Zeeuws combineren als redacteur van de Middelburgse en Veerse Bode

25 juni 2021

“Ha die Edwin, kunnen we geen duobaan maken van de vacature bij de Bode?”

Het berichtje van Joep Bremmers, in februari van dit jaar, verraste me een beetje. Joep verwees naar een vacaturetekst die ik kort daarvoor had gedeeld. Uitgeverij de Bode was op zoek naar een nieuwe redacteur voor enkele Zeeuwse edities, omdat Eugene de Kok na veertien jaar afscheid had genomen van het huis-aan-huisblad. Joep vroeg zich af of we samen Walcheren niet zouden kunnen doen. Hij de Vlissingse Bode, ik de Middelburgse & Veerse Bode.

Ik twijfelde nogal. Ik schreef weliswaar al een paar jaar voor de Bode, in prettige samenwerking met Eugène en Britta Janssen, en was in die zin al vertrouwd met de krant. Maar incidenteel columns of portretjes schrijven is toch iets heel anders dan verantwoordelijk zijn voor een complete editie. Het leek me een mooie uitdaging, maar ik vroeg me af of het wel goed te combineren zou zijn met alle andere opdrachten. Maar het viel te proberen, vond ik ook.

Ook de directie van de Bode was aanvankelijk verrast door Joeps voorstel, maar de mogelijkheden van deze variant werden ook gezien. In maart gingen we aan de slag. Joep in dienst, voor drie dagen in de week, ik als freelancer, voor 16 uur per week, met de ervaren Britta als onze grote steun en toeverlaat.

Bijna vier maanden verder hebben we onze draai aardig gevonden, denk ik. Voor het eerst in 11 jaar als ZZP’er zit ik weer een ochtendje per week op een kantoor, in Goes, op maandag, de dag van de grote deadlines. Het CMS waarmee we werken, Pubble, krijg ik al wat beter in de vingers. Dat CMS heeft veel eigenaardigheden, en geen echte handleiding, maar het kan en doet veel. In feite is het een soort schil voor de software van Adobe InDesign. Artikelen die je plaatst, plaats je niet alleen op de website; je kunt ze ook meteen koppelen aan de papieren edities. Een deel van de krant maak je zelf op, op basis van allerlei stramienen en sjablonen.

Zestien uur per week is krap, eerlijk is eerlijk. In het delen van persberichten van nieuwsdiensten gaat niet zo veel tijd zitten, maar in interviews, de opmaak, het communiceren met verslaggevers en fotografen en het uitbouwen van de online presence van de krant des te meer. En de stroom e-mails is groot daar, heel groot. Filtervaardigheden komen zeer goed van pas.

Het werk bevalt. Het is interessant, leuk en gezellig. Voort dus? Wat mij betreft wel, al zal ik dingen nog wel een beetje moeten reorganiseren. Ik kan niet álles blijven doen wat ik deed. Wij zijn De Stad natuurlijk wel. Vanuit dat platform kan ik allerlei combinaties maken met de Bode juist. Vanuit de ZB ook, bijvoorbeeld. Maar voor een paar kleinere opdrachtgevers zoek ik een andere oplossing. Ik ben al bezig met iemand die me vervangt of aanvult, en met andere manieren van werken.

Learning all the time. And smiling all the time. Want ik vind het toch mooi hoe dingen kunnen lopen. Een jaar of vijftien terug blogde ik me suf over burgerjournalistiek, hyperlocals en de parallellen tussen bibliothecarissen en journalisten. Oh ja, en over de potentie van smartphones. Ik had toen niet bedacht dat ik uiteindelijk zelf mijn geld zou gaan verdienen in dat grote niemandsland tussen oude en nieuwe media, tussen papier en blogs. Met m’n telefoontje.

Een betaalde burgerjournalist? Het ligt toch net iets genuanceerder ?

//edwinmijnsbergen.nl/2018/07/m-i-webwerk-2018-een-betaalde-burgerjournalist/