Klassiekers deel IV: Rock It
22 september 2008Potjankaatje. Dan kan ik nog zoveel houden van obscuur, donderse gitaren en klapperende punkdrums: ik ben wèl opgegroeid in de jaren ’80 en reken maar dat ik goed ben ingevoerd in alle muziek van die tijd, ook de foute. Ik zing alles mee van het Goede Doel en Doe Maar, weet door een dj-sessie op een jaren 80-feest weer precies welk nummer in welke week van welk jaar een nummer één-notering kreeg en ja: ik kan ook ook Careless Whispers van George Michael meefluisteren.
Ben je een vreemde snoeshaan als je jarenlang hebt staan stuiteren bij lawaaiconcertjes maar er tegelijkertijd ook niet voor terugdeinsde om jeugdhonken en discotheken te bezoeken? Laat één ding duidelijk zijn: bij de concertjes waren alleen maar langharige vrinden te vinden, geen “chickies”. En dan kan je nog zo weinig hebben met dansjes, pasjes en modekleding: als je als puber wilt zoenen -en meer van dat fraais- ga je toch echt mee naar de Caverns en Hooizolders van deze wereld.
Voordat ik de alternatieve muziek leerde kennen deinde ik op de brave reggae van Marley en consorten. Mijn eerste single was Lola van de Kinks, de tweede Can you feel it van The Jacksons. Ik zag Breakdance opkomen en keek in de jeugdsoos ademloos toe hoe mennekes uit de wijk de capriolen van de Rock Steady Crew probeerden na te bootsen. Vier keer een kwartier per disco-avond liepen we in cirkels op de tonen van de La Bamba. Als je een leuk meisje zag kuste je haar en moest je op haar plek in de cirkel gaan staan. Als je balorig was probeerde je een tongzoen. Als dat lukte kwam je aan de andere drie La Bamba’s niet meer toe.
Wat een tijden…
De plaat die bij mij de meeste associaties oproept met die tijd is ongetwijfeld Showtime van Gary’s Gang. Daar heb ik menig minuutje op staan swingen, met mijn beperkte heupbewegingen. Het is jammer dat de video weinig spannends heeft te bieden.
Daarom wijk ik uit naar Rock It, van Herbie Hancock. Met de rest van zijn repertoire heeft dat nummer niets van doen maar wat maakt het uit? Ik hoorde het nummer altijd uit de ramen schallen van de lokale dj en hee: die gast had heuse bh’s van verschillende meisjes boven zijn bed hangen. Voor een dertienjarige is dat het hoogst haalbare. Rock it was dus extreem cool! Dat zou je niet zeggen als je het clippie ziet 🙂
@
Generatiegenoten! Alleen bij de labamba WERD je toch altijd getongd? Ik wel, in mijn herinnering dan 🙂
En Future Shock het album waar Rockit op staat is ook geweldig (net als de zusterplaat Sound System). Luister bijvoorbeeld eens naar Hard Rock (Rockit met scheurende gitaren).
Ed foxtrot
En ze noemen me Edwin foxtrot
Wrijf de dansvloer effe op
Want als de band begint te spelen
Nou dan hou ik nooit meer op
Dan begint mijn bloed te kriebelen
En mijn benen staan niet stil
Is hier soms een mooi meisje
Dat effe dansen met me wil
O Edwin foxtrot met je elastieke benen
Die wil elke avond naar een dancing toe
Zeg jongeman mag ik je meisie effe lenen
Wil met haar swingen want ik ben nog lang niet moe
En wil je vrijer dan niet even met je dansen
Dan roep ik quick, quick, slow want Edwin grijpt z´n kansen
Oh Edwin foxtrot met je elastieke benen
Die wil elke avond naar een dancing toe
Ja zo dans ik heel m´n leven
In elke discotheek en zaal
Ik hoop nog een ding te beleven
Dat ik de 100 nog eens haal
Dan zal het dansen van zo´n foxtrot
Wel niet zo 1-2-3 meer gaan
Maar dan dans ik wel een Engels walsje met mijn eigen sjaan
O Edwin foxtrot met je elastieke benen
Die wil elke avond naar een dancing toe
Zeg jongeman mag ik je meisie effe lenen
Wil met haar swingen want ik ben nog lang niet moe
En wil je vrijer dan niet even met je dansen
Dan roep ik quick, quick, slow want Edwin grijpt z´n kansen
Oh Edwin foxtrot met je elastieke benen
Die wil elke avond naar een dancing toe.
@ Van Es: haha, dat kon je ook zo maar hebben. Er liepen wel een paar notoire tussen. Als je eenmaal liep had je nog enige sturing, maar staand…
Als je dat soort waanzin nog eens op film zou terugzien zou je erin blijven denk ik. Bijna niet meer voor te stellen. En dan ook nog een maxisingle winnen van Roberto Jacketti and the Scooters. Raaarrrrr.
@ Henk: een heuse conceptplaat, zo lijkt het! Volgens mij heb jij thuis ook best een flinke collectie, of vergis ik me nu?
@ Boes: een Engels walsje met mijn eigen Sjaan, LOL. Dan was vast de moeder van Marie thuis 😀
Je wordt gewoon oud Edje! 😉
En of!
Zullen we dansen?
^^
Kee dan, ik heb er toch ook weer een kaarsje bij gekregen. Bloc Party of Tool? Jij mag kiezen 🙂
Ach, ik mag niet mopperen!
Ik zie ons nog staan breaken en skaten op het pleintje met die “Ghetto blaster” 🙂
Werelds! Ik heb het bandje nog.
En die kinderdisco was toch Double D?
Ach we worden oud idd…
Doe maar eens Bloc Party Daan!
@ Henk: dat is een mooi neutraal antwoord 🙂
@ Jeroen:
Double D inderdaad. En Hofplein he.
Way back in time ^^
eerste plaatje van volgens mij Andre van Duin. Daarna al snel richting U2 (War) en Madness.
Grappig die Hurbie vond ik gelijk al geweldig alleen geen geld om hem te kopen. Als snel duidelijk dat ik van rare geluidjes hield.
In die tijd een bloedhekel aan die SoulShow-achtig pokke disco….:o) Nu zou ik zeggen, goed gemaakt door goede musici maar niet echt mijn ding. Vond dat er te weinig ziel in zat.