Zee(uw)post: De klacht van een getrouwd man 1795

Een mooi project hoor, dat Zee(uw)post. De inhoud van het platform begint nu echt gestalte te krijgen. Over onderstaande brief kun je meer lezen in de context. De inleiding:

Dit in beslag genomen papier is curieus, want het bevat geen persoonlijke of geopolitieke informatie, maar een gedicht, dat wellicht bestemd was voor een bruiloft of een vrijgezellenbal. Te oordelen naar de schrijfstijl en kalligrafie zal het in de laatste helft van de achttiende eeuw geschreven zijn; tevens een tijd waarin de burger zich vaker van zijn dichterlijke en literaire kant liet zien, zeker waar het gaat om zogenaamde gelegenheidsgedichten, zoals die bij een bruiloft of een nieuwjaarswens werden aangeboden. Afgaand op het onderschrift Stem: de tien geboden, zal het werk voorgedragen moeten zijn op de wijze van een bekend lied dat die Bijbelse naam droeg. En het bevond zich in de zeepost van het Zeeuwse VOC-schip Sint Laurens.

Klagt van een getrouwt man
Stem: de Tien geboden

Al wie in slavernij wil leeven,
en lijden meer dan ’t wintergraan;
moet zig slegts in den egt begeeven,
en slaan een wijf als ’t mijne is, aan

Wie ’t niet gelooft komt ’t slegts beschouwen
het leet dat ik verdragen moet;
en die dan nog zal willen trouwen
zit zelfs de zotheijd al in ’t bloed.

Mijn huijs serpent doet niet dan kijven,
op meijd en knegt en kat en hond.
Die gaan, maar ik, helaas, moet blijven,
al noemt zij mij een vagebond.

’t Schoonmaken is t’ daarmee mijn slaverij,
mijn mooije schijven steets verbruijt,
’t begint den eersten jannuarij,
en met december scheijt ze er [mee] uijt.