Werken in de bieb? Dat doe je voor je lol!

08 april 2008

Het recente rapport De Openbare Bibliotheek 10 jaar van nu (PDF) van het Sociaal en Cultureel planbureau is veelomvattend (PDF)

Ik heb afgelopen weekend de hoofdlijnen ervan (PDF) gelezen en besloot gisteren om het gehele rapport af te drukken en in te laten binden. Ik vind het namelijk een belangrijk onderzoek, met conclusies die ertoe doen. (Dat vinden gelukkig meer mensen) Het rapport ligt natuurlijk ook wel een beetje in mijn straatje omdat het veel nadruk legt op de urgentie van bibliotheekvernieuwing. Het zijn van die dingen die ik hier ook vaak aankaart maar dit rapport doet het wat, uhm… wetenschappelijker. Je kunt er mooi mee wapperen, als je voor de zoveelste keer zit te pruttelen dat het allemaal anders moet.

Ik kom pas terug op het rapport als ik het rustig heb kunnen lezen en heb laten bezinken. De komende weken zal dat er niet van komen. Nu ga ik mij eerst focussen op de ‘Bibliothecaris van de toekomst’, voor de reis naar Italië. De urgentie van dat probleem wordt in het rapport ook onderschreven. Dat is goed voor het draagvlak!

En hoe meer ik nadenk over HRM-problemen in de sector, hoe meer ik inzie dat ik daar ook een rol in kan vervullen of misschien wel al vervul. Het kan helpen als je de liefde voor je vak ook echt uitstraalt.

Op zich denk ik dat ik het niet slecht doe op dat gebied. Met diversiteit en digitaal enthousiasme kun je ook bewijzen dat het bibliotheekvak meer is dan boeken alleen. Soms spreek ik zelfs onomwonden mijn liefde voor mijn beroep uit. Dat meen ik dan ook echt. Toch zou het ook best zo kunnen zijn dat mensen die ZB Digitaal incidenteel bezoeken dat helemaal niet zo ervaren. Ik ben immers ook best vaak kritisch en zet daarbij soms zwaar aan, in de hoop daarmee mijn punt duidelijker te maken. Ik mag graag tieren op bureaucratie en grijs verzuim, op incompetentie en onwil, op machtspelletjes en subsidiedenken maar hee, er is ook een heel andere kant: werken in de bieb is te gek. Werken in de bieb doe je voor je lol!

Het slechte imago van het bibliotheekwerk werd mij voor het eerst duidelijk aan de Haagse Hogeschool. Van de 33 deeltijders waar ik aanvankelijk mee in de klas zat was ik de enige die in een bibliotheek werkte en als het zo ter sprake kwam was ik volgens mij ook een van de weinigen die daar wilde werken. Keer op keer ging ik de confrontatie aan en probeerde ik de positieve kanten van mijn werk te belichten. Dat was niet altijd eenvoudig. Omdat ik pas in 2000 ging werken in de ZB had ik natuurlijk ook nog niet zoveel ervaring.

Hoe anders is dat nu, acht jaar verder. Zo lang heb ik nog nooit eerder voor een zelfde werkgever gewerkt. Dat is natuurlijk niet voor niets. Ik heb namelijk geen reet te verliezen in mijn leventje en ben behoorlijk autonoom (toch?) en durf er zelf dan wel de conclusie aan te verbinden dat ik hier voor mijn lol werk. En laat werkplezier nu net een basisingrediënt zijn van progressie en enthousiasme….

Maar waarom vind ik het hier dan zo leuk, vraag je je misschien af.

Eigenlijk kan ik dat in een paar woorden samenvatten: het is enorm afwisselend! Het is uitdagend! Je krijgt doorlopend kansen om jezelf te ontwikkelen!

Dat klinkt misschien ook wat overdreven maar feitelijk komt het er wel op neer. In 2000 liep ik hier rond als veredelde opruimhulp. Ik mocht boeken saneren/verwerken op de computer, voor de collectioneurs. Niet veel later belandde ik op Interbibliothecair Leenverkeer en startte ik daarnaast met de opleiding IDM, grotendeels betaald door de werkgever. Binnen de sectie informatiediensten volgden de ontwikkelingen elkaar snel op. Het jaar erop mocht ik media-educatie gaan geven aan klanten en collega’s en ging ik mezelf steeds meer toeleggen op digitale bronnen. Ik raakte betrokken bij onze digitale vraagbaak en was op zeker moment hoofdverantwoordelijke voor de afhandeling van alle digitale vragen.
Toen werd Aladin gelanceerd. Het was logisch dat ik me daar ook mee bezig ging houden. Aanvankelijk als enige, maar in de jaren die erop volgde was ik nauw betrokken bij de uitrol ervan in de hele bibliotheek en later in de provincie. Nu ben ik Provinciaal Service Manager voor die deeltaak en richt me nu wat meer op het doorvoeren van IM in het inlichtingenwerk.

Tussentijds kreeg ik er nog vele taken bij, vaak in het verlengde van digitale projecten. Samen met twee collega’s kreeg ik de verantwoording voor de digitale collecties. Ik mocht game-events organiseren, kreeg de taak om samen met automatisering gratis internet en draadloos internet te implementeren in het gebouw. Ik kreeg het project ‘duurzame opslag van digitale collecties’ toebedeeld. Ik was drie jaar lang collectioneur voor de rubrieken informatica en Taal- en Letterkunde. Ik werd aangewezen als contactpersoon automatisering voor de afdeling Informatiediensten en Collecties. Ik raakte betrokken bij het intranet, lanceerde zelf een kennisplatform en raakte verzeild in de wereld van bloggen. Ik kreeg daar zonder veel problemen acht uur voor.

Ik heb systemen mogen testen, wordt vaak om een mening gevraagd en ik krijg altijd de vrijheid om dingen uit te proberen. Formeel staat Bibliotheek 2.0 nergens beschreven maar ik mag er best een keer wat aan doen, tussen de bedrijven door.

Op dit moment staan er allerlei samenwerkingsprojecten op stapel en is mijn functie diverser dan ooit. Er wordt niet over gezeurd dat ik nog een bijbaantje heb. Loopbaansuggesties worden altijd serieus genomen. Ik zit nog regelmatig aan de inlichtingenbalie. Ik mag straks weer aanschuiven bij een brainstorm over evenementen voor studenten.

Weet je? Het is eigenlijk gewoon een baan om jaloers op te zijn. Toegegeven, het verdient niet zo heel goed en inderdaad: er zijn heel veel dingen waar je je aan kunt ergeren. Maar soms is het goed om het even om te draaien en te beseffen hoe goed je het eigenlijk hebt.

Werken in de bibliotheek? Dat doe ik voor mijn lol!

@