Virtueel aanschuiven bij het Reinwardt College
18 december 2008
Een paar maanden geleden nodigde Theo Meereboer mij uit om een gastcollege te verzorgen voor de minor e-cultuur van de Reinwardt Academie. Nu maak ik wel eens een uitzondering maar over het algemeen ben ik nooit zo te porren voor live-sessies. Doe mij maar een videoconference. Daar heb ik inmiddels goede ervaringen mee.
Zo schoof ik twee maanden geleden al eens virtueel aan bij Bert Mulder, die sprak voor het personeel van de Meierij (op werkbezoek bij DOK Delft), deed ik hetzelfde bij de Shanachies die spraken in Rotterdam, en beantwoordde ik op die wijze ook vragen bij een workshop in Heerlen. Aanwezig zijn via de webcam haalt het voor velen niet bij face 2 face contact maar is voor mij een alternatief dat maakt dat ik wèl met plezier inga op uitnodigingen.
Theo vond het geen enkel probleem om het digitaal te doen. Op de academie moesten weliswaar enkele technische ingrepen gedaan worden, maar de Skypebenadering viel bij Theo in goede aarde. Op zich is dat niet verwonderlijk, want hij heeft zijn sporen allang verdiend op digitaal gebied. Op de site van Digitaal Erfgoed Nederland staat het mooi samengevat:
Theo Meereboer is oprichter en eigenaar van Commidea, bureau voor ideeontwikkeling, erfgoed en crossmedia communicatie. Daarnaast is hij als docent e-Cultuur en crossmedia verbonden aan de Reinwardt Academie. In 2007 nam hij het initiatief voor Erfgoed 2.0, een vakweblog voor de erfgoedsector waarvan hij sindsdien samen met Simone Stoltz de hoofdredactie voert. Eerder werkte Theo Meereboer gedurende tien jaar als conceptontwikkelaar, projectleider en hoofdredacteur bij diverse mediabedrijven, van internet, via televisie en publiekstijdschriften tot (erfgoed) communicatie en ideeontwikkeling. Voor die tijd was hij gedurende vijftien jaar werkzaam in de culturele sector als tentoonstellingmaker, organisator & presentator en als beeldend kunstenaar/schrijver.
Zo’n samenvatting zegt eigenlijk genoeg, maar toch; iemand moet het toch maar even willen regelen, dat je virtueel de les binnenstapt. Het was geen enkel probleem.
We hadden afgesproken dat de studenten mij vragen zouden stellen over mijn online activiteiten en mijn visie daarop in relatie tot bibliotheken en musea. Op de een of andere manier dacht ik dat het wel zou loslopen met die vragen, maar de studenten hadden zich goed voorbereid en vroegen me de meest uiteenlopende dingen. Over ZB Digitaal, interactieve presentaties van collecties, mijn kijk op online zichtbaarheid en aanwezigheid van culturele organisaties en over mijn werk in het algemeen. Zo’n diversiteit aan vragen maakt het alleen maar leuker om je verhaal te doen.
Er werden ook vragen gesteld over sociale media: of ik nog iets voorzag voor 2009. Voorzien is niet het goede woord, maar mijn hoop is nu toch echt gevestigd op een goede aggregator-site. Die wens had ik vorig jaar ook al, maar het wordt nu toch echt tijd dat de grip op al die sociale platformen verstevigd wordt. Ik kan me goed vinden in het verhaal op RWW, dat dit probleem ook opnieuw aankaart.
De laatste vraag die gesteld werd luidde letterlijk: “ga je hier ook over bloggen?” Jazeker! Al was het maar omdat jullie zo gezellig juichen 🙂
Het is echter tijd om dit verhaal af te breken, want een collega belt me zojuist vanaf de inlichtingenbalie, met de mededeling dat er weer een oude klant naar me vraagt. Dat is dan meteen een mooi voorbeeld van de rol die bibliotheken nog kunnen spelen als het gaat om mediawijsheid en informatiebemiddeling 🙂
@
Christian bezocht Reinwardt overigens ook, zie ik nu. De wereld is plat!
Zo en na gedane arbeid is het nu tijd om zelf de oude klant uit te gaan hangen aan de bar in het lokale café. Goed plan ?
Leuk, Edwin! Het scheelt in ieder geval een flink stukkie reizen… haha! 🙂
Samen met Luud (met wie ik steeds het introductiecollege over archieven en e-cultuur binnen dezelfde minor verzorg), maak ik er altijd een gezellige dag van, inclusief hapje eten en veel bijpraten.
Ik ben een van die mensen die f2f-contact prefereren boven het digitale, maar de praktische voordelen van dat laatste zijn natuurlijk volkomen helder.
In ieder geval geeft het aan cursisten de unieke kans om ‘les’ te krijgen van ‘s lands bekendste (beruchtste?) biblioblogger! 😉
Ik heb vandaag een leuke presentatie gehouden in Venlo over Schoolbiebhengelo. 3 uur heen en 3 uur terug. Dat reizen is echt vermoeiend, ondanks dat de NS zich keurig heeft gedragen vandaag.
Toch lijkt het me heel raar om dit via een webcam te doen. Volgens mij mis je toch een stuk interactie en sfeer die je alleen reallife kunt voelen en erop kunt inspelen.
En daarbij, hoe was ik via de webcam aan zo’n lekkere lunch gekomen?!
Was vast een erg leuke les op deze manier. Ik ga in 2009 live een college virtuele overdrachtsvormen verzorgen op de Reinwardt Academie.
@ Boes: dat was zeker een goed plan 🙂
@ Christian: jullie zijn een vaste waarde zelfs! Mooi hoor.
Oh, oh, berucht? ^^
@ Astrid: het is voor iedereen anders natuurlijk. Als je het fijn vindt op die manier is dat alleen maar mooi. Zo zien de meeste organisaties het toch het liefst.
Het mooie van niet hoeven reizen is dat je zeeën van tijd over hebt om heerlijke lunchjes te scoren in je eigen stad. Als je het vanaf thuis doet heb alles al helemaal makkelijk bij de hand.
Toen ik die in met Heerlen deed heb ik zelfs nog een sigaretje gerookt aan mijn bureau. Natuurlijk vroeg ik de zaal eerst wel of er iemand bezwaar tegen had, als ik rookte. Hilarisch toch?
@ Marie-José: ik kan niet spreken voor de studenten maar ik kreeg wel de indruk dat ze het leuk vonden. Kun je ze volgend jaar meteen vragen dan. Wel grappig dat je juist dat onderwerp zult behandelen!
Heel leuk, die sigaret 😉