De OBA, Probiblio en Sync.nl

31 oktober 2007

Ik ben geen fan van lange reizen met de NS. Je ontkomt niet aan de ellende van medereizigers. Soms zuigen die lui heel erg hard. Vandaag mocht ik een eersteklas tripje Amsterdam ‘genieten’ en zonder dat ik het doorhad was ik beland in een zogenaamde stiltecoupé. Dat was een nieuwe ervaring. Vanaf Goes zat er een hele nare mevrouw tegenover me die de godganse reis aan het zuchten en steunen was dat iedereen zoveel lawaai maakte. Ze sprak een keer of acht mensen aan die met elkaar spraken, een gillende telefoon opnamen of gewoon ff een bammetje uit de tas scoorden.

Ik heb alleen last gehad van haar. Old skool tandenknarsen. Van zulke lieden gaat het land eerder naar de bliksem dan van de patjepeeërs.

Je knapt er niet van op hoe dan ook.

Ik ging naar Amsterdam om deel te nemen aan een korte brainstorm. In de OBA. Die bibliotheek heb ik natuurlijk ook even bekeken, zij het vluchtig. Ik kan er vrij kort over zijn: mooi maar kil. Ik had een multimediaal spektakel verwacht maar ervoer het als vrij traditioneel. Veel licht, veel ruimte, mooi meubilair en op de muziekafdeling kekke spulletjes. Maar voor de rest gewoon een bieb. En dan een hele grote. De bedrijfskleding bracht me soms in verwarring. Is het een van de vele bewakers? Is het een inlichtingenmedewerker?

Wat mooi is, is dat medewerkers niet achter de balie zitten maar ervoor. Ze zijn heel goed aanspreekbaar. Maar toen ik informeerde naar een bepaalde zaal kon de medewerker mij slechts antwoorden (boven het gejank van een slijptol uit) dat ‘zij daar niet over ging’. Toen ik 6 verdiepingen lager informeerde waar ik dan wel moest zijn kon zij me dat ook niet vertellen. Ik mocht ter plekke wel even bellen met Probiblio, al wist ze niet wie dat waren of waar die gevestigd zijn. Geen probleem. Ze was in ieder geval vriendelijk.

En ik deed het niet veel beter hoor, qua Probiblio. Dat is een van de grootste bibliotheekorganisaties en vandaag waren er veel medewerkers van die PSO of gelieerde organisaties aanwezig in de OBA. Ik bleek slechts beperkt op de hoogte te zijn van hun omvang, achtergronden en doelstellingen. Ik sprak mensen die al jaren actief zijn binnen hun vakgebied maar die ik achteraf alleen van naam bleek te kennen. Of niet. Maar ook een paar mensen uit de digitale sfeer. Zo zag ik eindelijk Ria eens. En Wim. Maar ook Jan en Bram. Die kende ik natuurlijk wel al. En Bart in levende lijve. En Anne. En in een flits Taco.

Genoeg namen en nu dus ook gezichten. Het ging bijna duizelen.

Maar hoe leuk ook: geef mij maar één op één, of een kleine groep mensen. Dan komt een gesprek, een mening, een gevoel veel beter tot zijn recht. Bij congressen, in grote groepen, gaat het net allemaal even te snel. Dat is ook de reden waarom ik daar niet echt warm voor loop.

Gelukkig liepen de vijf reis-uurtjes voorspoedig. De kraak-perikelen op het Damrak verstoorden alleen het tramverkeer. Ik heb meteen drie dunne boekjes over Proximity-marketing, Guerilla-marketing en No budget marketing kunnen lezen. Het betrof hier weinig meer dan flinterdunne inleidingen maar evengoed: razend interessant. Er zijn nog veel ideeën die gebruikt kunnen worden, als het gaat om profilering van bibliotheken.

Daar ging het vandaag ook over. Profilering. En dan vooral online. Het wordt steeds meer ‘mijn ding’ zo lijkt het.

Helemaal los daarvan, maar toch ook weer niet helemaal: de mooie site Sync vond een recente post interessant genoeg om ook daar te plaatsen. Bibliotheken als zodanig benoem ik niet. Informatiespecialisten wel. Het past toch een beetje in de thematiek van de brainstorm. Het kan. Het kan echt.

@

Foto