De bieb is hun thuis: the kids are alright, deel 2
03 september 2008
Mensen die dit blog al vanaf het begin volgen weten het: ik vind het erg belangrijk dat de jeugd zich net zo goed thuis voelt in een bibliotheek als volwassenen. Ik vind ook dat bibliotheken er alles aan moeten doen om zich te verplaatsen in de beleefwereld van jongeren. Dat ik ervan uitga dat digitale media en gaming een hoofdrol voor zich hebben opgeëist in die beleefwereld mag inmiddels ook wel als bekend verondersteld worden.
Gaming kreeg, voor bibliotheekbegrippen, al snel een kans in de Zeeuwse Bibliotheek. Ik ben er nog steeds trots op dat wij als een van de eerste bibliotheken in Nederland gastheer waren van een grote Lanparty en dat er meerdere game-events werden georganiseerd rondom gameconsoles. Bij al die evenementen was ik nauw betrokken en ruim anderhalf jaar na het laatste evenement heb ik daar nog steeds een goed gevoel over. Ik betreurde het dan ook zeer dat er later een stagnatie optrad. Dat had niets te maken met een gebrek aan belangstelling, integendeel zelfs, en ook niets met onwil van het management: ik kreeg toestemming om door te gaan op de ingeslagen weg.
De stagnatie had alles te maken met het uiteenvallen van een gameclub en het niet kunnen voorzien in de behoefte aan grotere ruimten voor Lanparty’s. Ondertussen verdween het vergevorderde plan voor een permanente game- of multimediazone (zie de archieven) ook tijdelijk in mijn bureaula omdat dit plan alleen kan worden uitgevoerd ten koste van andere functies binnen het gebouw. Stuk voor stuk functies die nog steeds bestaansrecht hebben.
Omdat de behoefte aan media-educatie sterk is teruggelopen, wordt het instructielokaal van de ZB lang niet altijd gebruikt. Toen ik opperde het lokaal twee dagdelen per week te gebruiken om kinderen de mogelijkheid te geven het op de internetpc’s geblokkeerde Runescape te laten spelen, kreeg ik daarvoor toestemming.
Vandaag was het zover. Ik was vooraf toch wel benieuwd of de kids nog zouden komen opdagen. Sinds de blokkering van Runescape was het aantal gamende kinderen in de bieb namelijk behoorlijk gedaald.
Na een half uurtje kwam de eerste jongen binnen, binnen een uurtje zaten er 12. Later op de middag druppelden er nog een paar jongens (en twee meisjes) binnen.
Het viel me op dat bijna niemand Runescape speelde (dat bleek op de meeste pc’s ook niet goed te kunnen, bleek later: de software is toe aan de nodige updates) maar dat iedereen zich evengoed uitstekend vermaakte met YouTube en MSN. Werkend achter mijn eigen pc loerde ik stiekem een beetje mee en besloot mijn werk maar te laten voor wat het was toen de groep langdurig bleef schaterlachen om filmpjes van struikelende katten en ondertussen mee zat te deinen op het ritme van Nederlandstalige hiphoppertjes die zingen van het verkering hebben met een hooooo.
De gasten stoorden zich absoluut niet aan mijn aanwezigheid maar stelden me juist steeds vragen over de werking van verschillende browsers, het werken met MS Paint, het instellen van het geluid op de pc’s èn over het beleid van de bibliotheek inzake gaming en ‘of en hoe wij optreden tegen vieze meneren die vieze filmpjes kijken in de bieb’. Toen ik zo eenvoudig als ik kon vertelde over alle achtergronden, en hen een paar filmpjes liet zien, kwamen ze meteen met allerlei ideeën om gaming in de bibliotheek tot een succes te maken. Handtekeningenacties, vrijwilligerswerk, noem het maar op.
Ondertussen hadden vijf van de twaalf jongens mij gevraagd om een groot papieren vel van het presentatiebord, en om stiften, en zaten ze aan de vergadertafel te tekenen en te kleuren (!) De schellen vielen van mijn ogen. Voor de computers hadden ze helemaal geen aandacht meer. Toen ik vertelde dat het ook veel zou helpen als ze ook eens een boek zouden pakken, in plaats van altijd maar achter een pc te gaan zitten, gingen er twee meteen een boek halen. [Deze onverwachte wending zorgde er nog wel voor dat ik aan het poetsen moest omdat de papieren vellen niet dik genoeg bleken om de inkt tegen te houden: de tafels zaten helemaal onder]
Ze wilden ook dolgraag dat ik de beamer zou aanzetten om op het grote presentatiescherm leuke filmpjes te laten zien. Ze vroegen of ze de volgende keer hun Nintendo’s en Playstations mee mochten nemen. Ik kon alleen maar beloven dat ik zou proberen de televisies van de bibliotheek te regelen.
Tegen vijven vond ik het mooi geweest. De gasten bedankten mij en ik hun. Toen ik naar huis fietste merkte ik, dat ik behalve moe ook heel blij was. Niet vanwege de opkomst maar vanwege de mentaliteit van de kids. Ze leerden me bij de eerste echte kennismaking al meteen dat ze heel positief zijn en openstaan voor contact. Ze lieten hun dankbaarheid blijken. Natuurlijk: ik moest af en toe wel even corrigeren, bijvoorbeeld toen ze gingen stoeien op en rond die toch wat kwetsbare meubels en apparatuur. Maar jee: ze voelen zich echt thuis in de bibliotheek en zijn geweldig onbevangen in hun behulpzaamheid. Het zou mij niets verbazen als ze de door mij geopperde ideeënbus echt gaan gebruiken. Ik wil ze daarbij best helpen, zoals zij zelf voorstelden.
Is dit het werk van een bibliothecaris of van een sociaal werker? Je zegt het maar. Ik krijg er in ieder geval een heel goed gevoel bij.
The kids are alright.
@
Wat een lief stukje! Ik vind het ook zo’n geweldige foto, daar spat het plezier van af.
Petje af voor jou want ik denk dat het niet alleen aan de kids ligt maar ook aan jouw (positieve) benadering. Kinderen voelen heus wel of ze serieus genomen worden of dat je ze eigenlijk alleen maar lastig vindt.
Beloof je me wel dat je de volgende keer iets doet aan hun muzikale opvoeding want Nederlandstalige hiphop kan echt niet 😉
@ Daan: dank je! Het was dan ook een heel vrolijk clubje!
Aan die muziek ben ik nog maar niet begonnen. Dan zou ik moeten beginnen met pretpunk in mijn geval, anders ben ik volstrekt kansloos.
Ik kom niet verder dan dat hitje van ‘er wordt gefeest in de tent, er wordt gespeesd in de tent’ etc..
🙂
Idd, erg leuk stukje, het zorgt voor een enorme grijns hier 🙂
Als sociale functie kun je als bieb natuurlijk extra subsidie losweken bij de gemeente ^^
Greetz
Hej Ed,
Wat leuk!
Bibliothecaris, sociaal werker of leraar basisonderwijs……..
Je hebt toch zo maar een aantal kids een leuke middag in de bieb bezorgd! Ben benieuwd hoe dat zich verder gaat ontwikkelen!
grtz,
Sas
@ Robert: en er gaat niets boven doen grijnzen!
Daar zeg je nog eens wat, over die subsidie. We hebben nog wel eens contact gehad met het JIP, over een samenwerkingsverband, maar in de open internetruimte beklijft dat toch iets minder.
Vanmiddag moest ik daar meteen weer aan denken. Zoals het vanmiddag was had het ook wel elementen in zich van naschoolse opvang en daar is weinig mis mee in mijn ogen.
@ Sas:
Daar ben ik ook benieuwd naar ja. Ik zal er vast nog wel een keer over schrijven 🙂
In ieder geval de ruimte tot het einde van dit jaar.
Het houdt het werk wel lekker afwisselen in ieder geval!
Het ontroert me! Is dat gek?
En ik kan me helemaal vinden in wat Daan zegt. De faciliteiten die je kunt/mag bieden zijn belangrijk, maar jouw benadering van de kinderen is dat nog vele malen méér.
Veel plezier nog de komende maanden! 😉
Hoi Kirsten,
Ik vind het wel mooi juist, dat het een snaar raakt.
Dankjewel!
Ha Edwin,
Soms lees ik een van je stukjes twee keer omdat ik het niet begrijp, maar dit las ik twee keer omdat ik het zo mooi vond. Van mijn vooroordeel tegen gamen in de bibliotheek had je me al eerder afgeholpen (anders was het nu wel gebeurd), maar dit gaat m.i. verder. Niet vanwege de 2 meisjes en de 2 lezers ;), maar omdat het laat zien wat de bibiotheek kan bieden: aandacht en een plaats waar het fijn is om te zijn. Dat zo’n instructielokaal er niet echt gezellig uitziet blijkt dan helemaal niet uit te maken: jij maakt het samen met die kids gezellig.
Niet bibliothecaris óf sociaal werker, maar gewoon allebei denk ik.
Hartelijk dank voor dit stukje; je bent niet de enige die blij is!
Ik vrees dat er binnenkort een wachtlijst voor die woensdagmiddag komt…
Groet, Arda
Probeer ik ook ‘s een emoticonnetje, val ik acuut door de mand, het moest dus dit zijn 😉 (geloof ik…)
Dank je Arda,
Wachtlijsten zijn nooit leuk maar het zou wel een goed teken zijn natuurlijk.
Je emoticon komt haarscherp door hier 🙂
Inspirerend!
Voor je eigen teenscape library heb je dus geen zakken vol subsidie nodig. Een bevlogen mens en een beetje ‘space’ kan al genoeg zijn om de jeugd een fijne middag te bezorgen.
Lesje geleerd… met dank.
Mooi Ed, grote kindervriend.
Het is allemaal al gezegd, prachtig om te lezen, een groot hart voor kinderen (óf zelf nog een groot kind?) en een belangrijke les voor ons allemaal: het kan voor iedereen leuk zijn in de bibliotheek! Als je maar een beetje buiten de hokjes kunt kijken/denken 🙂
Dankjewel voor dit mooie bericht!
Hoi Edwin,
Wat een prachtig stukje, ik kon het niet met droge ogen lezen! Geweldig om zo’n enthousiast verhaal te lezen op een moment dat ik zelf alleen maar bezig ben met allerlei vervelende perikelen in die zelfde bibliotheek. Je laat opnieuw maar weer eens zien dat het uiteindelijk allemaal gaat om het overbrengen van een vonkje, daar doen we het toch allemaal voor….
@ Boes: Thxs!
@ Syb: jij ook bedankt. Dat kind zit er nog wel flink in gelukkig. ” trying to stay young untill I die” 🙂
@ Enno: super he? Het was trouwens helemaal mooi op de verdieping gisteren. Het wemelde van de studenten die overal draadloos zaten te werken, de interneteilanden zaten beide vol en er zaten ook overal mensen rustig te lezen. Als je dat weer eens ziet weet je weer waarom we het allemaal doen en krijgt de alledaagse vanzelfsprekendheid van bijvoorbeeld onze ICT weer heel wat meer glans.
Hoi Edwin,
Wat een geweldig stukje. Het bewijst maar weer dat de kids zo vervelend nog niet zijn. (De meesten in ieder geval.) Maar dat wist ik eigenlijk wel. Die van mij vallen buiten de doelgroep die je beschrijft maar vallen ook alleszins mee hoor. Zolang ik nog met mijn jongste zoon naar een indrukwekkende documentaire over de “IJburg Angels” kan kijken denk ik: Zo verkeerd hebben we het nog niet gedaan. Mijn kinderen komen alleen niet meer zoveel in de bibliotheek. Alleen om moeder eens op te halen!
Aagje M
Hoi Aagje,
Hoe oud zijn die van jou dan? En wat zeggen zij dan over de bieb?
Maar wel leuk dat ze toch nog betrokkenheid tonen. Ik wist niet wie de ‘ijburg angels’ waren maar een korte google-sessie leerde me dat. Mooi werk inderdaad!
Hoi Edwin,
Inderdaad een heel leuk stukje! 🙂
Voor ik in een bibliotheek werkte, had ik (naast mijn studie) een bijbaantje in de kinderopvang. Het enthousiasme en de nieuwsgierigheid van kinderen werkt heel aanstekelijk. Hoewel ik het erg leuk vind bij de ‘bieb’ mis ik dat wel eens. Misschien kom ik ook eens bij jullie langs op woensdagmiddag. 😉
Mooi en ontroerend geschreven 🙂
Heb zelf ook vaak mogen merken dat de pc’s in de bib werden ingenomen door jongeren. En als je ze iets uitlegde ze erg aandacht waren en bijzonder dankbaar voor de bijgebrachte kennis. Er is er zelfs ééntje die ik heb leren werken met het bibliotheeksysteem (in- en uitnemen).
Verassend voor mij was wel dat die allen zelf internet hadden thuis, maar in de bib de mogelijkheid hadden om samen dingen te doen, te laten zien en vragen te stellen. Het directe sociale aspect speelt op die leeftijd een grote rol. Misschien kan je er elke week een ander onderwerp aan de ruimte meegeven? Zodat je de ruimte ter beschikking geeft maar telkens informatie rond het onderwerp meegeeft, bijvoorbeeld door het op de startpagina te zetten.
Heb je plannen om het eventueel te gaan uitbouwen tot bibliotheek computerclubs? Ik blijf het in elk geval geboeid volgen 🙂
@ Channa: doe je daar nog wel jeugdbibliotheekwerk, of iets heel anders dan? Je bent van harte welkom hoor 🙂
@ Benoit: dat klopt helemaal. Tijden terug ging ik ze ook eens vragen of ze thuis ook apparatuur hadden. Veel van hen bleken state-of-the-art spullen thuis te hebben. Het kwam er inderdaad op neer dat ze gewoon graag samen willen spelen en overleggen. IRL.
Dat tweede wat je zegt vind ik ook heel interessant. Zulke clubjes kunnen geweldig zijn. Wat dat betreft ben ik altijd erg onder de indruk van het nimmer aflatende werk van Rita Niland op dat gebied.
Edwin,
Onze dochter is 25, de oudste zoon is 22 en de jongste is (net sinds zaterdag) 17. Alledrie op de één of andere manier nog aan de studie. Net begonnen aan het HBO (duaal), net begonnen aan een masterstudie in Zweden en net begonnen aan zijn laatste schooljaar (hopen we). De bieb vinden ze geen verkeerde instelling hoor, daar niet van. En ik geloof dat de jongste er vorig jaar zelfs nog wel eens is geweest met een vriendje samen. Maar ja, geen tijd he? Het is wel zo makkelijk als je moeder iets van haar werk vandaan meeneemt.
AagjeM
Edwin,
Onze dochter is 25, de oudste zoon is 22 en de jongste is (net sinds zaterdag) 17. Alledrie op de één of andere manier nog aan de studie. Net begonnen aan het HBO (duaal), net begonnen aan een masterstudie in Zweden en net begonnen aan zijn laatste schooljaar (hopen we). De bieb vinden ze geen verkeerde instelling hoor, daar niet van. En ik geloof dat de jongste er vorig jaar zelfs nog wel eens is geweest met een vriendje samen. Maar ja, geen tijd he? Het is wel zo makkelijk als je moeder iets van haar werk vandaan meeneemt.
AagjeM
@ Aagje:
Dat verklaart een hoop, zeker met een thuisbezorgende moeder 🙂
Een masterstudie is Zweden klinkt overigens ook heel goed. Ben een paar keer in dat land geweest en vind het er geweldig!
Mooi stukje Edwin! Is eigenlijk niet iedereen die voor zijn werk met mensen in aanraking komt een sociaal werker?
Zou een vrijwilligerswerk bij een jongerenvereniging of Scouting oid trouwens niets voor jou zijn? Dan heb je iedere week te maken met dit soort enthousiaste jongeren!
Daar zit wel wat in Jeroen!
Lol, ik bij de scouts. Het enige wat ik daarvan weet is uit mijn handboek soldaat.
Dan moet ik toch dat gevaarlijke boek eerst maar eens lezen 🙂
Edwin,
Onze zoon is het helemaal met je eens. Hij was er begin vorig studiejaar voor het afronden van zijn bachelor en wilde graag terug voor zijn master. Alleen nu een ander deel van het land, namelijk het uiterste zuiden Lund. Leuk maar met een probleem. Grote kamernood onder de studenten. Gelukkig heeft hij nog geen Ikea doos hoeven te gebruiken. Z’n afstudeerrichting is ook aardig “sociaal” vind ik. “Human rights and development”. ‘t Wordt nog was met mijn kinderen. De oudste doet namelijk SPH en de jongste is gewoon een sociaal kind. Komt dat omdat moeders vroeger héél vaak en héél lang in de bieb zat?
AagjeM
LOL,
handboek soldaat mag je thuis laten. Denk niet dat je hier veel aan zult hebben.
Het gevaarlijke boek komt al meer in de richting. Denk dat als deze TED talk je aanspreekt, scouting ook wel leuk zal vinden hoor. Anders moet je even kijken of je deze taggcloud interessant vind 😉
@ Aagje: die invloed heeft zich duidelijk doen gelden inderdaad. Wel afhankelijk van het gelezene vanzelfsprekend…
@ Hehehe Jeroen. Tis een prachtige 🙂
Welkom in de wereld van het jeugdbiblotheekwerk! Bijzonder dat wat ik heel gewoon vind (attititude t.o.v. kinderen, en de reacties van de kids) door zoveel lezers als bijzonder wordt ervaren.
Duidelijk dat jeugdbibliothecarissen meer aan hun pr moeten doen, want dit soort gesprekjes met kinderen hebben wij regelmatig als er klassen komen of activiteiten zijn, of gewoon met kinderen die toevallig in het gebouw zijn.
Wat wij dus eigenlijk heel gewoon vinden veroorzaakt vochtige ogen bij de lezer als iemand die niet met kinderen werkt erover schrijft.
Natuurlijk is er niks mis met de mentaliteit van de kids. Zoals Sybilla schrijft: je moet niet in hokjes denken, maar kijken naar het individu.
Jammer dat ik op de runescapemiddagen baliedienst heb, ik wil ook wel eens worden ingeroosterd in dat instructielokaal.
Hoi Henk,
Het is fijn om te lezen dat het gemeengoed is en ik ben het helemaal met je eens dat beroeps-pr, ook in de vorm van verhalen als deze, een stimulerende werking kunnen hebben.
Ik denk dat de verwondering niet eens zozeer verwondering is, maar eerder een goed gevoel over het feit dat het beeld dat computers en petjes soms oproepen gelukkig veel genuanceerder is dan de media je soms doen geloven.
En misschien ook wel een zekere opluchting over het feit dat het faciliteren van non-traditionele bibliotheekactiviteiten niet perse hoeft te leiden tot verarming van het contact met jonge klanten.
Het is inderdaad een kwestie van onder de klep van die pet kijken 🙂
Je ziet wel dat ik gruwelijk achterop zit met m’n feeds, maar op dit berichtje moest ik nog even reageren hoor.
Ik denk dat een van de redenen dat je zo blij naar huis ging, het gevoel was dat je die dag je eigen relevantie, als professional en zelfs een beetje als persoon, hebt aangetoond.
En dat geeft altijd een blij gevoel, tenminste bij mij! 🙂
Succes met de volgende bijeenkomst!!
Dat is zeker ook een factor Christian.
Thanks. Morgen staan er ook tv’s en consoles. Leve stap 2 🙂