Een community bouw je niet op minachting
24 april 2016De vraag hoe oude instituten omgaan met de mores van het web kan al minstens tien jaar rekenen op mijn belangstelling. Mijn aandacht gaat daarbij hoofdzakelijk uit naar bibliotheken en de journalistiek. Er wordt vooruitgang geboekt, zonder meer, maar als buitenstaander zie ik veel van die instituten toch nog worstelen. Maar als je bijvoorbeeld alleen stelt dat sociale media wel worden gebruikt, maar niet omhelsd, dan kun je erop rekenen dat de betrokkenen het pareren met een opsomming van alle platformen die worden ingezet, én met de opmerking hoeveel tijd en geld daarin wordt geïnvesteerd.
Ja, prima, maar daar bouw je nog geen community mee op. Een community drijft op gelijkwaardigheid en wederzijdse waardering. En dat is nu precies waar het vaak aan ontbreekt. Zojuist las ik het uitstekende artikel van Jennifer Brandel: A serious problem the news industry does not talk about. Dat stuk slaat de spijker op de kop. Het probleem onvertaald: The culture of journalism breeds disdain for the people we’re meant to be serving, i.e., the audience.
Minachting? Heus?
Of het echt waar is weet ik niet, maar als je het bekijkt op organisatieniveau, en eens rustig nagaat hoe organisaties en media zich gedragen op bijvoorbeeld Facebook, dan moet je toch vaak constateren dat er veel afstand is, en dat het niet zelden slechts draait om het genereren van verkeer naar andere plekken. Lees: de plekken waar het geld moet worden verdiend.
But for GroundSource or Hearken to be of any use, we first have to ask ourselves this question: To what extent do we as journalists and news organizations feel a responsibility to our community? It seems we’ve gotten out of the business of taking pride in our communities and instead have doubled-down on clicks and shares as measures of our efficacy. Of course we need to pay the bills, but our long-term viability is tied more to the quality of the community we can build around us, not whether we can trick someone who clicked on a story about crime to read one about Britney Spears’ fabulous new abs. I exaggerate. Or DO I?
If our goal becomes building relationships and communities, then we’ll forego the digital sleight of hand and instead provide experiences that make people want to come back, and participate, and do it again because it felt good and it meant something. Because it helped — even if in a tiny way — make the place we live in better.
Het artikel geeft ook nog een paar voorbeelden van journalistieke projecten die wél zijn gericht op het publiek. Ook daarom: aanbevolen leesvoer.
Gerelateerd:
Informatiebemiddeling 2007: de parallellen tussen bibliotheken en kranten (2007)
De parallellen tussen de journalistiek en bibliotheken: een interview met Henk Blanken (2010)
De informatiebehoefte van lokale gemeenschappen (2011)
De open journalistiek van The Guardian als lichtend voorbeeld voor regionale media (2012)
@
Afbeelding: De verdrijving van Sorgheloos, Cornelis Anthonisz., Jan Ewoutsz., Jan Ewoutsz., 1541, collectie Rijksmuseum.