Omfietswijnen

24 februari 2009

Er schijnt niets te gaan boven het echte genieten van een mooi glas wijn. Nu drink ik ook regelmatig een wijntje, en kan daar ook echt van genieten, maar ik mis iets essentieels: kennis van zaken. Ik weet vrijwel niets van wijn en kom bij het bestellen van een glas vaak niet verder dan het verzoek “doe mij de zachtste die je hebt maar.” Die voorkeur voor zacht is ook de reden waarom ik zo vaak roep dat ik Argentijnse wijn zo lekker vind. Op de een of andere manier lijkt die wijn altijd zacht te zijn. Dat zal ongetwijfeld onzin zijn, maar toch: ik heb tot op heden nog geen smerige aan de lippen gezet.

Toch heb ik ook mogen ervaren hoe goede wijn echt smaakt en hoezeer het van invloed kan zijn op je smaakbeleving, zoals vorig jaar, in Wolphaartsdijk. Ik heb me ook wel eens verdiept in de geschiedenis van de Beaujolais Primeur. Daarmee heb ik mijn kennis dan ook meteen samengevat. Noem me gerust een onwetende druif.

In december kreeg ik bij een vriend Fitou-Les Douze te drinken. Een heerlijke wijn van de HEMA. Ik vroeg hem hoe hij die ontdekt had. Zijn antwoord ben ik vergeten (dat krijg je ervan) maar ik weet nog wel dat een andere gast ‘de supermarktwijngids’, van Nicolaas Klei tipte.

Vorige week dacht ik er eindelijk aan om een paar flessen Fitou in te slaan. Tot mijn verrassing zag ik het boek van Klei ook liggen. De titel bleek inmiddels veranderd in ‘Superwijngids’. Het boek wordt op de cover aangeprezen met de kreet ‘Met 518 omfietswijnen’. Van dat begrip had ik nog nooit gehoord maar een vriend vertrouwde me toe dat het woord inmiddels is ingeburgerd bij wijnliefhebbers.

Ik besloot het boekje aan te schaffen. Nu kies ik vaak willekeurige wijn of rosé, als ik door de Appie raas, voortaan kan ik dat hopelijk met iets meer beleid doen.

In het boek trof ik ook een verwijzing aan naar de bijbehorende website: www.omfietswijn.nl. Die site voegt niet veel toe. hij is gedateerd en weinig persoonlijk bovendien. Wat je noemt een gemiste kans. Je kunt je dan beter abonneren op het Drinkblog, van het Meisje van de Slijterij. Haar motto is ‘omdat het leven te kort is om troep te drinken’.

Laat dat ook meteen een pleidooi zijn voor de betere slijterij. Supermarkten mogen dan soms hele aardige wijnen in huis hebben, een goede adviseur zul je er niet snel vinden. Dat is in Breskens wel anders.

Maar ondanks de zucht naar zachtheid en de toenemende rust in flessenkeuze denk ik toch nog regelmatig terug aan die verregende zomer in Annecy, waar de campingwinkel ons op dag 1 niets anders te verkopen had dan een jerrycan met 5 liter Lou Grilladou. De eerste slokken konden we nauwelijks binnenhouden maar uiteindelijk hebben we de rest van de vakantie niets anders meer gedronken. Die rommel kostte een euro of 2,3 per vijf liter, gaf geen vlekken of hoofdpijn en werd lekkerder naarmate je er meer van dronk.
In de euforie zongen we iedere avond ons loflied ‘Lou Grilladou, you know I love you’.

Kom daar maar eens om, in de betere wijnhandel ^^

@