Het Beste: jeugdsentiment
28 januari 2009
Toen ik gisteren het verhaal over de vele overeenkomsten in de levens van de presidenten Lincoln en JFK weer eens tegenkwam moest ik denken aan een boek dat ook bij mij thuis op de plank staat: Vreemde verhalen, bizarre feiten. Daar staat dat verhaal ook in.
Het is zo’n boek dat vol staat met beweringen waarvan je je kunt afvragen of ze allemaal op de waarheid berusten. Als ik weer eens in dat boek blader kan me dat eigenlijk helemaal niet schelen. De verhaaltjes zijn vlot geschreven en weten altijd mijn aandacht vast te houden. Ook als ik ze al tien keer heb gelezen. Dat vind ik toch wel bijzonder.
Ik kreeg het boek, van uitgeverij Reader’s Digest, ooit van mijn oma. Mijn oma werd namelijk bedolven onder boeken en folders van die uitgever, die kon ze onmogelijk allemaal zelf houden. Stiekem ben ik nog steeds blij met het boek. Ik kan er ook niks aan doen…
Natuurlijk lag bij mijn oma (en bij m’n tandarts) ook altijd Het Beste, een blaadje dat beweerde 80 miljoen lezers wereldwijd te hebben. Een sterk verhaal. Bijna net zo sterk als de verhalen die je aantrof in Het Beste zelf. Omdat ik tijdschrift nooit meer tegenkom vroeg ik me af of het eigenlijk nog wel bestond.
Dat blijkt inderdaad het geval te zijn, maar nu heet het gewoon Reader’s Digest. Gek genoeg kom ik dat blaadje ook nooit ergens tegen. Is dat nu iets dat aan mij ligt? Heb ik er gewoon nooit meer op gelet? Dat ga ik vanaf nu dan weer eens doen.
Ik heb wel weer iets geleerd vandaag: Het Beste is jeugdsentiment geworden. De streken van de uitgever echter nog niet.
@
Ja, Het Beste bestaat wel degelijk. Zolang ik me kan herinneren heeft mijn vader een abonnement hierop. Hij wordt ook nog steeds regelmatig verleid tot het opsturen van de bon voor de grote prijs die hij zogenaamd gewonnen heeft. En dan weer die de teleurstelling..
Inderdaad jeugdsentiment. Mijn opa en oma hadden ook een abonnement.
Ik las het als kind in de vakantie, in het huisje dat mijn ouders dan een paar weken huurden lagen er hele stapels van. En aangezien het altijd regende…
@ José: Die grote prijs ja. Unieke sleutels! Echte kanshebbers. Het is nog steeds actueel maar voelt toch als iets van een andere tijd…
@ Henk: en las je ‘m dan ook inderdaad? Of hadden zij ook een goede boekenkast?
@ Schrijver: vakantie in eigen land?
En of dat jeugdsentiment is.
Wij hadden het blad thuis en ik las het van A tot Z. Lachen is gezond, Harry’s lever (galblaas, hart en wat er zoal in Harry zat) en de uitleg van moeilijke woorden. Ik was gek op dat blaadje en denk dat het mij nog nieuwgieriger maakte dan ik al was.
Zomervakantie te Ouddorp Z-H, park ‘De Klepperstee’ (als ik mij niet vergis), huisje ‘De Zonnebloem’, met de winterjas aan naar zee, springen in de golven en na terugkeer ‘Het Beste’ lezen, afgewisseld met patience spelen. Toen was geluk heel gewoon…
Was ‘Het Beste’ niet nogal christelijk-moralistisch? Ik herinner me van de inhoud niks meer.
p.s. Nu lees ik net WvS hierboven en vraag me bijna af of er soms twee versies van bestaan hebben. Het was voor mijn gevoel een soort boekje en ik geloof niet dat ik er ooit om heb moeten lachen. Maar dat laatste kan mijn aard zijn natuurlijk…
Ha, leuk om te lezen, dat graven in het verleden.
Er stonden veel grappige verhalen in, ook echte moppen en een soort broodje aap-verhalen. Ik zocht ook altijd een paar van die vaste rubrieken op, al is de naam ervan me even ontschoten. Van christelijk-moralistisch herinner ik me niets, eerlijk gezegd.
Ik zou er graag weer eens een willen lezen, zo’n echte ouwe dan. Was niet alles wat in de jaren ’60 uit de VS kwam christelijk-moralistisch? Ik zal me wel vergissen. Het geheugen is een onbetrouwbaar fenomeen.
Mijn opa had regelmatig Het Beste, en het boek Vreemde Verhalen Bizarre Feiten heb ik ook van hem gekregen.
Als kind verslond ik dat boek: alle sterke en overdreven verhalen, maar ook de werkelijke feitelijke zaken over het heelal en dierenrijk. Jeugdsentiment indeed 🙂
Edwin,
jeugdsentiment van de bovenste plank. Volgens mij hadden wij thuis een abonnement. Mijn schoonouders hebben het zeker gehad.
Is er trouwens iets mis met vakantie in eigen land?
Groet,
Aagje M
Ha Erik, dat delen we dan toch maar mooi 🙂
@ Aagje: met vakantie in eigen land is helemaal niets mis (tenzij je zeker wilt zijn van veel zon natuurlijk). Ik wil nog steeds eens naar de wadden, terug naar de veluwe, terug naar Simpelveld, kijken in Groningen….ach…naar zoveel locaties eigenlijk nog.
Hoi Edwin,
Mee eens, er zijn nog zoveel mooie plekjes. Jammer dat dat werk af en toe ook moet gebeuren tussen de vakanties door.
Groet,
Aagje M