NRC stopt met Blendle, negeert de aandachtseconomie

12 maart 2017

Blendle is een supersympathiek initiatief, vind ik. Een uitstekende app, zowel inhoudelijk als qua vormgeving en functionaliteit. Een blijvertje, wat mij betreft. Maar hoewel de app een permanent plaatsje heeft weten te veroveren op het eerste scherm van mijn telefoon is het ook weer niet zo dat ik Blendle heel intensief gebruikt. Ik lees er maar een artikeltje of vijf per maand. Als ik op vakantie ben misschien iets meer. Maar het is dus slechts een aanvulling op alle andere dingen die ik lees via Newsify/Feedly, niks meer of minder.

Voor NRC heb ik ook sympathie. Het is een fijne krant. We hebben al een paar jaar een abonnement op de zaterdageditie. Maar dat betekent niet dat ik die editie ook iedere week helemaal lees, integendeel. Ik blader ‘m door, en lees wekelijks een paar achtergrondartikelen helemaal, plus een paar columns. En ik neem altijd wat tijd voor de Scrypto. Die vind ik nog altijd leuk om te doen. Als de krant echter niet meer op de deurmat zou vallen zou ik ‘m niet missen, in ieder geval minder dan als Blendle zou verdwijnen. Dat zou ik écht jammer vinden, ondanks mijn beperkte gebruik ervan. Als ik het initiatief zou kunnen redden door er iets meer aan uit geven zou ik dat denk ik wel doen. Dat geldt niet voor NRC. Afgezien van de Scrypto zijn er genoeg alternatieven voor die krant.

Deze week kondigde Peter Vandermeersch aan dat NRC uit Blendle stapt. Dat leidde tot allerlei reacties. Natuurlijk van Alexander Klöpping zelf, maar ook bij RTL Z, Quote (die blijven wel) en bij Das Kapital. Ik volgde de discussie met veel belangstelling. Ik merkte aan mezelf dat mijn sympathie voor Blendle veel groter is dan voor de krant. Tegelijkertijd besef ik natuurlijk ook wel dat Blendle alleen kan bestaan door de input van al die media. Als die ophouden te bestaan neemt de kwaliteit van Blendle automatisch ook af.

Maar alle stukken roepen ook ergernis bij me op. Het gaat alleen maar om oplagecijfers en omzet, zo lijkt het. Als je ergens een abonnement op hebt word je voor het gemak maar meteen beschouwd als een trouwe klant. Die denkfout maken veel organisaties en bedrijven (ik schreef in het verleden bijvoorbeeld veel over bibliotheken die schermen met statistieken die helemaal niets zeggen over daadwerkelijk gebruik van diensten en producten). Over de aandachtseconomie las ik nauwelijks iets, in al deze verhalen. Dat is toch gek?

Natuurlijk willen mensen best betalen voor media, maar voor veel mensen zal dan toch gelden dat ze dat pas doen als het echt de moeite waard is, of de prijs redelijk. Netflix vind ik daar wel een goed voorbeeld van. Hun filmaanbod is ronduit ruk, maar ze bieden daarnaast zoveel gebruiksgemak en series dat veel mensen er toch voor betalen. Ik kan me niet voorstellen dat die vlieger ook opgaat voor NRC. Als ik hun betaalmuur zie ben ik weg, of ik omzeil ‘m. Ik denk dan niet “oh, laat ik dan maar lid worden”. Ik denk dan “kan iemand die doodlopende links in feeds, tweets en Google Nieuws niet eens verbieden? Dat scheelt mij een hoop onnodig geklik.”

@