De nuance voorbij: sensatie en eenzijdigheid in de media

03 september 2007

Tsjonge, wat is er weer veel ophef over Wikipedia en Internet: de media vallen gewoon over elkaar heen om verslag te doen van de manipulatie en onbetrouwbaarheid van informatie in de online encyclopedie.
Nu smul ik zelf ook van de Wikipediascanner en de zaken die daar mee worden blootgelegd maar ik besteed ook veel aandacht aan de positieve aspecten van Wikipedia en ‘de wijsheid van de massa’. Ik probeer, kortom, te nuanceren en de voortschrijdende inzichten hier te delen door middel van vele postings.

Afgelopen vrijdag werd ik geïnterviewd over Wikipedia, door TV Walcheren (binnenkort te zien op de kabel). Toen ik eens door de archieven bladerde ontdekte ik dat ik in de loop van twee jaar steeds enthousiaster ben geworden over Jimmy Wales’ project. De drie minuten waren bij lange na niet genoeg om mijn verhaal goed te doen. Op de vraag welk cijfer ik de betrouwbaarheid van Wikipedia wilde geven hoorde ik mezelf tot mijn verbazing “een acht” zeggen. Maar achteraf gezien vind ik het ook wel een acht. Dat de media zich nu zo richt op de affaire Mabel zegt meer over de media dan over Wikipedia of de Oranjes.

En vandaag kopt Trouw weer dat ook de kamerleden geen schone typvingers hebben en verwijst daarbij naar een aantal wijzigingen in lemma’s die toch nauwelijks spectaculair zijn te noemen. Ondertussen zijn er nauwelijks kranten die ingaan op mooie voorbeelden als het lemma voor de Virginia Tech slachting. Met als gevolg dat calvinistische angsthazen weer gaan roepen dat scholieren de bron niet meer mogen gebruiken. Conny startte daar een discussie over op Ning.

Wales heeft al vanaf het begin gezegd dat Wikipedia nooit een primaire bron zou mogen zijn in het onderwijs. Het kan wel fungeren als start bij een zoektocht naar goede bronnen bij een bepaald onderwerp. De insteek die we ook bij vraagbeantwoording in Al@din hanteren. Sommige lemma’s hebben tientallen voetnoten met daarin wetenschappelijke artikelen of betrouwbare sites. Maar nee hoor, verbieden is het credo!

En zo waait er weer een heerlijk benepen rotwind door Nederland. Rokers worden weer verbannen naar illegale rookholen. Kinderen moeten weer stiekem aan de drank, zodat het weer interessanter voor ze wordt. Coffeeshops worden weer gesloten zodat de straathandel weer kan floreren en het onderscheid tussen hard-en softdrugs weer vervaagt. Er komen steeds meer internetfilters, die, hoe duur ze ook zijn, in no-time worden gekraakt door puisterige pubertjes.

De tijd wordt weer teruggedraaid. Repressie is weer hot. Maar iedereen wijst naar andere mensen, niet naar zichzelf. Veel ouders vinden dat zij het zelf goed doen, en andere ouders niet. En er wordt om het hardst geroepen dat de televisie te sensationeel en platvloers is (waar ik het overigens mee eens ben) en dat internet zo slecht is, maar heel veel ouders en docenten hebben geen flauw idee wat er dan wel allemaal mogelijk is op dat medium. In plaats daarvan roept men moord en doodslag over de taalverruwing en schrijft men daar lijvige rapporten over. Maar begrijpen de criticasters eigenlijk wel wat de online mores zijn, in chatboxen en op sociale netwerken? Je kunt het je afvragen.

Men doet aan symptoombestrijding beperkt zich tot verbieden. Hirsch Ballin overweegt een totaalverbod op downloaden. Hirsch Ballin wil bepaalde games verbieden.
En Fred Teeven mag gewoon lekker raaskallen in het journaal, over mensen die uit ramen willen springen na het eten van paddo’s. Paddestoelen verbieden dus maar. Op alcohol wordt immers teveel verdiend.
Of zou het dan toch de les van de drooglegging zijn, die leidde tot de bloei van de maffia?

Verbieden, verbieden, verbieden.

Daar krijg je hele rare burgers van.

Misselijke ook.

Bah!

@

Afbeelding.