Digitalisering van Amerikaans erfgoed: de stand van zaken
11 maart 2007
The New York Times heeft een prachtig artikel over de stand van zaken met betrekking tot de digitalisering van het cultureel erfgoed van de Verenigde Staten: History, Digitized (and Abridged).
Uit het artikel komt naar voren dat slechts een fractie van de collecties van nationale archieven, bibliotheken en andere culturele instellingen van de VS al gedigitaliseerd is. Bovenstaande afbeelding illustreert dit. Toch is er ook al veel bereikt, ondanks de enorme kosten die digitalisering en duurzame opslag met zich meebrengen.
Het artikel geeft een goede indruk van een aantal Amerikaanse inititatieven op dit gebied en bevat een aantal interessante links, zoals die naar het filmarchief van NARA bij Google Video’s en de indrukwekkende database FamilySearch.
Toevallig wees collega Cees mij afgelopen week op een opmerkelijk voorbeeld van duurzame opslag. Dat sluit aardig aan op bovenstaand artikel.
@
Dit stukje schreef je twee dagen geleden. Waarschijnlijk zal niemand dit commentaar dus meer lezen. Maar vooruit ik blijf een ras-optimist!
citaat: “Toevallig wees collega Cees mij afgelopen week op een opmerkelijk voorbeeld van duurzame opslag. Dat sluit aardig aan op bovenstaand artikel.”
Het was inderdaad aardig om te lezen, maar ik las er niets over duurzaamheid voor de volgende generaties. Zou er tegen die tijd nog iets bestaan als het web? Zou de computer nog bestaan? Zou alle bestaande digitale informatie dan overgeheveld worden naar een, voor ons nog volslagen onbekend, nieuw medium? En wie gaat daar dan over?
Ik ben al zo’n twaalf jaar fervent liefhebber van het web. Dat is het niet. Het is prachtig dat je al die informatie uit 30 (50 ? 100 ? 300 ?) biljoen pagina’s via het scherm kunt bekijken. Veel van wat ik ooit gezien heb is echter ook weer weg. Misschien zoek ik niet goed, zou je kunnen zeggen, want ‘wat op internet wordt geplaatst dat gaat er nóóit meer af’. Zo beweren ze.
Misschien is er al een afdoende oplossing gevonden voor mijn probleem en heb ik daar over heen gelezen. Of is die er over vijf jaar. Dan gaan we kijken of we dit commentaar weer makkelijk kunnen terugvinden. En de volgende generatie (in 2057) moet er ook geen moeite mee hebben, vind ik. Ik maak dat niet meer mee, denk ik, maar ik hoop het echt voor ze. Tenzij ze geen interesse hebben voor het verleden, dat kan ook nog.
Ach, een archief kan in de fik vliegen en dan is alles weg. Op het internet staan alle documenten tenminste twintig keer dubbel. Dat kan een troost zijn, maar misschien blijkt het een schrale troost te zijn…Ben ik te pessimistisch?
Hoi Olf, de posts blijven altijd wel een paar dagen op de hoofdpagina staan hoor, dus de duurzaamheid van commentaren is wel voor een aantal dagen gegarandeerd 🙂
Je vraag over de duurzaamheid van het web is een interessante. Daar kunnen we inderdaad alleen maar naar gissen. De groei van informatie is exponentieel, de vindbaarheid neemt alleen maar af. Daarom klinkt het ‘opslaan van alle informatie ter wereld’ ook zo ambitieus, zo niet onmogelijk.
Als je dan //zbdigitaal.blogspot.com/2007/03/shift-happens.html bekijkt, ga je alleen nog maar meer twijfelen.
Maar geldt het ook niet voor al het gedrukte materiaal? Al die boeken. Ze zijn wel ergens…maar is de inhoud ervan goed te achterhalen? Slechts voor een beperkt deel.
Het zijn mooie onderwerpen om over te mijmeren…maar ik heb er geen antwoord op iig.
Dus zeg ik maar cliche-matig: ‘de tijd zal het leren’
Edwin, ik weet niet of ‘Book Patrol’ in je omvangrijke feedlijsten voorkomt. Daarom even een tip over zijn bijdrage aan de mijmeringen over de toekomst van het digitaliserende erfgoed.
//www.bookpatrol.net/2007/03/no-information-left-behind-act.html
Die kende ik nog niet nee. Ziet er goed uit. Dankjewel!
Edwin