Blijven waarnemen: nogmaals over informatiemoeheid
03 juni 2009
Ik vind het tof om te lezen dat ook collegabloggers nadenken over de infotsunami, blogmoeheid en alle verschijnselen die daarmee samenhangen:
- Jan loert regelmatig in zijn navel
- Bibman vraagt zich af hoe groot de invloed van de offline beweging is op de aandachtspanne online
- BoekenDingen denkt met hem mee
- Daniëlle reageert op een verzuchting
- Marina verwijst naar Seneca
Deze en vele andere signalen overtuigen mij er steeds meer van dat de aandachtsspanne die mensen op kunnen brengen de toekomst van het web zal bepalen.
Voor sommige mensen hebben de bestemmingen van Rubel sowieso nog nooit bestaan, vele anderen zullen ze weer vergeten.
Nu blijf ik overigens nog wel even zitten met de vraag hoe we al die slow books dan onder de aandacht moeten brengen van die offline movement.
@
Afbeelding: Verbeeldingskr8
Dat lijkt me door dingen simpel te houden, zoals in onderstaand recept. Je hebt er de volgende dingen voor nodig:
200 gr.broccoli
1 gesnipperde ui
400 gram tagliatelle
zout25 gr.boter
¼ l.visbouillon
¼ l droge witte wijn
2 eetlepels kruiden zoals basilicum, oregano, en zb digitalo
6 eetlepels alles binder
mosterd
400 gram krab (uit de schaar)
4 eetlepels crème fraîche
1 fles Glenlivet (optioneel)
Bereiding:
Maak de broccoli schoon,verdeel de struikjes in kleine roosjes van 2 cm.en snijd de stelen in dunne plakjes.Kook de tagliatelle gaar volgens de verpakking.Voeg 5 minuten voor het einde van de kooktijd de broccoli aan de tagliatelle toe.Giet de tagliatelle met de broccoli af als beide gaar zijn. Smelt de boter in een ruime steelpan en bak hierin de ui zachtjes glazig (ongeveer 3 minuten).Voeg de bouillon en de wijn toe,breng het vocht aan de kook en kook het op een hoog vuur tot één derde van het vocht is verdampt.Voeg de kruiden toe.Roer er Alles binder door voor een mooie gebonden saus.Voeg mosterd naar smaak toe.Roer het krabvlees en de crème fraîche door de saus.Warm alles nog even goed door en voeg eventueel een snufje zout toe .Meng de saus met de tagliatelle.
Marleen zal smullen.
Dank u zeer Kaardebol, zeer attent. Bijzonder toevallig (want niet zo frequent op het program) heb ik vandaag gekozen voor gebakken krieltjes met een zeiknatte doch zeer voedzame salade, stoofperen en een overdreven portie moddervette kipkluiven.
Marleen steeg bijna op 🙂
Maar ooit ga ik maken wat jij hier aankaart, al was het maar vanwege dat optionele ingredient…
Prachtig blommetje trouwens!
Goh, worden de (biblio)bloggers een beetje moe?
In een bespreking van "De bibliotheek anders bekeken" schreef ik in de Nieuwsbrief Nieuw Bibliotheekwerk van augustus 2007:
"Elke blogger die niet helemaal verslaafd is komt er een keer achter dat het maken van berichten en verkondigen van meningen en meninkjes waar steeds maar weer dezelfde mensen op reageren niet erg bevredigend is. En dat het hopen tijd vergt: tijd die ook anders besteed kan worden. Net als vroeger geldt ook nu, en net als voor de professionals geldt ook voor de amateurs, dat vermeerdering van kennis niet kan zonder grondig onderzoek, niet zonder (soms tijdrovend) checken en rechecken van de feiten. De amateur die dat beseft en ook toepast is al bijna een professional geworden en de zogenaamde professional die het nooit beseft heeft en ook niet toepast is niet meer dan een klunzige amateur. Het onderscheid amateur/ professional heeft niets te maken met het onderscheid tussen nieuwe en oude media of het onderscheid tussen digitaal en papier. Het heeft wel alles te maken met de werkwijze, met de attitude, met het besef dat het feit dat objectiviteit niet bestaat niet betekent dat we daarom maar zo subjectief mogelijk moeten zijn."
Wim Keizer
Hoi Wim,
Toeval of niet: ik moet altijd even aan jou denken, als het over dit soort dingen gaat. De aangehaalde woorden herinner ik me ook nog wel.
We hebben het er al eerder over gehad en je weet dat ik me in een deel van je uitspraken kan vinden. Het verslavende aspect speelt (in mijn geval) zeker ook een rol maar ik heb toch ook geleerd dat mijn aanpak dan misschien de diepgang mist van professionele onderzoeken en wat dies meer zij, maar dat mijn manier van werken feitelijk een permanent onderzoek is, waar ik dagelijks kleine stukjes van deel.
Natuurlijk: er zijn allerlei beperkingen en obstakels, maar ik blijf erbij dat ik, en dat zeg ik als dilettant, meer over mijn professie heb geleerd van het sociale web dan uit de doorwrochte handboeken voor het bibliotheekwezen.
Om maar eens iets te noemen 🙂
Maar het zijn niet alleen de bloggers die moe worden, dat ben ik niet met je eens. Vele vele mensen zijn moe.
Tegen de tijd dat het enige alternatief nog is dat we slechte spelletjes en series op beeldbuizen kijken zal ik al die vluchtige en verdwenen blogs ontzettend gaan missen.
Weet je nog, toen de mensen nog wel eens de moeite namen hun kennis en ervaringen te delen? Dat waren toch mooie tijden…
staat je mooi, die bril 🙂
Dank je 🙂
Edwin, Kennis en ervaringen delen, ik ben er helemaal voor.
Maar om dat echt goed te kunnen doen, moet aan een aantal voorwaarden voldaan worden.
Dikke handboeken zijn niet de oplossing, maar ook niet de overstelpende hoeveelheid blog- en twitterbijdragen (o.a. van mensen die zich letterlijk "Kwek" noemen).
Hoe worden de instrumenten(die op zichzelf prachtig zijn)zo goed mogelijk gebruikt?
Ik weet het antwoord ook niet zo maar een-twee-drie, maar het heeft wel te maken met (zelf)discipline.
Ben van plan van de zomer in de Nieuwsbrief het begrip "mediawijsheid" eens uit te diepen (wijsheid bij zowel "informatie" verschaffen als verwerven).
Wim
Ook daar heb je een punt Wim. Het 'probleem' is echter dat een groot deel van de online communicatie ook voortkomt uit andere motieven. Als je alleen twittert om kennis te delen wordt het al snel te droge kost en haken mensen ook af. Het is daarom dat het platform ook wordt gebruikt als chatkanaal volgens mij. Zelf verspreid ik ook veel luchtige en persoonlijk 'disinformatie'maar ik doe dat wel vanuit de overtuiging dat dat het ook leuker en interessanter maakt.
Voor de mensen die vooral op zoek zijn naar serieuzere informatie is dat echter vooral ruis, daar ben ik me dan ook wel weer van bewust en ik moet toegeven dat ik ook geen antwoord heb op de vraag waar de balans nu precies ligt. Dat is voor ieder mens anders namelijk. Ik zie echter ook in de statistieken wat het meest gelezen en aangeklikt wordt. Ik kan je wel zeggen dat dit lang niet altijd de iets diepgravendere stukken zijn.
Daar staat tegenover dat er gelukkig ook altijd kanalen zijn waar je de serieuzere informatie kunt betrekken.
Als ik jouw nieuwsbrief als voorbeeld mag nemen:
Die filtert mooi wat er zoals gebeurt en gezegd wordt op het wat hogere niveau maar is te lang om even vluchtig te lezen. Dan zoek je vanzelf een 'slow moment' om dat rustig te kunnen doen.
Je meest recente las ik vorige keer in de trein, op mijn telefoontje. Daar zit ook Word op. Ik deed er een half uur over. Surfend op het web neem ik die tijd vaak niet, terwijl ik het wel belangrijke informatie vind.
Ook hier zal gelden dat het voor iedereen weer anders werkt, maar voor mij vullen de verschillende kanalen elkaar prachtig aan. Ik vind het heerlijk om door al die blogs en nieuwsfeeds te razen. Neem soms de tijd voor wat vermaak en humor. Duik dan weer eens in een video of een fotocollectie en klets de mensen daar ondertussen de oren van hun kop over.
Het uitgangspunt is dan wel dat iedereen in zijn rss-lezer of twitterclient kan bepalen welke uitingen wel worden bekeken en welke niet.