Leeg is lelijk: de bloedende bibliotheek
21 april 2006
Drie klanten op de hele verdieping. Drie! Een van die klanten sprak me zojuist aan:
“Wat een heerlijk rustgevend baantje heb jij”.
Ze bedoelde het nog goed ook dus ik heb het met een grote glimlach beaamd maar ik kon het niet laten mijn verontrusting uit te spreken. Veel te vaak heb ik diensten waarbij de klanten op een hand zijn te tellen. Dat het zo stil is dat ik iemand een verdieping lager in de krant kan horen bladeren.
Ik draai me om en tel 30 pc’s, voorzien van alle gemakken. Er is er geen een bezet. Zie de foto. Prime time nota bene (19.00 uur)
Waarom gratis internet? Daarom gratis internet!
Ik hoor er zelden collega’s over maar ik kan me bijna niet voorstellen dat niemand zich zorgen maakt. Er is bijna meer personeel dan dat er klanten binnen zijn! En het is echt geen toevalstreffer. Natuurlijk is het vrijdagavond en inderdaad: het is heerlijk zacht buiten nu. Maar ik draai teveel diensten aan de inlichtingenbalie om dit als een incident te beschouwen. Geen mooie statistieken, positieve rapporten of bemoedigende overzichten die daar iets aan kunnen veranderen: er is sprake van verval en het lijkt wel alsof het niemand kan schelen.
Mij wel.
🙁
@
Wat een wijze woorden zo op de rand van het weekend, ik deel je zorgen! Wanneer gaan we nu eindelijk eens over onze eigen boekenkasten heen kijken??
En bij mij (Hoger Onderwijs) is het helaas niet anders, ik telde laatst 9 studenten en 2 docenten tussen 17.00 u. en 20.30 u, gaap gaap dus! 🙁
Gelukkig! Bijval!
Is het verval of een ander soort gebruik? Ik weet het niet. Bij ons (één verdieping lager) is het de ene keer waanzinnig druk met vragen, de andere keer doodstil.
Of: geen enkele inlichtingenvraag, maar wel de hele middag door dvd’s die zijn ingeleverd opruimen.
Of: geen klant bij de balie te zien, maar zodra je even naar de wc of koffieautomaat loopt word je door 6 mensen aangesproken.
Bij lezingen en andere activiteiten is het vaak niet anders: veel te weinig bezoekers.
Ik weet niet wat de oplossing is, wel dat we niet vanuit onze ivoren toren moeten denken dat we wel weten wat goed is voor onze klanten.
We moeten op zoek naar onze klanten en met hen in gesprek: wat verwachten ze van ons?
De dialoog zou goed zijn maar doorgaans spreken we alleen de mensen aan die nog wel naar de bibliotheek komen. Vragenlijst, evaluatie, presentatie en vervolgens weer een aanpassing. Maar het gaat juist om de grote groep die sowieso niet meer komt. Deels oude klanten die wel wat anders aan hun hoofd hebben in deze drukke tijden maar ook hordes die het gewoon allemaal niet interessant vinden.
En eerlijk is eerlijk: in de rol van klant die toevallig ook in de bibliotheek werkt spraken tot nu toe eigenlijk alleen de wetenschapsdag en van Rooyen tot mijn verbeelding. Dat zegt ook iets over mij maar toch ook wel over hetgeen we bieden.
Misschien is zo’n promotieteam helemaal zo slecht nog niet. En gewoon iets meer pimpen zonder al te veel overleg. We laten ons nog erg beïnvloeden door opmerkingen of klachten van een hele selecte groep.
En mobiel inlichtingenwerk is top. De balie is een drempel. Zeker als we de ai’s zitten te doen ofzo.
Ik hoop dat we allemaal jeuk aan ons hoenderhok krijgen 🙂
@
Zonder onbescheiden te zijn,kom een langs in Delft. Kunnen we een mooie boom opzetten over de toekomst en hoe die niet leeg, eenzaam en verlaten hoeft te zijn. Die boeken vinden prima hun plek in de kast, maar steeds minder naar de mensch…….dat wil niet zeggen dat die mensch geen behoefte heeft aan mooie verhalen. En die zijn er genoeg, evenals mensen om ernaar te zoeken.Hoe, let op….in Delft…..Take hold of the future or the future will take hold of you…..
Groet,
Eppo van Nispen tot Sevenaer,
DOK Delft
Dat klinkt goed Eppo!
De mensch is dol op mooie verhalen en wij vertellen ze dolgraag, toch?
Ik kom graag een keer bij jullie kijken (en luisteren).
Edwin