Tegen jou gezegd en een ander gezwegen

Altijd leuk, citaten van Oscar Wilde, zeker als ze betrekking hebben op je weekbeleving.

De afgelopen week stond namelijk in het teken van het grote Praten en Luisteren. Ongekend. Ik heb er gewoon een suisbol van. Soms lees ik liever dan ik luister en schrijf ik liever dan dat ik spreek. Je ontbeert de ‘live toelichting’ en mimiek maar je kunt zelf filteren en zeven en vooral: even staken als je het niet meer trekt. Dat kun je midden in een gesprek of overleg niet maken.

Gelukkig heb ik ook zinnige en waardevolle dingen gehoord. Verhalen van mensen met een tropische baan, verhalen van mensen die elders leven, verhalen over problemen. Veel verhalen over veel problemen. Verhalen over geld en verdriet, verhalen over huishoudelijke beslommeringen, verhalen over ontwrichtte gezinslevens….

En natuurlijk werkgerelateerde verhalen. De gebruikelijke overlegvormen en als extraatje mijn functioneringsgesprek. Ondanks het feit dat ik me had voorgenomen niet te beginnen over ongenoegens werd het toch nog een gesprek van tweeëneenhalf uur. Er gebeurt veel in een jaar tijd en veel van die gebeurtenissen behoeven toch enige opheldering. Dat is bij deze dan ook weer geregeld.

Uiteindelijk heb ik toch nog één ongenoegen laten noteren: over alle grappenmakers die nog steeds nauwelijks gebruik maken van e-mail en in plaats daarvan de hele dag door het gebouw sjokken om overal hun boodschap te verkondigen.
Ze vertellen wat ze hebben gedaan. Ze vertellen wat ze gaan doen. Ze stellen vragen zonder eerst zelf uit te zoeken hoe dingen werken. Ze doen dat ongevraagd en overal. Incidenteel is dat niet zo erg maar sommige lieden houden dagelijks complete kamers van hun werk. Dat gebied is zo grijs en ongrijpbaar dat er maar zelden iets van gezegd wordt.
Het is wat je noemt een ongenoegen van niks, maar wel een ongenoegen. Ook dat is er weer uit. Afplakken en hulzen rapen.

Leermoment van de week: een snuffelstage bij de collega’s van de Onderwijsbibliotheekdienst.
Ik wist dat zij een eigen collectie hebben en dat ze veel scholen bedienen met speciale collecties maar dat was het wel zo’n beetje.
Gisteren heb ik gezien wat er allemaal komt kijken bij hun werk en hoe groot hun werkgebied is. Het was voor het eerst in lange tijd dat ik een powerpoint voorbij zag komen waarin een stijgende lijn werd weergegeven. Meer collecties, meer afnemende scholen, meer werk. Prachtig!

Ik leerde daarnaast dat de OBD als enige afdeling nog de beschikking heeft over een kaartenbak waar nog steeds gebruik van gemaakt wordt. Ik hoorde voor het eerst dat zij een eigen uitleen- en innamekast beheren. Zo’n kast waar je dagelijks langsloopt zonder ‘m op te merken.

We werden vervolgens geïnformeerd over speciale collecties inhoudelijk, de soms bizarre thematiek van lesprogramma’s op scholen, de enorme vraag rond de feestdagen, het werk aan schoolbieb.nl, de werking en het gebruik van Educat, de omvang van de Nationale Onderwijs Tentoonstelling, het ging maar door. Maar leerzaam was het. Ik had geen idee. Nu wel.

Al die kinderboeken maken je trouwens wel een beetje weemoedig. Ik wil ook lezen over Grote wedstrijden vrouwen sjouwen bijvoorbeeld. Dat lijkt me heerlijk! En wat let me eigenlijk?

Vrouwen sjouwen schopt kont ^^

@