Hoe een retraite de geest een doorstart geeft
19 april 2008
Wakker worden in een vreemde wereld. Na een indrukwekkende week in Umbrië is het de cd van de Dijk die als eerste in de cd-speler verdwijnt. Het is namelijk een behoorlijk vreemde gewaarwording om zo laat op de dag te ontwaken in je eigen woonkamer, met een kopje Senseokoffie in de ene, en een sigaret in de andere hand.
Dat heeft helemaal niets te maken met de dagindeling van de afgelopen dagen en al helemaal niet met de verfijnde smaak van Italianen. Op dit tijdstip gaat dat volk alweer bijna aan de Pranzo, waarin koffie en thee plaats hebben gemaakt voor mooie ronde wijnen, en de oerhollandse boterhammaaltijd wordt gedegradeerd tot een droevige snack.
Het is onmogelijk om alles wat ik deze week heb ervaren en geleerd samen te vatten in een enkele blogpost. Daar ga ik me dan ook maar niet aan wagen. Alle indrukken hebben meer tijd nodig om te bezinken. Ik zal er de komende tijd echter nog veel aan refereren, vermoed ik.
Ik kan wel alvast melden dat ik blij ben dat ik mezelf niet goed had voorbereid op de week. De onbevangenheid heeft mij een grote dienst bewezen. Ik kan ook melden dat er van ‘op adem komen’ geen sprake was. De filosofie van Benedictus geeft rust weliswaar voldoende de ruimte maar ik zag en hoorde simpelweg te veel om daar optimaal gebruik van te maken. De zweep ging over mijn denken. Dat kwam mooi uit, want dat is precies waarom wij in Umbrië waren.
Dat Rob veel aandacht had besteed aan de samenstelling van het gezelschap werd mij al snel duidelijk. Ik kan oprecht zeggen dat ik van alle aanwezigen heb geleerd en genoten:
- de inspiratie van Yvonne
- de rust van Ferd
- de schone klanken van Machteld
- de persoonlijke kijk op kunst van Mat
- de humor van Danny
- het briljante verhaal van Eppo
- de betrokkenheid van Maria
- de ervaring van Jan-Ewout
- de liefde voor het vak van Christiaan
- de vastbeslotenheid van Paul
- de vrolijke nuchterheid van Arend
- de open geest van Mireille
- het denken van Bert
- de lach van Erna
- de brede blik van Rob.
Natuurlijk doe ik iedereen tekort met bovenstaande kwalificaties. Eigenlijk verdient iedereen een aparte blogpost. Dat geldt ook voor het land, de cultuur, het thema van de retraite en de dingen die deze denktank bereikt heeft (want reken maar dat er ook hard gewerkt is).
Ik laat het nog even achterwege. Het jachtige leven staat te trappelen om mij weer te vangen maar voor nu speel ik nog even ‘hard to get’. Ik ga mij rustig neervleien aan een tafel hier niet ver vandaan.
Leven en denken als Benedictus in Umbrië
Foto De Eerste Klas: Rob Bruijnzeels
Welcome back!
Ha. Daar ben je weer. Maar nog niet helemaal… Mooi zo !
welkom terug, zij wij weer iets minder verweesd.
We hebben je gemist, het was zo rustig! 😉
Is er nog een plekje vrij? Ik kom er aan.
helemaal niet grappig!
AmAAI, was me dat een trip. Ben op het thuisfront Il Principe van Benedictus aan het introduceren, maar kreeg Vlaamse nuchterheid en koppigheid als return recht in mijn bakkes.
Het was fantastisch, vooral de lekkere wijven!
tot wederziens
groeten
danny
bib leuven
Hoera! Welkom terug! Ik zat als een verdwaasd dierentuindier al de hele week mijn RSS-feeds in Firefox te bekijken op zoek naar nieuwe bedragen (die natuurlijk niet kwamen, maar onderbewust hoop je het stiekem toch). Goed om te lezen dat je het daar naar je zin hebt gehad!
Groet
Fijn dat je terug bent!
Wat klink je nog heerlijk prettig verwonderd. Persoonlijk verheug ik me erg op de verhalen die vast zo her en der nog zullen komen.
En voor de rest wens ik je een fijn en ontspannen weekend!
Fijn dat je terug bent! Nu op naar London Calling waar ik later deze week nog op terug zal komen. Gisteren in Hasselt al gezien welke band je in ieder geval kunt skippen 😉
Klinkt goed.
Ik zie je ergens in de buurt van die tafel.
Viespeuk.
fijn dat je het zo ervoer en dat je weer terugbent!
@ All:
bedankt voor het welkom. Het valt nog niet mee om weer terug te zijn maar de eerste 80 mailtjes zijn beantwoord. Nu de tweede mailaccount en morgen de werkmail.
De rss is helemaal een verschrikking. Bizar om te zien wat er eigenlijk allemaal binnenrolt in een weekje :-/
He ouwe,
Dank voor de woorden. Je bent jezelf vergeten….
Ik zeg ” De echte analoge mens in Erwin”. Dit omdat je waarlijk een echt mens blijkt te zijn met scherpe invallen en zachte kanten. Daar is niks digitaal aan. Ik heb van je genoten. Het was waarlijk een vroluk partijtje. Vaders is net pas weer echt online. Hasta la italiaanse pasta.
uw dw
E.
Hoi Edwin,
ik ben nu pas ‘geland’. Zo’n kleine 200 mails te gaan om te beantwoorden en een licht overspannen agenda af te werken.
Een mooi verslag, ook ik had het gevoel dat we in de geestelijke overdrive, turboboost gingen. De colleges van Bert en Mat en later nog die van Eppo waren eyeopeners en zetten de grijze cellen op scherp . Jouw verhaal over het web opende mij op een andere manier de ogen. Waanzinnig inspirerend. En ik heb net als jij enorm van iedereen genoten.
@ Eppo:
Het is fijn om te lezen dat ik ‘in het eggie’ ook best aardig ben. En vice versa: zo om de paar uur moet ik nog steeds grijnzen om jouw grappen en opmerkingen 🙂
@ Erna: dat valt een beetje tegen met al die mail he? Ik ga mail toch steeds meer beschouwen als een achterhaald concept…
Het is kicken dat we allemaal iets van elkaar hebben opgestoken. Een mooie balans!
Succes met de agenda. Als je maar ruimte in blijft bouwen voor reflectie, siesta, completen en prenza he?
Edwin
Welkom thuis weer Edwin. Is weer even omschakelen he, van Italie naar hier? Was vorig jaar nog in Toscane en Nederland is dan weer wennen. Succes Romke
Dat kun je wel zeggen Romke! Als je een paar dagen naar machtige bergen hebt mogen staren zijn alledaagse beslommeringen opeens een beetje marginaal op de een of andere manier 🙂
Hallo Edwin, 1e blog uit panningen. 1e blog berichtje van mij uberhaupt. Nog niet helemaal geland. Houwe zo! Zal je volgen; tot later. gr. mat
Hee Mat,
Bedankt voor je reactie (en ook nog voor je mailtje). We wennen vanzelf weer wel.
Tot binnenkort wellicht!
Groetjes
Edwin