van inlognamen en wachtwoorden publiceerden. Welke Boekblad (hoofd)abonnee wil zijn / haar gegevens delen? 😉
Ff kijken. Ah. BugMeNot bestaat nog altijd voor gratis websites. 🙂 Er is ook een Firefox BugMeNot add-on.
– 'Zonder registratie inloggen op websites' (8 april 2009)
Wil ik op Boekverkoper recensies lezen, moet ik ook inloggen en eerst lid worden!!
@Jog: maar dat ging volgens mij wel over vrije registratie, zonder verdere verplichtingen. Bij boekblad is het in feite een betaalde login, omdat je echt geabonneerd moet zijn op het blad. Daar heeft Bugmenot geen oplossing voor bij mijn weten.
@Elsbeth: over welke recensies spreek je dan? Toen ik er zojuist op klikte kreeg ik volgens mij alles in beeld. Of mis ik nu iets?
Dagbladen en tijdschriften zullen veel meer moeite moeten doen om hun toegevoegde waarde te bewijzen.
Boekblad kende ik niet, heb ik dus nooit gemist en als ik de website zo zie, dan denk ik ook niet dat ik echt iets gemist heb. Dat abonnement zal ik dus al nooit aanschaffen.
Het is zo ie zo moeilijk om mij te overtuigen van het nut van een abonnement op een tijdschrift. Aangezien ik wekelijks via mijn RSS feeds 2000 informatiebronnen in de gaten houdt.Ik heb doro de jaren heen strategieën ontwikkeld om deze feeds te filteren en er de voor mij meest interessante artikelen en lopende trends uit te halen.
Natuurlijk weet ik ook dat ik sommige dingen wel mis. Maar hier heb ik collega's voor die mij IRL en via diensten zoals twitter attenderen op zaken die ik heb gemist.
En het is waar het is soms wel lekker om door een tijdschrift of een dagblad te bladeren en rustig een artikeltje te lezen, maar dit is meer ontspanning dan noodzaak!
Misschien is dat ook een groot probleem voor vakbladen. Want laten we eerlijk zijn. Als wij in onze omgeving kijken. Hoeveel collega's lezen er regelmatig de vakbladen door?
Tijdschriften en vooral de vakbladen hebben hetzelfde probleem als de bibliotheek, de muziekindustrie en de filmindustrie. Door de opkomst van het internet zijn zaken (kennis, vakkennis, toegang tot nieuws en distributiekanalen) waarop zij vaak een monopolie positie hadden toegankelijk geworden voor iedereen. En steeds minder mensen zien hier de toegevoegde waarde van en zijn bereid daarvoor te betalen.
En wij zijn wanhopig op zoek naar methoden om onze klanten binnen te houden en ze van onze toegevoegde waarde te overtuigen. Het afsluiten van de online content is een wilde sprong om dit voor elkaar te krijgen. Een sprong die niet veel effect heeft vrees ik. Want die oude positie zullen wij nooit meer terug krijgen.
In plaats van onze oude werkwijze te hanteren zullen wij op zoek moeten gaan naar nieuwe werkwijze en nieuwe diensten.
Dit geld zowel voor tijdschriften als voor de muziek en filmindustrie en al helemaal voor bibliotheken.
Als wij niet echt gaan vernieuwen en innoveren en met nieuwe diensten komen waar onze klanten op zitten te wachten dan zijn wij over 5 jaar overbodig en over 20 jaar geschiedenis.
@Jeroen: ik kan me voor een groot deel vinden in je verhaal maar voor mij persoonlijk geldt, ondanks mijn manier van informatie consumeren online (vergelijkbaar met die van jou) dat ik dol ben op gedrukte media. Ik neem de vaktijdschriften als IP, bibliotheekblad, Online, DB, enz. vaak mee naar huis om daar rustig te lezen. Ik koop wekelijks de HP en probeer altijd wel een paar kranten te lezen. Vannacht nog op het gemakje de NRC van zaterdag.
Op de een of andere manier consumeer ik gedrukte informatie nog steeds graag op traditionele wijze.
Voor mij staat dat echter los van online tactieken. Daar wens ik anders benaderd te worden. Daar verandert mijn leeszucht in de noodzaak tot scannen. De aandachtscurve is een omgekeerde kromme.
Mashable vatte het onlangs weer eens samen, hoe kranten en tijdschriften online zouden kunnen overleven (geen sluitend verhaal maar wel een goede eerste aanzet)
Met het dichtgooien van de poorten heeft dat in ieder geval niets te maken.
Maar ik moet ook zo eerlijk zijn dat ik het ook moedig vind van media, als ze kiezen voor de gesloten methode. In feite is dat ook een vorm van experimenteren. Dat lang niet iedereen denkt dat het een goede keuze is heeft vooral te maken met de gewenning aan veel te veel en gratis denk ik.
De tijd zal leren wie er als overwinnaars uit de strijd zullen komen. Als de overheid echter zou inzetten op die mediabelasting zou de strijd niet eens nodig zijn…