New York en IJsland: een combitrip vol extremen
07 mei 2016Of het nu ver weg is of relatief dichtbij maakt niet zo gek veel uit: het is een gegeven dat mijn lief een ster is in het uitstippelen van bijzondere reisbestemmingen. Dit voorjaar toverde ze een combinatietrip uit haar vakantiehoed: eerst vier dagen naar New York City, en op de terugweg drie dagen IJsland met als standplaats Reykjavik. Het werd een trip om nooit meer te vergeten.
Ik zag persoonlijk uit naar beide bestemmingen maar voor mij gold wel dat ik in New York al eerder een week verbleef, in 2003. Ik stelde toen echter al vast dat je in een paar dagen maar een fractie van een stad van dat formaat kunt zien en beleven, dus ik maakte me beslist geen zorgen over het opdoen van nieuwe indrukken. Niet ten onrechte, blijkt achteraf. Ik zag vooral dingen die ik toen nog niet zag maar ik verveelde me ook geen moment bij het aandoen van plekken als Central Park, de NYPL en Washington Square. Ik herkende het allemaal wel, maar het voelde allerminst vertrouwd. New York was toen imposant en is dat nu nog steeds. De stad likte toen nog de wonden van 9/11 en heeft dat nu pas een definitief plekje gegeven met nieuwe gebouwen en monumenten.
Wij sliepen in een hotel aan Rector Street, in het hart van het Financial District. Het nieuwe One World Trade Center lag letterlijk om de hoek. Vanuit daar deden we stapeltjes populaire plekjes aan, van Times Square tot Soho, van Hell’s Kitchen tot The High Line. Een gouden idee van Marleen was om Manhattan ook per (huur-) fiets te doen. Die zaterdag zagen we écht heel veel. In de ochtend pakten we eerst de gratis ferry naar Staten Island (Staaten Eylandt), om de skyline vanaf het water te kunnen bewonderen, vervolgens scoorden we vier fietsen en scheurden we als echte toeristen in een heerlijk zonnetje rondom het eiland, door China Town, Greenwich Village en vele andere wijken en sloten we af met een rondje door Central Park. Later op de avond fietsten we ook weer terug naar ons hotel Downtown. Een Amerikaan sprak ons er weliswaar nog over aan (“jullie zijn gek, iedereen heeft hier schijt aan fietsers”) maar we konden hem geen gelijk geven. New York heeft het verrassend goed geregeld voor fietsers.
Die man moest zelf maar eens naar Amsterdam gaan om te zien wat we bedoelen. Manhattan is weliswaar groot maar ook overzichtelijk. Er zijn veel auto’s maar die rijden allemaal dezelfde kant op en daar geen trams en andere onruststokers; het ging gewoon prima. Er zijn bijna overal fietspaden bovendien. Het enige smetje op de fietsvreugde was de facturering achteraf. We dachten voor 9,95 dollar (per fiets) voor 24 uur lid te zijn van Citi Bike New York en onbeperkt te kunnen fietsen. Als je zo’n fiets zonder slot tussentijds echter terugplaatst in een rek wordt het allemaal een beetje anders. Ik vind het nog steeds een ingewikkeld verhaal maar waar het op neerkwam is dat we een rijtje kleinere boetes kregen voor te laat inleveren, waardoor de kosten uiteindelijk opliepen tot 180 euro. Ik was verbolgen over het onduidelijke systeem, maar eerlijk is eerlijk, die 40 euro was het ook wel waard. Fietsen in New York is superieur.
Op de laatste dag bezochten we Brooklyn. We gingen erheen met de taxi maar liepen ons ter plekke alsnog verloren, dwars door het havengebied en de Joodse wijk. Dat ervoeren we als rauw en vermoeiend, maar wel mooi. De eindbestemming, Williamsburg, was echter heel anders. Daar is men de wijk in hoog tempo aan het renoveren, vanaf de oeverzijde, en hebben hipsters de boel overgenomen. Juist daar trof ik een van die winkels waar ik zo blij van kan worden: een platen- en boekenzaak annex podium van Rough Trade. Een paradijsje!
Na die dag (en de dagen ervoor) waren we behoorlijk gesloopt maar we wisten dat er van uitrusten voorlopig nog geen sprake kon zijn. Die avond vlogen we tegen negenen meteen terug naar IJsland, om daar in de vroege ochtend aan te komen. Als je dan weet dat je maar drie dagen hebt ga je niet eerst liggen tukken. We pikten de gehuurde Jeep op, checkten in bij het hotel en gingen meteen op pad, om ‘The Golden Circle’ te rijden, een overweldigende trip die het eiland meteen in volle glorie over ons heenlazerde. Wat een ruwe pracht en praal! Wat een ruimte en rust!
Ik was zo moe als een hond en de wegen waren soms lang en leeg, maar van knikkebollen kon geen sprake zijn. De drie dagen op de weg waren echt heel erg indrukwekkend. Behalve die cirkel reden we ook een paar honderd kilometer langs de mooie Zuidkust en op dag drie deden we het schiereiland Snæfellsnes aan. Daar bezochten we onder meer het dorpje Grundarfjörður. Die laatste rit was echt een avontuur. We bevonden ons niet alleen in een bizar en afwisselend landschap; we bevonden ons ook midden in een storm van het type waar de autoverhuurder ons nog zo voor had gewaarschuwd. We zagen meerdere campers langs de weg liggen (waaronder eentje die je kunt zien vliegen in een video op Facebook). Bij eentje ging ik nog poolshoogte nemen, om te constateren dat de bestuurders lekker aan de koffie zaten in hun omvergeblazen voertuig, in afwachting van de hulptroepen van dat desolate gebied). Als je moet hangen aan je stuur en alleen in het midden van de weg durft te rijden, dan weet je genoeg: je bent in een land waar de natuur de baas is. Fantastisch. Dan is het ‘s avonds extra lekker om de trip af te sluiten met een onderdompeling in de Blue Lagoon. Een kunstmatig circus? Een beetje wel misschien, maar vervelend was het toch echt niet. Weldadig warm, dat was het. Het is geen wellnesscentrum maar ook geen zwembad. Het ligt op een surrealistische locatie. Gewoon een ervaring op zichzelf.
De ochtend erop moesten we alweer om 5 uur uit de veren voor een vroege vlucht. Tijd om IJsland goed tot ons door te laten dringen hadden we niet. Ik wist er op voorhand vrijwel niets van, maar dankzij die drie dagen ben ik geïnteresseerd geraakt in het volk, de taal en de geschiedenis van het land. Ik hoop er binnenkort allemaal meer over te lezen dan de teksten van Wikipedia alleen.
We zullen de komende weken (en jaren) hoe dan ook nog vaak terugdenken aan de afgelopen week, en daarmee ook aan oma. Precies zoals Marleen het bedoeld had. Want deze reis was ook een geschenk van haar moeder. Zij overleed vorig jaar en Marleen wilde graag iets onvergetelijks doen met haar twee zonen en mij, in haar nagedachtenis. Missie geslaagd. Dank je wel, lief Leentje x.
@