Jong en grijpbaar: veranderend publiek deel VI

11 april 2006

Meestal beschrijf ik de beleefwereld van jongeren vanuit het perspectief van een gedigitaliseerde wereld in de hoop dat we als bibliotheken meer aansluiting kunnen vinden bij dit jonge publiek.
Het is echter niet mijn bedoeling eenzijdig te zijn want in werkelijkheid zijn doelgroepen natuurlijk altijd zeer divers en zijn er vele invalshoeken te bedenken om groepen te benaderen of aan te spreken.

In dat kader had ik het boek ‘Jong en grijpbaar -Handboek voor culturele jongerenmarketing-‘ van Franky Devos gereserveerd. Het is een dun boekje waar je zo doorheen bent gebladerd, maar toch is het de moeite waard. Het beschrijft jongeren anno 2006 en hoe je ze bereikt als het gaat om culturele activiteiten die doorgaans als ‘suf’ te boek staan. Toevallig hadden we hier onlangs een discussie over in de ZB omdat steeds vaker blijkt dat jongeren die meer zo snel hun nest uitkomen voor lezingen, toneel en wat dies meer zij.
Dat wil niet zeggen dat zulke activiteiten kansloos zijn. Ze moeten op een leuke manier onder de aandacht worden gebracht en dat vereist een andere benadering dan pakweg 15 jaar geleden. Het aanbod en de keuzemogelijkheden zijn nu eenvoudigweg vele malen groter.

Het sleutelwoord in het genoemde boek is participatie. De jongeren mee laten denken en doen.

Via Cultuurnet is een een korte samenvatting (MS Word) van het boek te downloaden:

Hoofdstuk 1: Grijpbare jongeren

In het eerste hoofdstuk worden negen invalshoeken beschreven die ons een beter inzicht verschaffen in de leefwereld van jongeren en hun cultuurparticipatie. Devos gaat in op de interesse van jongeren in cultuur, het respecteren van hun smaakpatroon, de reden voor jongeren om aan kunst en cultuur te participeren, het subcultureel labelen van jongeren, hun associatie met kunst en cultuur en de cultuurdeelname van allochtone jongeren.

Hoofdstuk 2: Smaakbepalers

Jongeren gaan dan wel door het leven als de meesters van de vrije keuze, toch blijkt de autonomie waar ze graag mee uitpakken grotendeels een illusie. Zeker voor veertien-, vijftien- en zestienjarigen zijn vrienden erg bepalend. Nog groter is de invloed van ouders en met name moeders. Hun invloed is zelfs veel groter dan de invloed van school. In het tweede hoofdstuk wordt deze invloed beschreven.

Hoofdstuk 3: To the point

Het derde hoofdstuk gaat vooral in op de noodzaak van een lange termijn strategie en hoe je daarbij de jeugd kunt betrekken, welke toon je aanslaat en de do’s en don’ts in taalgebruik en benadering.

Hoofdstuk 4: Heb je jongeren iets te bieden?

In hoofdstuk vier stelt Devos de vraag centraal: hebben we wel een aantrekkelijk aanbod voor jongeren? En wat is het effect van randprogrammering zoals workshops, rondleidingen en ontmoetingen met makers?

Hoofdstuk 5: Te laat, te duur, te ver en te flets.

Jongeren noemen tijdsgebrek dé oorzaak voor hun niet-participatie aan cultuur. Daarnaast is ook een te hoge toegangsprijs is een regelmatig gehoorde klacht. In hoofdstuk vijf geeft Devos een aantal tips om deze argumenten te weerleggen en hoe je bijvoorbeeld door last-minute kortingen de jongeren wél naar het theater krijgt.

Hoofdstuk 6: Een kwestie van stijl.

Dit hoofdstuk behandelt het overmatig gebruik van tekst in de communicatie van de de culturele sector. Devos houdt in hoofdstuk een pleidooi voor meer gebruik van beeldmateriaal. Daarnaast wijst hij op het feit dat plat gaan voor ondeugende marketingacties: Guerrillamarketing is cool. Guerrillamarketing werkt.

Hoofdstuk 7: Mediamix

Tot slot benadrukt Devos in zijn boek dat drukwerk een essentieel onderdeel blijft voor een geslaagde jongerencampagne. Zeker wanneer we mikken op een verruiming van de doelgroep zijn flyers, posters en free cards wervende communicatiemiddelen die zich niet zomaar door elektronische kanalen laten vervangen. En met sms, email en msn moeten we voorzichtig omgaan.

Al met al toch een interessant boekje. Ik ga het, heel attent, toch even neerleggen bij de coördinator Culturele Functie 🙂

E.