Tot de dood ons scheidt
21 april 2008
In de grote mailbrei die ik gisteren en vandaag heb weggewerkt vond ik verdacht veel attenderingen op een artikel in de Volkskrant van afgelopen donderdag: Voor bloggers de dood of de gladiolen. Dat artikel is weer een reactie op een artikel in de New York Times: In Web World of 24/7 Stress, Writers Blog Till They Drop.
Schijnbaar roep ik een associatie op met blogstress. En nu zelfs met levensgevaar…
Een geruststelling is wellicht op z’n plaats. Bloggen geeft juist rust en ruimte en soms een zekere vorm van bezinning. Ik schrijf omdat ik het leuk vind, niet omdat het moet.
Ik ga dan ook voor de bovenstaande parodie van Barely Political.
@
Als je maar geen broodblogger wordt! 😉
Nee joh! Stel je voor 🙂
En maar weer bedankt voor de linkvermelding. Ik denk dat de blogstress post een van mijn populairste blogpostjes is, het houdt de gemoederen overduidelijk bezig.
Oh Edwin, ben zo blij dat je een week weg was. Ben nu weer helemaal bij met jouw weblog. Alles gelezen en verwerkt.
Even geen stress meer van oplopende aantallen ongelezen berichten.
@ De info-overload blijft relevant ja. Ik wilde eigenlijk ook al een pissig postje wijden aan onzinnige mails tegenover de laksigheid van lieden die gewoon niet eens meer antwoorden op mails….
@ Edo:
Mea maxima culpa 🙂