Videogames 2009: gapen tot je een ons weegt
25 juli 2009
Videogames. In voorgaande jaren schreef ik er wekelijks of maandelijks over, in 2009 is het aantal posts over dat onderwerp op een hand te tellen.
Aanvankelijk zocht ik de verklaring hiervoor bij mezelf. Ik ben niet zo vaak meer in mijn eigen appartement, waar de Wii staat opgesteld, te vinden. Een logisch gevolg daarvan is dat ik aan spelen ook niet meer toekom. Nu besef ik dat er meer aan de hand is: het spelaanbod is ruk.
Via kanalen als Kotaku, 1up, Vgchartz en The Escapist volg ik nog steeds, zij het met een scheef oog, het gamenieuws en de releaselijsten. Eens in de zoveel tijd loop ik, al dan niet virtueel, winkels binnen die games verkopen om te kijken of er nog interessante titels zijn verschenen. Meestal vertrek ik weer met lege handen. Als ik de releaselijst van de komende maanden bekijk constateer ik dat er van reikhalzen geen sprake kan zijn.
Als er met enige regelmaat topgames zouden verschijnen zou ik die ongetwijfeld kopen. De Wii zou verhuizen naar het huis van mijn vriendin. Als ik echter constateer dat het alweer een lam sportspel is dat de ranglijsten aanvoert zie ik daar geen enkele aanleiding toe. Ik wil epische games! De grootste Zelda ooit! Een Mario die zijn weerga niet kent! Een verslavende shooter! Maar neen. Nintendo consolideert het familiesucces en overlaadt ons met spelletjes die je dwingen te springen, te wijzen, te kantelen en te draaien. The horrror.
De hardcore gamer hoort mij met een grijns aan en zegt dat het mijn eigen schuld is. “Had ik maar moeten kiezen voor een volwassener platform dan de Wii.” Misschien heeft die hardcore gamer wel een punt maar het is een feit dat het me ook best goed uitkomt dat ik al geruime tijd niet meer wordt opgezogen door games. Zo kom ik ook nog eens toe aan lezen en kan ik meer uren besteden aan internetactiviteiten, mijn andere grote hobby.
Soms overweeg ik om de wereld van online gaming, via de pc, weer te betreden. Die wereld is immers fantastisch, betoverend, onbeperkt. Maar juist die eigenschappen weerhouden mij ervan de stap te maken; ik zou er snel verslaafd aan raken, zeker nu.
Ik wacht maar gewoon op de volgende Zelda, net als in de jaren negentig.
@
Heb net bij gebrek aan nieuw Twilight Princess maar weer eens uitgespeeld 🙂
Je hebt gelijk.'t Ligt niet aan jou…
Hee Nat,
Blij dat dat zo is. Bedankt voor je reactie!
Gozer, een beetje late reactie maar was nog maar net terug uit het heerlijk relaxte Zeeland!
Al zeker 5 weken geen Wii aangehad, maar sinds zondagavond begonnen met Wii Sports Resort en dat is echt wel de moeite, en gaat voor erg veel lol zorgen tijdens een Wiikendje.
Maar dan weer niet online 🙁
Maar verder heb ik enkel plezier met de DS (GTA is erg leuk) en ook ik heb al de afgelopen maanden gedacht om een playstation of een X-box (Banjo!!) te gaan halen.
Maar het is idd beter om lekker met andere dingen aan de slag te gaan, en ik heb ook weer wat kunnen lezen en heel wat films weggekeken 🙂
Maar gozer, let op Sports Resort want we zijn al aan het oefenen in Mokum!
Mzzl
Ik mot die twilight prinses ook nog steeds redden, waar hebben we het over.
Papa heeft geen tijd meer voor al dat gamen 🙂
Ha! Als jij zelfs dat ding niet aanraakt en dat sportspel het beste noemt van dit moment weet ik helemaal genoeg. Jij bent toch altijd net wat enthousiaster over nieuwe titels, normaal gesproken.
Als je dan ook nog eens begint over xboxen is dat helemaal illustratief 🙂
Jammer dat ik je gemist heb hier. Komt volgende keer wel weer goed.
Laters!
Haha, nee het is echt leuk en ik heb al meerdere mensen enthousiast gehoord.
Elke avond moeite om te stoppen.
We spreken gauw wat af, alleen eerst nog ff m'n dochter (!!!) op de wereld zetten.
Zal wel London Calling in november worden 🙂 Of gamen in februari…
Wanneer was de bevalling nu ook weer uitgerekend? Succes ermee in ieder geval 🙂
Dat is begin september, maar het kan ook zomaar over drie weken gebeuren, spannend dus 🙂
Mooi man. Geef Josje maar alvast een pakkerd van me ^^