Ning als intern kennisplatform

19 december 2007

Ik moet het jaar 2007 hier nog samenvatten maar ik denk dat ik nu wel al kan stellen dat Ning tot de hoogtepunten behoort. Ik heb er veel over geschreven in ieder geval.

Nu is het experiment van april ook niet niks natuurlijk. 626 leden in 8 maanden tijd. Dat is een indicatie van iets wat ik nog steeds niet helemaal goed kan plaatsen. Wat misschien nog wel het meeste opvalt is dat het overgrote deel van de leden weliswaar lid is maar er voor gekozen heeft zich (vooralsnog) op de vlakte te houden. Daar is al genoeg over gezegd en geschreven. Er is niets mis mee. Het valt alleen wel op.

Het doet me wel beseffen dat het gevaar op de loer ligt dat de conversatie snel stagneert, dat er niet snel iets tot bloei zal komen als er niet genoeg voeding is. Dat besef baart me ook wel eens zorgen. Ik wil tenslotte wel dat mensen meerwaarde ervaren, dat het goed is dat ze zich hebben aangesloten. Met alleen leuke foto’s, een interessante video of een handvol nuttige links red je het dan niet. Extra is al snel te veel, maar extra is ook boeiend. Ik wil extra. Voor nieuwkomers zowel als ‘oudgedienden’. Ik ben er nog niet uit wat dat extra’s dan precies behelzen moet maar denk wel dat slechts een kleine groep mensen dat extra’s zal moeten brengen.

Toch heeft het experiment nu al meer opgeleverd dan louter leden. Ning heeft ook duidelijk gemaakt dat je met laagdrempelige en vrij beschikbare tools snel en doelgericht een platform kunt inrichten. Dat was ook de reden waarom ik in de loop van het jaar bij mijn collega’s opperde om ‘een Ning’ -al dan niet tijdelijk- in te richten als kennisplatform, omdat de middelen en tijd om het intranet voor dat doel uit te bouwen al langere tijd ontbreken.

Ik kreeg groen licht, onder de voorwaarde dat het een besloten platform zou zijn, dus niet toegankelijk voor derden en de webcrawlers van zoekmachines. Daarin voorziet Ning gelukkig. Je richt een Ning dan in zoals je dat normaal zou doen maar mensen kunnen alleen lid worden op uitnodiging.

Eergisteren ben ik er eens voor gaan zitten. In een half uurtje staat je netwerk online en met nog een half uurtje is alles gepimpt. Het kostte nog de meeste tijd om alle collega’s van de afdeling I & C een uitnodiging per mail te sturen.

Inmiddels zijn er 17 mensen lid geworden. De benadering is dezelfde als bij Bibliotheek 2.0 op Ning: je moet het tijd geven. Er moet een belangrijke mate van vrijblijvendheid zijn. Je moet elkaar willen ondersteunen. In die zin was het fijn dat 8 collega’s al bekend waren met de grote broer.

Ik ben benieuwd of het platform zal aanslaan. We zullen het vooral gebruiken voor de uitwisseling van informatie rondom inlichtingenwerk, in de hoop daarmee de stortvloed aan e-mails terug te brengen. We zullen het ook gebruiken voor interne attendering en het bieden van instructies en meldingen m.b.t. de digitale bibliotheek. Dat is tenminste het idee.

Het besloten karakter heeft ook zo zijn beperkingen. RSS ontbreekt bijvoorbeeld. Daarmee komt informatie immers toch naar buiten. Je kunt ook niet zomaar een widget van Box.net op de site plaatsen want als je die widget activeert (‘deelt’) maak je ‘m ook doorzoekbaar op de site van Box.net zelf.

Het is net even een beetje anders allemaal maar toch, het voelt wel goed. Er beweegt weer iets en dat met bijzonder weinig inspanning. Zonder overleg, geld en projectplannen. Ik weet niet waarom, maar dat blijft me mateloos fascineren. Het maakt het er allemaal zoveel makkelijker op.

@