De toegevoegde waarde van weblogs voor organisaties

15 december 2006

Het is een drukke week, waarin ik nauwelijks toekom aan dagelijkse werkzaamheden. Van overleg naar overleg, e-mail wegwerken en genereren, collega’s te woord staan en een rondleiding bij de Roosevelt Academy die zeer de moeite waard was. Soms zijn de dagen simpelweg te kort. Zeker in december.

Gisteren heb ik ook mijn jaargesprek gehad. Tijdens zo’n gesprek komen alle vragen en opmerkingen aan bod die jij en je leidinggevenden gedurende een jaar opsparen. Aan twee uur hadden we dan ook niet genoeg. Vanmiddag vervolgen we het gesprek. Voor mij vormde dit weblog een van de belangrijkste onderwerpen van het gesprek. Iets meer dan een jaar geleden begon ik met bloggen om mijn directe collega’s te kunnen attenderen op relevante bronnen en software in relatie tot het (digitale) inlichtingenwerk omdat een blog de opdringerigheid van e-mail niet kent. Het heeft een veel grotere mate van vrijblijvendheid.

In de loop van 2006 ontwikkelde het blog zich echter tot een platform waar ook collega’s van buiten Zeeland regelmatig een kijkje komen nemen en daarnaast (potentiële) klanten die via zoekmachines of andere ingangen bij je terecht komen, of collega’s uit het onderwijs, de marketingsector en wat dies meer zij. Inmiddels is er een lange lijst van mensen waar ik in meer of mindere mate contact mee onderhoud via de mail of de chat en waarmee ik nuttige (vak-) informatie uitwissel. Een spontaan netwerk zou je het kunnen noemen. Dat netwerk kent veel ‘digitale autochtonen’ (digital natives) maar ook mensen die nog niet zo bekend zijn met de blogosphere en alles wat daarmee samenhangt (attendering via RSS bijvoorbeeld). Dat maakt het netwerk juist zo interessant. Het aantal bezoekers is behoorlijk toegenomen in de loop van de tijd.

Hoe het ook zij, het blog lijkt in weinig meer op het blog zoals het aanvankelijk door mij werd opgestart en dat gegeven heeft best veel vragen opgeroepen de afgelopen maanden. Vragen over samenwerking met derden, over zoekmachinemarketing, over de wenselijkheid van de persoonlijke noot of juist de inbreng vanuit de organisatie en natuurlijk ook vragen over de tijd die je er aan besteed. Want hoewel ik snel typ, knip en plak -en illustraties bij elkaar roof-, zit er natuurlijk wel veel tijd in. Dat vind ik helemaal niet erg want ik heb veel plezier in het bloggen en maal er bijvoorbeeld niet om, om in het weekend, na het stappen, nog doodleuk een uurtje over de nieuwe mogelijkheden van een of andere catalogus te gaan zitten bomen.
Ik denk echter dat het bij mij rijkelijk gevulde Netvibes nog de meeste tijd kost. De bron waar ik mijn informatie voor een groot deel van betrek. Het grootste deel van het bloggen vindt plaats in ‘mijn eigen tijd’ maar het roept wel de vraag op in hoeverre bloggen tijdens werktijd ook legitiem is.

Na een toelichting zijn mijn leidinggevenden akkoord gegaan met 8 uur per week die ik mag besteden aan het weblog en ik kan wel zeggen dat ik bijzonder blij ben met die toezegging. Het is een vorm van erkenning en daarmee ook een stimulans. ‘Respect voor het besluit’, om het maar eens populair te zeggen. Ik behoud ook mijn inhoudelijke vrijheid. Voorwaarde is wel dat ik ook een notitie schrijf waarin ik de meerwaarde van weblogs voor organisaties in het algemeen, en voor de Zeeuwse Bibliotheek in het bijzonder, belicht.

Het liefst zou ik daar meteen aan beginnen. Ten eerst omdat ik er zelf veel over kan en wil vertellen door alle ontwikkelingen in 2006 maar ook omdat daar heel over geschreven is en gezegd is, vooral op het web. Bijvoorbeeld de verwijzing op negen december, op Marketingfacts, naar het interview van de Standaard met blog-goeroe Debbie Weil, waar zij nader ingaat op het menselijke gezicht dat blogs aan organisaties kunnen geven. En natuurlijk het biblioblog-artikel in Bibliotheekblad, van Rob Coers.

Maar ik heb nu nog even geen tijd voor de notitie. Er liggen ook nog wat andere klusjes…en vanmiddag vervolgen we het jaargesprek. We waren immers nog niet uitgesproken. Naast het bloggen zijn er natuurlijk nog veel meer werkzaamheden, ook al zou je dat niet altijd zeggen. Ook daar is positionering en richting wenselijk. Snel onder de douche nu dus, en richting bibliotheek. Niets zo interessant als je eigen toekomst tenslotte.

Leuk om te zien trouwens dat de collega’s van het Zeeuws Archief ook een weblog zijn gestart deze maand: De Virtuele Leeszaal. De URL lijkt wel een beetje op die van zbdigitaal maar dat is helemaal niet erg. Misschien dat het in Google nog wel eens gekke situaties oplevert, wie weet. Het is hoe dan ook een goed initiatief. Ik weet nog niet zo veel van die organisatie en de mensen die er werken. En dat is meteen een goed voorbeeld: als de auteur ook over de ontwikkelingen binnen hun muren gaat schrijven, slecht hij daarmee een barrière; het stelt ons in staat om de menselijke kant van hun organisatie te zien. En ik vind zelf dat er helemaal niks mis is met die vorm van transparantie. Integendeel!

@