De nabije toekomst: bibliotheken aan de slag met “context-aware gaming”?

15 juli 2006

-Ik besef dat dit schrijven veel vage terminologie en anglicismen bevat maar daar ontkom ik helaas niet aan omdat er nog niet zoveel Nederlandse termen zijn die het geheel ook goed omschrijven.-

@

Een nieuwe opwinding maakt zich van mij meester en dat kan ik alleen maar uitleggen aan de hand van mijn ‘surfspoor’ van zojuist. Een interessant spoor al zeg ik het zelf en het roept meteen heel veel vragen bij me op en ontzettend veel nieuwsgierigheid en honger naar meer.

In maart schreef ik eens over de mogelijkheden die er zijn om in de toekomst te gaan gamen met de boeken die in de kast staan van bibliotheken. Ik baseerde mezelf op het verschijnsel ‘mixed reality games’ en de mogelijkheden die de RFID-tags in boeken bieden in dat kader. Bijna alle boeken die wij tegenwoordig krijgen aangeleverd bevatten immers van die tags. Je zou kunnen denken aan speurtochten door het verleden, voor klassen op basis van GPS, waarbij de kinderen dan naar boeken worden geleid om daarin de antwoorden op te kunnen zoeken. Het kan niet anders dan dat ze dat leuk vinden. En niet alleen kinderen, vermoed ik. Het is zomaar een voorbeeld natuurlijk maar je kunt er hele mooie dingen mee doen.

Vandaag kwam ik via een toevallig bezoek aan Cooperation Commons het ‘Institute for the Future‘ op het spoor waar je een heleboel interessante publicaties kunt vinden, zoals ‘All the World’s a Game: The Future of Context-Aware Gaming‘ (PDF).
Kort gezegd gaat de publicatie in op de mogelijkheden die alle soorten ruimten bieden om games in te organiseren, met behulp van diverse technieken. Mobiele apparaten spelen er een centrale rol in met als bekendste voorbeeld natuurlijk de gsm.

Je kunt het zo gek maken als je zelf wilt maar de populairste context-aware games spelen zich af in de publieke ruimte en staan bol van de raadsels en problemen die allen in gemeenschapverband kunnen worden opgelost. In Japan is het spel Mogi bijvoorbeeld erg populair.
En Wired besteedde ook aandacht aan een niche van dit fenomeen: alternate reality games, met als voorbeeld het spel I Love Bees. Veel van dat soort games zijn gekoppeld aan series op televisie en zorgen soms voor ongelooflijke hypes op het internet, zoals je kunt lezen op de site van het ‘Alternate Reality Gaming Network‘. Een in Nederland iets bekender voorbeeld is de televisieserie ‘Lost‘. De bijbehorende site ligt helaas even plat.

Maar die game ‘I love bees‘ bleek bijzonder veel online stof te doen opwaaien en bleek uiteindelijk een vorm van zogenaamde ‘viral marketing‘, een marketingtechniek die gebruik maakt van online communities zoals de blogosfeer, om een product de gewenste hype vooraf mee te geven.

Nog een beetje doorzoeken in google op de gevonden zoektermen leverde nog veel meer fraais op, zoals het 2006 Horizon-rapport (PDF) van Educause en the New Media Consortium. Dat rapport staat boordevol interessante links, bijvoorbeeld over de mogelijkheden van mobieltjes. De websites van de betrokken organisaties verdienen ook nog een nadere inspectie binnenkort.

De laatste site waar ik nog op belandde en die ik meteen aan Connotea heb toegevoegd, is Marc Presnky’s website. Wat hij allemaal niet heeft geschreven over de mogelijkheden van games in relatie tot educatie! Ik heb vandaag nog een verzoek tot aanschaf gedaan voor het boek ‘Don’t bother me mom, I’m learning‘ , waar Daniëlle me ook al eens op had geattendeerd. En dan nog de literatuur en sites waar Marc naar verwijst…phew….

Ik heb weer voldoende te lezen de komende weken in ieder geval. Ik weet zeker dat de bibliotheek hier iets mee zou kunnen doen in de nabije toekomst. Ik weet nog niet precies wat of hoe maar hoop leuke ideeën te krijgen als ik een en ander beter heb bestudeerd.
Ik kan bijna niet wachten……

@