De verdieping van Trouw: over burgerjournalistiek

30 juni 2006

Begin van de maand maakte ik melding van een artikel op de site van Trouw, van van Velzen. Ik kon mezelf niet bepaald vinden in de strekking en eenzijdigheid van dat artikel en voelde me geroepen te reageren maar daar voorziet de site van Trouw alleen op traditionele wijze in: je kunt een e-mail sturen. Ik gebruikte daarvoor de link in de oproep onderaan het artikel waarin lezers verzocht werden voorbeelden te geven van goede burgerjournalistiek in bloggend Nederland.

Ik ontving geen reactie van de krant, wat me eigenlijk niet eens verbaasde. De oude journalistiek wordt immers gekenmerkt door eenrichtingsverkeer.

Afgelopen week zag ik al een rss-feed voorbij komen van Nieuwe Reporter die ik verder niet eens las: het verbaasde me ook al niet dat de oproep van Trouw weinig reacties had opgeleverd. Het is maar waar en hoe je een oproep plaatst.

Maar nu zie ik opeens dat journalist Joost mijn mail wel degelijk heeft gelezen. Hij vermeldt de mail zelfs in zijn tweede artikel over dat onderwerp. En ja hoor: volkomen uit de context gerukt word ik ook nog geciteerd, onder het motto hier volgt een selectie, want zo gaat dat in de journalistiek.
Ik weet zelf niet eens meer wat ik precies heb geschreven maar word ook niet meer in de gelegenheid gesteld om dat terug te lezen. Zo gaat dat in de journalistiek. In de blogwereld blijven de comments tenminste intact, en staan ze daar waar ze staan moeten.

Een ding weet ik nog wel. Ik reageerde niet op de oproep maar op het artikel inhoudelijk. En dat van Velzen zich nu geroepen voelt om een verband te leggen tussen kranten en weblogs op basis van een uitspraak die ik doe (Maar het gaat niet zozeer om afzonderlijke blogs maar om het geheel), vind ik erg typisch. Van Velzen schrijft:

Die laatste zin intrigeerde me. Vooral omdat een krant of omroep met zo’n argument nooit weg zou komen. Dan krijg je namelijk ongeveer dit: Ach ja, het gaat er niet zozeer om wat er in Trouw staat, maar meer om wat alle kranten in de hele wereld samen schrijven.

Daarmee zeg je eigenlijk tegen je lezers: je zoekt het maar bij elkaar, wij nemen de verantwoordelijkheid niet.

Waar ik natuurlijk op doelde is het feit dat heel veel weblogs de burgerjournalistiek helemaal niet ambiëren maar zich louter richten op korte verslagjes van evenementen en gebeurtenissen en de lezers willen voorzien van nuttige links en achtergrondinformatie bij een bepaald onderwerp. Door het gebruik van zoekmachines voor weblogs, zoals Technorati, worden geïnteresseerden in staat gesteld om de meningen van velen te lezen, verschillende links en invalshoeken te bekijken, door te graven. Elk weblog, klein of groot, kan daar een bijdrage aan leveren. Soms zijn blogposts voorzien van foto’s waarover de journalistiek niet eens beschikt.

Ome Joost zou er goed aan doen om eens een boek als ‘we the media‘ te lezen, waarin haarfijn wordt uitgelegd wat de meerwaarde van blogs kan zijn als het gaat om verslaggeving, en hoe het grote publiek die meerwaarde steeds meer inziet. Het voorbeeld van de berichtgeving rondom 9/11 is zeer treffend.

Als van Velzen dat zou doen (‘hij moet toch ergens beginnen’, schrijft hij), zou hij ook meteen hebben begrepen wat ik bedoelde. Het geheel van blogs maakt het geheel van het nieuws. De mensen filteren zelf wel door middel van RSS of door beperking van zoekacties. En daarom kan niet zomaar het vergelijk worden gemaakt met traditionele kranten. Die vallen nog steeds onder ‘broadcasting’: een enkele bron voor een groot publiek. Dat kan en mag je niet vergelijken met narrowcasting en de long tail. Vele bronnen voor veel mensen.

Met een beetje doorklikken en zoekwerk zou van V. ook wel hebben kunnen inzien dat hij mij niet had moeten scharen onder de lieden die reageerden op zijn oproep. Ik voel me zeker geen journalist, ook geen burgerjournalist. Dat is ook helemaal niet de functie van dit weblog. Maar wie weet, misschien heb ik in de loop van de tijd ook wel eens een nieuwtje, en duik ik ergens in de zoekresultaten van ask.com op en stel ik een zoeker naar informatie in staat om elders weer meer informatie te vinden. Door ernaar te verwijzen, door er een mening over te geven.

Zolang je nog weinig meer kunt dan dat fenomeen afdoen als niet relevant, moet je eigenlijk niet eens willen schrijven over zo’n onderwerp. Dat is namelijk niet alleen eenzijdig, het is slechte journalistiek.

b@d